Efectos secundarios de The Narrative parte 3: El cerebro, el patógeno y la panacea

Het langdurig hersenspoelen van de bevolking door middel van dreig- en angstcampagnes vereist prudente afwegingen. Dat blijkt ook weer uit een recent artikel in Nature. Zeker wanneer goed functionerende immuunsystemen hard nodig zijn, is dat bepaald niet het moment om eenvoudige burgers te doordrenken met angst, doem en dreiging in een onzekere, ontregelde en vereenzamende samenleving. Daarom is de ‘psychische impact van het bewind’ nader onderzoek waard, mogelijk zelfs meer dan ‘uitgestelde zorg’ . Want slechts een klein aantal mensen heeft in een beperkte periode mogelijk kritische diagnoses gemist. Maar de complete bevolking is jarenlang dagelijks continu, via alle informatiekanalen, bedreigd met een afschuwelijke verstikkingsdood of medeplichtigheid daaraan, mocht het naasten overkomen. Die angst beïnvloedde burgers, waaronder journalisten, politici, bestuurders en influencers die ook nog eens werden ingehuurd om de paniek van de politici versterkt door te geven aan hun publiek. Als dat geen bij-effecten heeft ‘vreet ik een beer’, zou mijn vader hebben gezegd.

Hersenactiviteit als choreograaf van je gezondheid

Zowel positief als negatief denken heeft invloed op fysieke processen, ook op het immuunsysteem. In eerdere artikelen zagen we al mogelijke effecten van de angst en doem waarmee honderden miljoenen argeloze burgers door hun zorgzame autoriteiten en betrouwbare media zijn gehersenspoeld. Hoe groot precies het verband is tussen een dergelijke geestelijke terreurcampagne enerzijds en ziekte en sterfte anderzijds is onbekend. Dat er een verband moet zijn wordt steeds duidelijker. Een recent artikel in Nature gaat over de wisselwerking tussen geest en lichaam. Daaruit hieronder enkele highlights.

Het Nature artikel behandelt de effecten van hersenstimulatie. Activering van het beloningscentrum in de hersenen – het ventrale tegmentale gebied (VTA) genaamd – blijkt bijvoorbeeld veranderingen teweeg te brengen die leiden tot een actiever immuunsysteem en de aantoonbare vermindering van littekenweefsel op het hart.

Naar de relatie tussen psychische conditie en de gezondheid van bijvoorbeeld het hart wordt al tientallen jaren onderzoek gedaan. Zo werd een groep muizen in eenzaamheid opgesloten en een andere groep in een activerende speelruimte met sociale contacten. Aan hartweefsel van overleden muizen was te zien of ze bij de groep gestimuleerde muizen hoorden of bij de controlegroep.

Bij mensen veroorzaakt een extreem stressvolle gebeurtenis niet alleen een verhoogde hartslag maar soms zelfs een hartaanval en die kan in zeldzame gevallen fataal zijn. Puur van de schrik: een basale hersenactiviteit. Omgekeerd leidt een positieve hersenactiviteit tot betere resultaten bij hart- en vaatziekten en sneller herstel na operaties. Maar de mechanismen achter deze verbanden blijven onduidelijk.

De macht van de geest over het lichaam kan effectiever worden ingezet, is het groeiende besef in de medische wereld. Inzicht hierin kan placebo-effecten versterken, kanker bestrijden, de reactie op vaccinaties verbeteren en het is ook aanleiding om ziekten die eeuwenlang zijn afgedaan als ’tussen de oren’ opnieuw te evalueren. Psychosomatiek in een nieuw perspectief.

Het prikkelen van hersengebieden zou zo krachtige therapieën zou kunnen opleveren.

Niet het medicijn, wel het effect

Eind jaren negentig werd een belangrijke bijvondst gedaan. Een experimenteel ontstekingsremmend geneesmiddel, bedoeld om lokaal hersenontsteking na een beroerte tegen te gaan, bleek bij proefdieren ook op andere ontstekingen in het lichaam remmend effect te hebben, terwijl het alleen in de hersenen was toegediend. Hiervoor kon geen mechanisme worden gevonden. Het geneesmiddel zou fysiek vanuit de hersenen naar het hele lichaam moeten worden getransporteerd – maar dat was niet zo.

Na maandenlange pogingen om de transportroute van de hersenen naar het lichaam te vinden, besloten de onderzoekers de nervus vagus door te snijden, een bundel van ongeveer 100.000 zenuwvezels die van de hersenen naar het hart, de longen, het maagdarmkanaal en andere belangrijke organen loopt. Toen de nervus vagus werd doorgesneden, verdween het ontstekingsremmende effect in andere delen van het lichaam en bleef het beperkt tot de hersenen, waar het medicijn was toegediend.

Conclusie: de hersenen sturen het genezingsproces aan via de zenuwbanen.

Vervolgonderzoeken richten zich sindsdien op het manipuleren van de hersenen om zo immuunreacties op gang te brengen.

Andere effecten

Immuniteit werkt minder lokaal dan lang is gedacht. Helemaal vreemd is dat natuurlijk niet: bepaalde aandoeningen, zoals het prikkelbare darmsyndroom, kunnen opspelen door stress, angst en andere negatieve psychologische impulsen. Een scala aan onderzoeken levert fascinerende wetenswaardigheden op:

• Het activeren van bepaalde neuronen wekte specifieke symptomen op (koorts, rillen, vermoeidheid), bij afwezigheid van een ziekteverwekker.
• Neuronen in de insula slaan herinneringen op aan vroegere vlagen van darmontsteking. Het stimuleren van die hersencellen reactiveert de immuunrespons – zonder dat er een fysieke aanleiding is.
• Onder vrouwen met borstkanker bleken degenen die aanvullend ondersteunende groepstherapie en zelfhypnose ondergingen, langer te overleven dan degenen met alleen de reguliere kankerzorg.
• Bepaalde cellen in het beenmerg reguleren de immuunactiviteit. Die cellen hebben het vermogen om immuunactiviteit te onderdrukken. Bij muizen met long- en huidtumoren bleek dat activering van de VTA (onderdeel van de hersenstam) als gevolg had dat deze cellen werden geactiveerd. De rem op het immuunsysteem viel daardoor weg en de kanker werd bestreden. Puur vanwege neurologische (hersen)activiteit dus.

Artsen kennen al lang het effect van positief denken op het ziekteverloop. Voor die anekdotiek komt steeds meer onderbouwing. In Nederland vertelt Pierre Capel hier regelmatig over, bijvoorbeeld in zijn boek: Het emotionele DNA (te koop op naar bol.com).

Pedro Capel

Este profesor emérito de Inmunología Experimental lleva años advirtiendo sobre los efectos de la ansiedad en nuestra salud. Escribió un libro al respecto en 2018.

Ver este video del 20 de agosto de 2020 o
Buscar ADN de Pierre Capel Angst o
Desplázate por sus videos retumbantes

Pedro Capel op zijn website:

Het wordt steeds duidelijker dat gevoelens verbonden zijn aan keiharde biochemie. Zij zijn niet alleen van invloed op het ontstaan en verloop van ziekten, maar ook bepalend voor de gezondheid en zelfs onze levensduur. Positieve en negatieve gevoelens hebben een onvoorstelbaar sterke werking op het ontstaan en verloop van allerlei ziekten, zoals onvruchtbaarheid, aderverkalking, depressie, tumoren, diabetes etc., maar ook bij symptomen als pijn en angst. Sport, yoga en meditatie kunnen hierbij een enorme positieve verandering teweeg brengen.

Aan de universiteit van Tel Aviv in Israël wordt door een onderzoeksgroep nagegaan of het stimuleren van het beloningssysteem in de hersenen van mensen voordat zij een vaccin krijgen, hun immuunrespons kan verbeteren.

Maar negatieve mentale toestanden kunnen ook de immuunrespons van het lichaam beïnvloeden. Specifieke hersencircuits mobiliseren immuuncellen in het lichaam van muizen tijdens acute stress, zowel via de motorische cortex die immuuncellen mobiliseert als via de hypothalamus – een belangrijke responder in tijden van stress – die het aantal in het bloed circulerende immuuncellen vermindert. De groep onderzoekt nu de rol van het activeren van deze functies bij chronische ontstekingsziekten en of hiermee de groei van tumoren kan worden getemperd.

Onder de meest uiteenlopende specialisaties, van dermatologie tot oncologie, is er veel interesse voor het concept van de geest-lichaamsconnectie. Beter begrijpen betekent mogelijk: beter inzetten. Artsen geven patiënten met schijnbaar psychosomatische klachten vaak door aan psychologen en zeggen dat er lichamelijk niets aan de hand is. Dit kan schrijnend zijn voor de persoon die behandeling zoekt. Alleen al de simpele boodschap dat er een hersen-immuunverbinding kan bestaan die verantwoordelijk is voor hun symptomen kan al veel verschil maken.

Bron incl. interessante referenties: Naturaleza614, 613-615 (2023)

Naschrift

Niet alleen de maatregelen waren fout, zelfs de manier waarop die maatregelen werden afgedwongen was schadelijk. En dat alles onder bezielende begeleiding van een groepje medici en virologen, een OMT dat werkelijk alles fout heeft gedaan. Desondanks wordt er nog steeds geschermd met de huidige “consensus onder virologen”.

Ik vroeg gisteren nog aan een bevriend (gepensioneerd) arts of hij iets kon noemen wat ze dan wel goed hadden gedaan. Het antwoord: “Nou, dat hygiëne belangrijk is bijvoorbeeld en je beter wat afstand kunt houden.” De naam Bergamo viel weer, besmetting in stadions. Ik heb het er maar bij laten zitten: hij is gepensioneerd en werkt graag in zijn tuintje. Naar zijn idee was oversterfte niet zo’n issue want er stond niets over in Medisch Contact of het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. Dat er per dag vijftig mensen meer overlijden dan verwacht kon hij niet geloven.

Dit was trouwens niet degene die de uitspraak deed: “Wat we van de corona pandemie hebben geleerd is dat we veel meer online kunnen werken.” En dat was geen IT-er in een ziekenhuis, dat was een heuse Prof. Dr. in de geneeskunde, hoofd van een vakgroep. Er is nog een lange weg te gaan.