Wéér naar de rechter! Zonde van al die energie, lees de dagvaarding hier. Wat ik heb geleerd van de eerdere zaken is dat Nederlandse rechters functioneren als advocaten voor de overheid. Het zijn de BOA’s van de parlementaire democratie.
In landen met een discutabeler oorlogsverleden of landen die nog herinnering hebben aan een totalitair regime, hebben rechters een ander takenpakket. Zij zijn daar onafhankelijk controleurs van het gedrag van de overheid. Als dat de verkeerde kant op gaat, grijpen rechters in. Bij ons niet, dat is al enkele keren gebleken. Wat ik ervan begrijp:
- rechters bewaken de consistentie van vonnissen (jurisprudentie)
- ze zien het wetboek als weerslag van het overheidsbeleid, niet als controlemiddel voor diezelfde overheid
- ze hebben onwrikbaar vertrouwen in het functioneren van het parlement
- ze toetsen niet aan feiten, het zijn geen wetenschappers
- als ambtenaren verleggen ze de bewijslast naar de daarvoor aangewezen instanties. (Te vergelijken met Nederlandse ‘wetenschapsjournalisten’ die op de site van RIVM controleren of het overheidsbeleid wel klopt: toetsen aan de foutenbron)
- betwiste feiten zijn een ‘battle of scientists’. Rechters toetsen zelf niet aan de feiten – dat zou ook wat moois worden…
- het is niet in het belang van rechters om op te komen voor burgers, ze zijn beschermers van de rechtsstaat
- niets menselijks is hun vreemd. Je bijt niet graag de hand die je voedt.
Ik heb anders nog wel een URL voor de Don Quichotes Engel en Pols: virusridders.nl
De ombudsman dan maar?
Als juridische leek zie ik geen heil meer in deze acties van Viruswaarheid. Na de eerste uitspraak is mijn hoop op justitiële steun vervlogen. Die eerste dagvaarding, tegen het RIVM, was immers feitelijk sterk met onbetwistbare wetenschappelijke onderbouwingen. (niemand in mijn kennissenkring heeft hem helemaal gelezen). Hoe ermee in de rechtbank werd omgegaan vond ik verontrustend.
Het College voor de Rechten van de Mens gaf ook al niet thuis, Amnesty net zo min. In een latere post ga ik eens na hoe die reageren. We hebben bijvoorbeeld ook een Zorginstituut Nederland dat de uitgaven bewaakt (zeggen ze). Kost miljoenen, niets van gehoord. Ombudsman, geen interesse in burgerbelangen? De Voedsel- en Warenautoriteit gaat natuurlijk weer niet over medicatie of vaccins.
We zijn overgeleverd aan een politiek correcte kliek die zich kan verschuilen achter een comité van medische janklaassens. Het waait uiteindelijk wel weer over. Het is zo’n chaotische zwalkende warboel dat ik niet kan geloven dat er een plan achter zit.
Moedwil of misverstand?
Een plan is geen noodzaak voor catastrofaal beleid. Hoe alles verloopt toont wel duidelijk de kwetsbaarheid van ons politieke systeem. Hopelijk wordt daar tzt op gecorrigeerd want dit zou heel verkeerd kunnen aflopen. Een snufje meer machtswellust of belangenverstrengeling van politici (de medici zitten al verstrikt in een web) en het loopt volledig fout. Zeker als er geen landelijke pers is die de vinger aan de pols houdt.
Ik vind het erg jammer van al die mensenlevens, al die miljarden, al dat verpeste levensgeluk, de individuele kapitaalvernietiging, de disproportionele vrijheidsbeknotting, de eenzaamheid, de stuurloosheid.
Was het verkwiste geld dat nu de coronacrisis heeft veroorzaakt maar in zorg gestoken.
