Democratisch gekozen volksvertegenwoordigers blijken ongeschikter dan gehoopt. Ze hebben eigenschappen waarmee ze de boventoon voeren in een wespennest waar het erom gaat elkaar vliegen af te vangen. Dat lukt alleen als je rad van tong bent en jezelf flink overschat zodat je zelfverzekerd overkomt.
Het is ook belangrijk om niet verder dan twee minuten in de toekomst te kunnen kijken, anders zou twijfel kunnen ontstaan. Wat zeker helpt is als slechts één toekomstscenario mogelijk is. Daardoor kunnen er beloftes worden gedaan.
Als de omstandigheden al snel veranderen maakt dat de beloftes tot leugens of oplichterij want de belofte wordt niet nagekomen. Om daarmee weg te komen moet je er absoluut van overtuigd zijn dat het niet aan jou lag dat je het totaal verkeerd zag en zonder verstand van zaken gewichtige uitspraken zat te doen. Nee: je had ‘visie’. Op dat moment stond je voor je idealen, net als Pol Pot, Mao, Stalin, Hitler.
Een wat avontuurlijker geest ziet dat het ook anders kan lopen maar de kiezers houden niet van getwijfel of een slag om de arm. Het werkt dus democratisch in je voordeel als je geen zelfrelativering hebt, geen tegensputterend geweten, net genoeg kennis om je ergens uit te kunnen kletsen, energiek overkomt, je verschuilt achter ‘het systeem’. Dat wordt hier ook weer gedemonstreerd.
In de laatste verkiezingen is dat gedrag overduidelijk beloond. De grootste liegebeesten en wegduikers blijven zitten.
Democratie mag dan de minst slechte optie zijn voor een land, het blijkt wel een heel erg slechte optie als er meer moet gebeuren dan alleen op de winkel passen.
De inherente disfunctionaliteit van zo’n beleidssysteem neemt toe met de schaalgrootte. Je ziet dat al aan het beleid van de EU: mannetjes en vrouwtjes die niet goed kunnen rekenen klonteren samen rond een EU-‘verhaal’ dat door de toegekende macht desastreuze proporties aanneemt. Het wordt een vliegwiel dat niet meer te stoppen is, al draait het de verkeerde kant op.
Kun je nagaan wat een Wereld Unie voor drama zou worden. Dan is er helemaal geen plek meer voor de dynamiek binnen en tussen al die verschillende samenlevingen. Interactie van burgers verstoort De Visie alleen maar.
De machtsconcentraties walsen steeds onverstoorbaarder over een deel van de bevolking heen en de rest staat met vlaggetjes langs de kant te juichen. Achter het stuur wordt vriendelijk teruggezwaaid.
