Montesquieu bedacht de Trias Politica -het scheiden van wetgevende macht,de uitvoerende machtaude rechtsprekende macht– in 1748, een tijd waarin nog geen sprake was van een andere belangrijke, invloedrijke massamacht: de media. Daarmee bedoel ik zowel massacommunicatie, groepscommunicatie (social) als persoonlijk (SMS, app), voornamelijk digitale aanvullingen op de destijds voornamelijk mondelinge plaatsgebonden communicatie. Ook een industrie met een miljarden lobbypot en de gezondheidstroef in de mouw bestond nog niet.
Er zijn niet alleen andere machtsblokken in het spel dan 300 jaar geleden. Ook de connecties tussen die machtsblokken zijn, mede door de weggevallen communicatiebeperkingen, van een andere orde. Er is in 300 jaar een fundamenteel ander relatie- en communicatiewerk ontstaan dat de ‘scheiding der machten’ inhoudelijk teniet doet. Concepten en denkrichtingen wateren uit van de ene container naar de andere dus sectoren die gescheiden zouden moeten opereren zijn communicerende vaten geworden.
Via alle beschikbare media ontstaan verbindingen, groepsovertuigingen en (stille) afspraken binnen bepaalde lagen van de bevolking. Personen met gedeelde interesses of belangen zoeken elkaar op, zo ook bestuurders en machthebbers. Afstanden waren 300 jaar geleden misschien logistieke belemmeringen voor intensief of dagelijks contact. Montesquieu dacht dat je ideeënwolken kon scheiden. Dat werkt niet meer. Mensen vinden elkaar, in weerwil van een formele ‘scheiding’. Een wereld met ontelbare communicatielijntjes werkt niet mee met het scheiden van informatie.
Tussen systemen bestaat die scheiding wel op papier maar in de praktijk, tussen mensen, ligt het anders. Personen die in strikt gescheiden systemen werken, hebben elkaar in hun adresboekje of zoom/teams/skype/meet/telegram/whatsapp-contacten staan en treffen elkaar daarnaast ook lijfelijk op informele bijeenkomsten en (veelvuldige) conferenties. Ook die bijeenkomsten zijn tegenwoordig gemakkelijker af te stemmen dan in 1748. Overigens zijn het opvallend vaak conferenties waar wel overheidsgelden heen gaan.
Het smeltkroes-effect beperkt zich niet tot de trias politica. De media worden door de overheid ingezet om de andere sectoren te beïnvloeden, over de door Montesquieu gestelde grenzen heen. Influencers, BN’ers, slecht geïnformeerde of corrupte wetenschappers, de overheid spant voor de kar wat er nodig is om een beleid te populariseren en zo draagvlak te creëren. Media zijn daardoor een machtsfactor van jewelste. Zij beïnvloeden stemgedrag, rechters, politie-agenten en zijn grotendeels afhankelijk van (soms zelfs gesubsidieerd door) de overheid.
Hetzelfde proces voltrekt zich tussen toezichthouders en degenen die zij dienen te controleren. Hoe belangrijker, hoe meer geld er rondgaat en hoe meer druk er kan worden gezet. Alles wordt vloeibaar. Tegen het gewicht, het geld en de morele gezondheidstroefkaart van de farma-industrie is niets of niemand bestand. Hoe een en ander zich in de praktijk voltrekt is goed te volgen in een Tweet van Robert Kennedy, die ik hieronder heb vertaald. Het systeem van checks and balances is gewoon compleet stuk. We weten niet meer wat er nou werkelijk is gechecked en gebalanced en wat niet. Want als de uitkomst van checks niet goed uitkomt, wordt er gewoon een ander verhaal gespind.
De betrouwbaarheid van de grote instituten nadert hierdoor het nulpunt, samen met de transparantie. En dat geldt net zo voor de overheid. Ook wat daaruit komt is geen uitkomst meer van de strijd tussen macht en tegenmacht. De media zouden ons bij de politiek naar binnen zou moeten laten kijken. In plaats van transparantie te verschaffen spiegelen de media ons iets voor: het verhaal van de autoriteiten. We hebben eerder John Campbell al onthutst van zijn geloof zien vallen. Bij Robert Malone leidt die constatering ook tot grote vertwijfeling, zo valt te lezen in zijn artikel van gisteren over de (Amerikaanse) overheid, die ook van het ene schandaal naar het volgende struikelt. Maar eerst Robert Kennedy over de farmalobby.
Kennedy over gezondheidsinstituten
De EMA en onze Gezondheidsraad stempelen klakkeloos de besluiten van Amerikaanse gezondheidsinstituten af, vertrouwend op de checks en balances van het grote vrije Amerika met hun constitutional rights en weet-ik-niet-wat. Ook als het om vaccins gaat.
Lees in dat kader het volgende bericht van Robert Kennedy jr. op Twitter:
“Gisteren kondigde president Biden Dr. Monica Bertagnolli aan als zijn beoogde kandidaat voor directeur van de NIH, het National Institute of Health. Raad eens? Van 2015-2021 ontving Bertagnolli meer dan 116 subsidies van Pfizer, met een totaal van 290,8 miljoen dollar. Dit bedrag vormde 89% van al haar onderzoekssubsidies. #TheRevolvingDoor #Kennedy24
Betekent dit dat Dr. Bertagnolli persoonlijk corrupt is? Helemaal niet. Maar het betekent wel dat zij waarschijnlijk de standpunten en prioriteiten van de farmaceutische industrie zal vertegenwoordigen. Dat is hoe agentschappen hun onafhankelijkheid verliezen.
Oh, en raad eens wat nog meer? Het Witte Huis liet die Pfizer connectie weg uit de aankondiging van de nominatie.
@TheChiefNerd heeft weergegeven wat de aankondiging had moeten zeggen:
‘Biden is van plan Dr. Monica Bertagnolli voor te dragen als nieuw hoofd van de NIH.
Van 2015-2021 ontving Bertagnolli meer dan 116 subsidies van Pfizer, voor een totaalbedrag van 290,8 miljoen dollar. Dit bedrag vormde 89% van al haar onderzoekssubsidies.’
In de link hieronder vind je de officiële aankondiging. Ik ben niet geschokt dat ze totaal geen melding maken van de Pfizer-connectie omdat ik, zoals de meeste mensen, gewend ben geraakt aan de routinematige manipulatie van het publiek door de overheid. Maar als ik President ben zal ik een andere toon en standaard zetten. Eerlijkheid en transparantie zullen de nieuwe norm zijn.
Link naar de aankondiging van het Witte Huis
Link naar de Tweet van Robert Kennedy
Robert Malone over betrouwbaarheid van de overheid
Link naar het originele artikel, vertaling hieronder
Russische desinformatie?
Censuur en propaganda zullen de “democratie” niet beschermen, maar vernietigen.
ROBERT W MALONE MD, MS
16 MEI 2023
In 2016 geloofde ik dat het Steele rapport grotendeels echt was. Ik geloofde dat de FBI overtuigend bewijs had gevonden dat de Russen samenwerkten met de Trump organisatie. Zoveel schijnbaar precieze maar vervalste details. Details, op details, op details. Dan het Mueller onderzoek. Meer Russische desinformatie. Ik geloofde het omdat zowel de corporate media als onze overheidsinstellingen ons vertelden dat het waar was.
Gisteren leerden we uit het Durham Report, opgesteld door speciaal raadsman John Durham, dat het hoogstwaarschijnlijk Clinton en de DNC waren die met de Russen samenwerkten om het Steele rapport (waarin Donald Trump werd beticht van samenwerking met Rusland, red.) te produceren. We leerden dat de gebruikelijke normen en procedures van de FBI werden losgelaten bij het onderzoek naar Hillary Clintons serverproblemen, de Clinton Foundation, het Steele Dossier en de Democratic National Committee (DNC). We leerden ook dat de FBI de normale procedures negeerde bij het onderzoek naar Trump. In zijn geval gebruikten ze bevooroordeelde informanten, controleerden ze documenten niet (zoals het Steele rapport) en waren ze in het algemeen gewoon op hem uit. Wat betekent dat Trump niet loog of paranoïde was toen hij zei dat de Deep State achter hem aanzat. Ze waren en zijn nog steeds op hem uit. Hij liegt daar nog steeds niet over. Op dit moment probeer ik het wie, wat en waar uit te zoeken. Eerlijk gezegd denk ik niet dat iemand het ooit kan uitzoeken. Zo hebben de main stream media de hele nacht ontkennende stukken geschreven over het rapport, om de angst van de liberale kant weg te nemen dat het rapport een aanklacht was tegen Clinton of de DNC. Maar het is duidelijk, ik geloofde de leugens van de DNC, Clinton en de FBI, en ik werd voor het lapje gehouden.
Ik heb het vertrouwen in de Democratische partij jaren geleden volledig verloren. Bovendien, als ik terugkijk op hun prestaties van de afgelopen tien jaar, realiseer ik me dat wat ik geloof dat goed bestuur is, niet is hoe zij regeren. Ze zijn alles geworden wat ik verafschuw. Hun standpunten over oorlog, onderwijs, stedelijk beleid, landbouw, big pharma, big tech, algemeen fatsoen, censuur, propaganda, medicijnen en regelzucht – ik kan er niets van steunen. Niets van wat er de afgelopen twee jaar is gebeurd, heeft me van gedachten doen veranderen over de democratische partij. Dit is niet de “Kennedy” democratische partij, en er is geen terugkeer naar hoe het ooit was. Die dagen zijn voorbij.
Zelf begrijp ik beter dan de meesten hoe corrupt onze regering is geworden. Meer dan twee jaar lang is er desinformatie op mij gericht. Letterlijk word ik bijna dagelijks beschuldigd van verkeerde informatie door “fact checkers”. En die fact checks blijven hangen als een permanente herinnering aan al mijn vermeende zonden. Het maakt niet uit of ik gelijk heb gekregen, ze verontschuldigen zich nooit, ze trekken zich nooit terug. Bijvoorbeeld, wist je dat ik heb gezegd dat spike een gif is? Dit is één van mijn “grote leugens”. Ja, Spike is een vergif, afgeserveerd door factchecks en nog steeds prominent aanwezig op Google. Al die tijd plant de overheid valse informatie over mij. Het is een surrealistisch spel waar ik niet uit kan komen. Als ik reageer, word ik bestempeld als reactief, dingen verzinnend, valse beschuldigingen makend, enz. Als ik niet probeer terug te vechten (zelfs als ik dat wel doe), worden hun leugens als feiten opgenomen op de voorpagina’s van Google. Blijkbaar zijn die oorspronkelijke negen patenten op mRNA-vaccins nog steeds geen bewijs van een uitvinding. Volgens de fact-checkers maken die patenten van mij een “zelfbenoemde” uitvinder.
Hun chaos-agenten proberen anderen aan onze kant van het hek te overtuigen dat ik “gecontroleerde oppositie” ben. Mijn verleden wordt ontleed alsof ik in een grote machtspositie zat. Dat ik op een of andere manier de mislukkingen van het COVID-beleid had kunnen veranderen. Nu verzinnen diezelfde chaos-agenten verhalen dat ik verantwoordelijk ben voor 9-11, de miltvuuraanslagen, banden had met de Mossad, dat ik geheime offensieve bio-bedreigingslaboratoria leidde, enz. Laat staan dat het laboratorium in kwestie was opgericht om een klinisch borstzorg programma te ondersteunen. Serieus? De aanvallen van beide kanten lijken nooit op te houden.
Eén persoon heeft letterlijk duizenden tweets over mij geplaatst – meestal nep, met daarin alle fantastische wapenfeiten waarvoor ik volgens hem verantwoordelijk ben. Hij werkt al twee jaar fulltime aan dit project. Ik denk dat de pogingen van deze persoon om mij af te schilderen als gecontroleerde oppositie, alleen maar bedoeld zijn om mensen hun ogen af te leiden van HHS, DoD en Fauci’s rol in dit alles. Maar wie geeft er zoveel om mij in de deep state om dit allemaal te doen? Misschien zie ik het verkeerd? Misschien gooit de regering zoveel geld rond om verhalen te planten, dat ik een doelwit ben.
Zoals ik al eerder schreef, kan het volgen van het geld heel nuttig zijn. In mijn geval kan een deel van de gang-stalking en cyber-stalking van de diepe staat worden getraceerd via betaalde steun van stichtingen, via de ‘Foundation for the CDC’ naar het CDC zelf. Het is duidelijk dat de astroturf organisaties die mij proberen te linken aan antisemitisme ook diepe staatswortels hebben. Maar de andere chaos agenten? Degenen die mij vanuit de beweging aanvallen? Ik weet het eerlijk gezegd niet – maar hoe kan ik niet vermoeden dat deze aanvallen ook ergens binnen de overheid vandaan komen.
Dus, nu zit ik hier het Durham rapport te lezen en probeer het allemaal te begrijpen. Waar is de Amerikaanse regering zo ontzettend de fout ingegaan? Wat is echt Russische desinformatie versus Amerikaanse desinformatie? Wanneer zijn de DNC en de FBI zo corrupt geworden?
Met mijn 63 jaar zou je kunnen denken dat ik geen onschuld meer te verliezen heb. Maar hier ben ik, in een poging om de strengen van desinformatie die ons door concurrerende bronnen van binnen de regering wordt gevoerd, te ontwarren. Maar de waarheid is dat wanneer de hoeveelheid geld die de regering geeft om psy-ops te produceren een drijvende winstfactor wordt voor de mainstream media en big tech, wie kunnen we dan nog vertrouwen?
Elon Musk is duidelijk van mening dat hij zal moeten samenwerken met regeringen als hij Twitter in leven wil houden. Zijn visie van een ongerept social media platform is verdwenen (als het ooit echt heeft bestaan), omdat zijn doelen om van “X” een one-stop financieel platform te maken groter zijn dan zijn doelen om Twitter vrij van censuur te houden. Er was de dreiging van winstderving voor nodig om hem ertoe te bewegen een WEF-functionaris aan te nemen als CEO van Twitter. Het lijkt erop dat hij is gezwicht voor de regering van de VS, de EU en het WEF. Twitter zal weer gewoon een arm van de regering worden, het is gewoon een kwestie van tijd en incrementalisme.
Dus, hier is een interessante gedachte. Is de federale overheid in zoveel fracties verdeeld, dat de diepe staat zich tegen zichzelf begint te keren? Is het gebruik van valse informatie, die voortdurend in de media wordt geplaatst, zo gewoon geworden, dat het de vorm aanneemt van een “circulair vuurpeloton”? Waarbij verschillende facties binnen de regering voortdurend concurrerende nepnieuwsverhalen planten? Zien we dit in real time gebeuren met het Durham rapport? Het eindresultaat van dit alles is een volledige degradatie van het publieke vertrouwen in onze beide overheidsinstellingen en politieke partijen.
Censuur en propaganda zullen de “democratie” (technisch gezien een representatieve republiek) niet beschermen, maar vernietigen.
Ik hoop dat de tijd mijn ongelijk bewijst. Maar net zoals mijn voorspellingen over spike als gif en de giftigheid van de COVID mRNA producten zijn uitgekomen, vrees ik dat deze voorspelling ook weer een ongemakkelijk feit zal worden.
Sluit de luiken, bouw bewuste gemeenschappen, zoek beschutting voor u en uw geliefden, en maak u klaar voor de storm.
De vraag is wanneer het gezegde toepasbaar is: “Men rekene het doel en telle de uitkomst niet”.
Kortom wanneer dient men door te gaan ondanks alle tegenslag en tegenwerking met dat wat de overtuiging gebiedt.
Wat mij betreft : als er geen andere keuze is die maakt dat men zichzelf in de spiegel kan blijven aankijken. Maar is een probleem om gezindheids overwegingen af te wegen tegen resultaatsoverwegingen. In dat laatste geval kan enige opportuniteit de kop opsteken terwijl in het eerste geval “ Prinzipreiterei” de zaak kan dwarszitten.
Daarom nogmaals: “ Moedig voorwaarts …….”
In Nederland is het niet anders. Gezien onze persoonlijke ervaringen, durf ik hier te stellen, dat onze overheden een bron van onbetrouwbaarheid zijn, waarbij uitsluitend geld en eigen winstbejag het doel zijn van hun handelen.
“Sluit de luiken, bouw bewuste gemeenschappen, zoek beschutting voor u en uw geliefden, en maak u klaar voor de storm”
Dit is ben ik bang de enige juiste weg. De nieuwe zuilen en veel meer micro-denken en handelen. Deep-state is ook in Europa en NL volop aan de gang, het is te groot en te veel voor de gewone goedwillende burger. Alleen terugtrekking in de eigen micro-zuil en een echte ‘berekenende burger’ worden kan je nog redden. Hopelijk zal de storm waar Malone het over heeft ook diegenen treffen die dit alles veroorzaken en nieuw licht en inzichten brengen.
Het is teleurstellend dat Robert F. Kennedy en Robbert Malone, ondanks hun kritiek, toch nog steeds denken dat de VS zich ‘aan de eigen haren uit het (zelf gecreëerde) moeras kan trekken’. Kennedy stelt zichzelf immers kandidaat voor het presidentschap en Malone vindt dat de democratie in gevaar is, maar blijkbaar nog wel werkt.
Het feit alleen al dat de oppositie in een land met behulp van geheime diensten een president probeert af te zetten, geeft aan dat de VS allesbehalve een goed functionerende democratie is. Dit land bevindt zich in een ‘koude burgeroorlog’, zou je zeggen.
De instabiliteit van de VS en het slecht functioneren van de democratie ligt overigens niet aan Montesquieu’s staatsmachten. De staatsmachten zijn in de VS immers vrij goed gescheiden, veel beter dan in Nederland. Het ligt ook niet aan de bureaucratie of de media. Die worden wel ingezet als middelen door de politieke elite, en werken destabiliserend, maar lijken geen directe oorzaak.
Het ligt aan de politiek en de politiek elite in de VS zèlf. De (twee) politieke partijen zijn in de loop van de geschiedenis corruptie-netwerken geworden. Het verkrijgen van macht, geld en baantjes zijn geen middel meer, maar doel geworden van de politiek.
Het probleem is: hoe is dit zo gekomen en wanneer is dit begonnen? Is dit een proces geweest van corrumpering of infiltratie door externe groepen of is de oorzaak toch niet een algemeen probleem van de burgerlijk democratische staat? En tenslotte: wat kan er aan gedaan worden?
Het lijkt in elk geval verstandig de contacten met dat land op allerlei gebieden zoveel mogelijk te beperken en vooral ook uit falende, destabiliserende organisaties als de NAVO te stappen.
Tja, ik denk dat je gelijk hebt. Maar welke instantie kun je boven de democratie stellen om het functioneren ervan te controleren?
Het enige wat ik kan bedenken is “transparantie”. Als die ontbreekt, weet je dat het fout zit. Het moet principe zijn want alle mensen blijken corrumpeerbaar, zeker als ze zo hoog in de boom komen.
Een goed punt Anton. Uit de geschiedenis van de VS blijkt dat fundamentele reformatie/ aanpassing van de democratische staat alleen maar kan plaatsvinden door revoluties, burgeroorlogen en oorlogen (bv. 1e en 2e WO). Hier in Europa hebben we minder lange ervaring met de ‘moderne’ democratie maar lijkt het er ook op dat alleen bij grote conflicten het bestel aangepast kan worden.