Durcissement

Schamen ze zich nou overal voor of schamen die lui zich juist nergens voor?

Ik zou zo graag eens staatslieden zien die gewoon trots zijn op wat ze voor elkaar krijgen.

Er wordt in de nette media nogal gepiept en geklaagd dat het politieke debat zo verhardt. Vraag je daar niet om met die toenemende schaamteloze minachting jegens de burger?

Als je aanhoudend liegt, konkelt, verbergt, 5 miljard zoekmaakt, dood en verderf zaait met machtswellustig wanbeleid, de democratie stelselmatig uitholt, gerechtelijke uitspraken negeert, mensenrechten omzeilt, moties verdraait en naast je neerlegt… Nog afgezien van hoe gewelddadig en kleinerend er met protest uit de samenleving wordt omgegaan en daar blijf je maar mee doorgaan met een lach op je gezicht of verbazing dat men aan je integriteit twijfelt – wat wil je dan dat daarover nog wordt gezegd, op een fatsoenlijke manier? Kán een passende reactie eigenlijk nog wel ‘netjes’ zijn? Hoor je dan niet gewoon in de gevangenis te zitten?

Wie niet ziet dat we het stadium van ‘netjes doen’ ruim voorbij zijn, laat zich een oor aannaaien. Voor mezelf sprekend: dat het gezien de begane wandaden bij debatteren blijft, getuigt eerder van lafheid dan van verharding. Tegelijkertijd is geweld geen oplossing ondanks de diep gewortelde haat tegen bepaalde personen. Maar van de andere kant is de systeemrot dermate vergevorderd dat alleen slopen nog helpt. Dat vertaalt zich makkelijk naar acties tegen personen. Als ik hardop zou zeggen wat ik sommige heren politici en medici toewens, zou ik worden opgepakt. Als iemand überhaupt zou luisteren.

Een bom plaatsen of wapens ter hand nemen gaat niet helpen. Onze huidige leiders zijn als de poppetjes in een schietkraam: ze klappen eventjes om en even later verschijnen weer.

Vroeger verdiende je een flink pak rammel als je keer op keer de fout in ging. De moderne tijd is er een van flemen, slijmen en naar boven likken en naar beneden trappen, anders hoor je er gewoon niet bij. De macht wil gestreeld en gesmeekt worden, niet gecontroleerd. Ben je geen smeek- en streeltype, dan wring je je er gewoon niet tussen als je niet de juiste achternaam hebt, wat ook ook kan helpen. Een indrukwekkende achternaam met veel historie, dat streelt ook. Types met zulke achternamen zijn het aan hun stand verplicht om hun autoriteit te demonstreren en hun nieuw verworven macht rücksichtlos te misbruiken. Ik ken er zo een, een van oorsprong hyperintelligente, geestige, best wel links-kritische denker en schrijver. “Goede Vriend”, begonnen we onze brieven aan elkaar (ja, die gingen met de post). Ik heb nog een stapel ergens liggen. Onvoorstelbaar, wat een schok als je zo iemand ziet afzinken in de leugens, de vuiligheid, de machtswellust, de bron van het kwaad.

Zolang de media blijven hoereren komt de politiek er wel mee weg. Al die positieve aandacht kost journalisten natuurlijk veel tijd en, om het goed te doen, ook het nodige vakmanschap. Dat zal toch moeten worden betaald. Misschien moet iemand daar nog eens een potje van een paar miljard voor vrij maken.

Dat hoeft overigens niet verantwoord te worden; de mensen zouden dat toch maar verkeerd kunnen opvatten.

Bah, bah, bah.