En Entrada anterior betoogde ik waarom ik denk dat ‘hoger opgeleiden’ een hogere vaccinatiebereidheid tonen. Herman Steigstra retweette en er volgden veel reacties. Veel in de trant van ‘wat is IQ eigenlijk’ en ‘hoger opgeleid is niet per se een hoger IQ’ en ‘hoe hebben ze dat gemeten’ maar daar ging het niet om. Het uitgangspunt was de uitkomst van twee studies die dat feit hadden geconstateerd. Het artikel bekeek uitsluitend de conclusie die aan die meetresultaten werd gehangen. Ik maakte bezwaar tegen de interpretatie ‘wie slim is, laat zich dus vaccineren’.
Een ander bezwaar sneed meer hout. Uit een Amerikaanse studie bleek dat de Amerikaanse PhD’s, vergelijkbaar met onze gepromoveerde mensen met een doctoraat, juist weer een opvallend hoge prikweigergraad hadden. Ik word er van verschillende kanten op gewezen, dus behandel ik deze kritiek op mijn vorige artikel.
Inderdaad, er is uit onderzoek gebleken dat gepromoveerden (in Amerika: de PhD’s – niet helemaal vergelijkbaar met ons doctoraat maar we doen het ermee) opmerkelijk weinig prikgraagte hadden. Deze kritische blik in de hoogste regionen van onze opleidingen zou het verband tussen slim/hoog IQ/hoogopgeleid/leesvaardig en vaccinatiegraagte tegenspreken.
Nu zijn gepromoveerden mensen die daadwerkelijk hebben geïnvesteerd in “selluf onderzoek”, zoals het gebruik van gezond verstand vaak laatdunkend wordt genoemd. Eigen onderzoek doen, zelfstandig informatie vergaren, dat hoort bij een promotie. Gepromoveerden hebben hun eigen these gezocht of aangereikt gekregen en die onderbouwd met referenties, aan elkaar geknoopt met eigen argumenten. Daarvan hebben ze geleerd hoe normaal het is dat “wetenschap” niet zomaar altijd sluitend is en zelfs strijdig kan zijn met andere “wetenschap”.
Ze hebben gezien wat bias is, dat onderzoek in opdracht soms tot bepaalde resultaten moet leiden en dat je, wil je iets toevoegen of corrigeren, in elk geval nooit klakkeloos alles kunt aannemen van wat je hoort of leest, niet in wetenschappelijke studies maar ZEKER niet indirect, via een opinieprogramma of een journalist. Onderaan dit artikel een opsomming door een Ph.D. wat hen onderscheid van iemand met een HBO-diploma of een master-bul.
Eigenlijk zeggen deze twee plaatjes hetzelfde:
Helaas zijn het wederom buitenlandse cijfers, bij gebrek aan binnenlandse openheid.
Die hele hoge staaf bij PhD staat niet voor een grote groep mensen. In Nederland heeft slechts ~1% van de hoger opgeleiden (Inclusief HBO) een doctorstitel. Dat legt statistisch weinig gewicht in de schaal. Het is dus niet zo dat de stelling dat hoger opgeleiden meer vaccinatiebereid zijn hierdoor niet meer klopt: de doctoren leggen getalsmatig te weinig gewicht in de schaal.
Zou je denken. Maar dan zie je zoiets als het OMT. Dat klopt dan weer niet met de veronderstelde kritische houding bij de top.
Vervolgonderzoekje: vaccinbereidheid naar faculteit
In het OMT, in de Denktank, overal zitten medische doctoren en professoren met elkaar toch echt krakkemikkige high-tech kwakzalverij te promoten. Niks kritiek; het is narratief wat de klok slaat! Hoe kan dat dan, zit het soms in de professie?
Het zou interessant kunnen zijn om onder gepromoveerden te onderzoeken hoe de vaccinatiegraad is per wetenschapsgebied. Er zijn ongetwijfeld vakken waarin je alleen komt bovendrijven als je je professoren nakakelt. Sterker nog: de vaccinatiegraad onder de hoogste regionen zou zo mogelijk indicatief kunnen blijken voor de ‘wetenschappelijkheid’ van het betreffende vakgebied. Die vaxgraad zegt iets over het innovatieve vermogen, kritische reflectie en überhaupt de wetenschappelijke kwaliteit van die sector.
Hoe meer gevaccineerd, hoe vasthoudender aan de status quo, wat leidt tot minder kennisprogressie. Aardige these toch? Want wat de tv-professoren en -medici er zoal uit hebben gebraakt geeft reden tot grote zorg. Ook ondernemers onderling of ondernemers vs ambtenaren zou een mooi studieveld zijn. Werkgevers vs. werknemers… Erg jammer dat we die gegevens allemaal niet mogen hebben. De tanende vaccinatiebereidheid zou in één klap opgekrikt kunnen worden met zuivere argumenten! Of…😬
En zo zijn er ook andere aanwijzingen dat vaccinatiebereidheid samengaat met opvattingen en beïnvloeding door indirecte bronnen, waarvan ‘de media’ de belangrijkste drager zijn.
Vaccinatiegraad en Oekraïne
https://whatdoino.substack.com/p/copy-coping-with-disagreement-and
Dit is een erg lang maar zeker lezenswaardig artikel met enkele opvallende grafiekjes over de samenhang tussen aantal coronaprikken en opvattingen over de situatie in Oekraïne. Meer geprikt = feller tegen Rusland (groen). Hoe kan dat?
Zit daar misschien hetzelfde patroon in? Volgzaamheid van betrouwbare media, autoriteiten in informatievoorziening?
Het Gell-Mann Amnesia effect
In dit kader is het aardig om nog eens te verwijzen naar het Gell-Mann Amnesia effect. Je zult dat zeker herkennen, tenminste als er één onderwerp is waar je echt verstand van hebt. Dat wil zeggen dat je voor je informatie op zoek gaat naar bronnen, dus geen reviews, kritieken, tv- of radioprogramma’s of kranten. Nee: zelf de originele stukken lezen en die in de context van andere stukken plaatsen. Met methodologie, onderliggende data etc. Liefst met de vlaskam door de data heen en kijken of de conclusies echt wel geschraagd worden door de data. Je moet er de tijd maar voor vrij kunnen maken – maar dat is wat een promovendus doet. Als hij al iets over zijn onderwerp leest in de krant, doet hij dat voornamelijk uit nieuwsgierigheid: zou het commentaar hout snijden?
Het Gell-Mann Amnesia-effect beschrijft wat er in het brein gebeurt als mensen kranten of mediaberichten tot zich nemen over allerlei onderwerpen.
Gaat het over datgene waar ze zelf expert in zijn, dan zien ze dat die informatie op zijn minst onnauwkeurig is, vereenvoudigd, verkeerd of op een andere manier de plank helemaal misslaat. De betreffende journalist gaat de mist in. Experts herkennen in de informatie moeiteloos de bronnen waar hij het vandaan zal hebben gehaald en uit wat hij zelf toevoegt blijkt dat hij er ofwel niets van heeft begrepen ofwel de wetten van de logica aan zijn laars lapt, om een of andere reden.
Dan draaien ze bladzijde om naar de pagina “Buitenland” of “Politiek” of welke rubriek dan ook, en gaan bijlezen over Oekraïne of de klimaatcrisis, onderwerp waar ze zelf minder verstand van hebben maar dankzij de krant toch behoorlijk goed bijblijven…
Het omdraaien van een bladzijde, een tussen-tune in een talkshow, het is voldoende om met een schone lei te beginnen en onmiddellijk te vergeten wat voor rare flauwekul je net nog werd geserveerd, terwijl die indicatief is voor hoe experts op andere vakgebieden hun eigen pagina’s zullen beoordelen.
DIt is een typisch media-effect. Als iemand namelijk in het gewone leven overdrijft of keihard tegen je liegt, dan vertrouw je hem of haar niet meer, ook niet in andere dingen. In de rechtszaal bestaat er ook zoiets: falsus in uno, falsus in omnibus, wat betekent: onbetrouwbaar in één deel, onbetrouwbaar in alles. Blijkt dat je op één punt doelbewust gelogen hebt, dan is dat reden om je hele verklaring in twijfel te trekken.
Maar als het op de media aankomt, werkt het anders. Dan leggen we het bewijs terzijde dat het hoogstwaarschijnlijk tijdverspilling is om andere delen van de krant te lezen = tenminste als je bedoeling hebt om goed geïnformeerd te worden. De enige mogelijke verklaring voor ons gedrag is geheugenverlies: amnesia.1Leuk om te lezen: Wikipedia over Gell-Mann Amnesia
Tijdens het schrijven van dit artikel kwam ik erachter dat het eigenlijk al was geschreven, door Diane Perlman, Ph.D. Alles wat hieronder volgt heb ik overgenomen uit haar artikel https://coronawise.substack.com/p/who-refused-the-covid-shots
In tegenstelling tot het volgen van protocollen in de medische faculteit, het vertrouwen op precedenten in de rechtenfaculteit, het aanleren van vaardigheden en systemen in het bedrijfsleven, hebben PhD’s ooit opdracht gehad een origineel proefschrift te schrijven met behulp van de wetenschappelijke methode. Ze worden getraind, niet alleen opgeleid, om hun eigen autoriteit te ontwikkelen. Het doorlopen van dat proces is een cruciale ervaring.
Hieronder een lange lijst van vaardigheden die Ph.D’s opdoen tijdens de jaren dat ze aan hun proefschrift werken.
Toegift: wat hebben Ph.D's wat anderen niet hebben?
Ph.D’s moeten het volgende doen voor hun promotie-onderzoek:
- Een interessegebied kiezen
- Een adviescommissie kiezen om ons onderzoek te begeleiden
- Alle literatuur op dat gebied doornemen om te zien wat er tot nu toe is ontdekt
- Een originele vraag bedenken voor verder onderzoek
- Een hypothese vormen
- Een experiment ontwerpen met methodologie om de hypothese te testen
- Experimentele conditie en een controle conditie opstellen
- Onafhankelijke variabelen en afhankelijke variabelen definiëren
- Deelnemende proefpersonen vinden
- Het experiment uitvoeren
- Gegevens verzamelen
- Resultaten analyseren en interpreteren
- Statistieken gebruiken om te bepalen hoe significant de resultaten zijn
- Proefschrift presenteren en verdedigen voor de commissie en andere waarnemers: omdat het werk kritisch wordt bekeken, moeten PhD’s bereid zijn om uitdagingen te beantwoorden.
- Geen voorkeur voor uitkomsten. Het maakt niet uit of de hypothese wel of niet wordt ondersteund. Alles is interessant en leidt tot verdere studie
- Kijken welke vragen onbeantwoord blijven
- Vragen overwegen voor verder onderzoek
Bovendien [de auteur is zelf PhD en zij schrijft in de ‘wij’-vorm die ik vanaf hier overneem]:
- We leren om nooit iets te beweren tenzij we het kunnen staven met gegevens uit verschillende bronnen. We worden getraind om geen ongenuanceerde beweringen te doen.
- We leren de legitimiteit van beweringen over wat dan ook te onderscheiden en te beoordelen.
- We kunnen terughoudend zijn over wat we niet weten
- We kunnen ons bewust worden van politieke invloeden op welke onderzoeken gefinancierd worden – of niet
- We kunnen herkennen hoe studies methodologie kunnen manipuleren om te bewijzen wat ze willen
- Als er een controverse is over iets, geloven we niet automatisch één kant. We hebben hulpmiddelen om te bepalen wat waar is
- We zijn misschien minder onderdanig aan onverdiende autoriteit van anderen en hebben respect voor bewezen legitieme autoriteit
- We herkennen propaganda, vooral als het gaat om een onderwerp dat we kennen, maar hopelijk kunnen we ook BS op andere gebieden herkennen.
Verder zijn we getraind om originele bronnen te lezen, ons bewust te zijn van belangenverstrengeling, institutionele vooroordelen en om wetenschappelijke en academische fraude, statistische BS en smerige trucs zoals p-hacking in vaccinstudies te herkennen:
- Het gebruik van proefpersonen die niet representatief zijn voor de doelpopulatie (alleen jonge en gezonde mensen, geen zwangere vrouwen, immuungecompromitteerden, ouderen, kinderen)
- Het gebruik van te weinig proefpersonen om signalen van bijwerkingen op te vangen, om de veiligheid en werkzaamheid te bepalen
- Het experiment is te kort uitgevoerd om middellange- en langetermijneffecten te detecteren
- Het niet gebruiken van een inerte placebo (zoutoplossing) om werkelijke verschillen in veiligheid te verbergen
- Het saboteren van de controlegroep om ongemakkelijke veiligheidsvergelijkingen te vermijden
- Statistische BS zoals het gebruik van een geometrisch gemiddelde om uitschieters te verbergen in plaats van een rekenkundig gemiddelde (Zie Neutralize Dirty Tricksters: Immunize Yourself to Propaganda)
- Veranderende definities van vaccin, pandemie, niet-gevaccineerd
- Wereldwijde manipulatie van de cyclusdrempels van PCR-tests om fout-positieve uitslagen te verkrijgen, het aantal gevallen op te blazen en lockdowns en mandaten te rechtvaardigen
- Mensen definiëren als “ongevaccineerd” gedurende 14 dagen na de laatste serieprik. Omdat de meeste bijwerkingen en sterfgevallen binnen een paar dagen na de prik plaatsvinden, vormt deze truc de basis voor de propagandaclaim “pandemie onder niet-gevaccineerden”.
- Vuile trucjes en technieken om sterftecijfers door Covid op te blazen en reacties op injecties te ontkennen
- Propaganda, overreding, manipulatie en verdraaiing herkennen
- Weten dat ze ten onrechte “antilichaamrespons” gebruiken om werkzaamheid te claimen, ook al zijn antilichamen geen “correlaat van bescherming”.
- Weten dat ze geen T-cel immuniteit bestuderen, wat een correlaat van bescherming is
- Ongegronde bewering dat antilichamen afnemen als rechtvaardiging voor het vereisen van meer injecties
- Plotselinge ontkenning van natuurlijke immuniteit die al 1500 jaar bekend is
We trappen niet in mantra’s, slogans en technieken die ontworpen zijn om feiten te verwerpen en onderzoek de kop in te drukken terwijl ze intelligent klinken. Veel voorkomende afwijzingen zijn onder andere:
- “Correlatie is geen oorzakelijk verband”(gebruikt om onder andere vaccinatieschade af te wijzen en te ontkennen) is geen reden om het onderzoek af te sluiten. Correlatie is een hypothese om verder te onderzoeken. Als A gecorreleerd is met B, en als A niet de oorzaak is van B, dan is er misschien een derde oorzaak voor A en B. Of A wel de oorzaak is van B kan uitgezocht worden door de Bradford-Hill Criteria toe te passen.
- “Het is slechts anekdotisch.”Elk wetenschappelijk onderzoek begint met anekdotisch bewijs. Het wekt nieuwsgierigheid op. Een anekdote toont aan dat iets dat zelfs maar één keer voorkomt in het lichaam mogelijk is (bijvoorbeeld een genezing van een ziekte). Per definitie is anekdotisch bewijs niet overtuigend. Het is suggestief en nodigt uit tot verder onderzoek, inclusief het vinden van ontkrachtend bewijs. Duizenden soortgelijke anekdotes wijzen op een patroon.
Kibbelende promovendi
Waarom promovendi die het officiële verhaal accepteren zo vijandig zijn tegenover promovendi die weigeren te promoveren:
- Ze vertrouwen op Amerikaanse non-profit media organisatie NPR, een schijnbaar gezaghebbende bron van informatie, zieNPR: Propaganda voor Progressieven. Verder commentaar overbodig.
- Niet alle PhD’s (bijv. filosofie, literatuur) zijn getraind in de wetenschappelijke methode, maar hebben toch vertrouwen in hun eigen autoriteit.
- PhD’s met beperkte expertise in hun eigen vakgebied vertrouwen experts in andere vakgebieden. Dit is verwant aan het Gell-Mann AmnesiaEffect.
- Ze hebben geen tijd of behoefte om zelf onderzoek te doen naar Covid.
- De 24/7, 360-graden wereldwijde mediapropaganda overtuigt hen met taal, beelden en rommelwetenschap, waardoor beweringen aannemelijk en overtuigend lijken.
- Ongeloof dat vertrouwde autoriteiten incompetent, nalatig of slecht zijn.
- Ontkenning
- Ze hebben een cognitieve vooringenomenheid voor informatie die al vroeg in de pandemie, voordat er gegevens waren, intens en emotioneel werd ingeprent. Dat vormde vastgeroeste denkpatronen die latere informatie filterden, allemaal voortdurend versterkt door alle MSM.
- Ze vertrouwen op overtuigingen, concepten, bestaande kennis, gevestigde informatie en wat hen verteld wordt door betrouwbare bronnen in plaats van op de directe waarneming van de werkelijkheid.
- Ze gaan niet actief en voortdurend op zoek naar nieuwe gegevens.
- Ze herzien hun overtuigingen niet met nieuwe gegevens die ze misschien niet waarnemen.
- Angst, angst, angst, veroorzaakt regressie en verlies van cognitieve functies op een hoger niveau.
- Conformiteit, consensus – iedereen die ze kennen gelooft dit. Iedereen kan het niet mis hebben.
- Angst voor professionele en economische gevolgen van het ingaan tegen het verhaal: annulering van subsidies, weigering van toekomstige subsidies, mijden door collega’s, de-platforming
Waarom mensen met minder jaren formeel onderwijs weten dat ze de stellingen moeten afwijzen
Dit zijn mijn vermoedens en speculaties. Jullie gedachten zijn welkom.
- Ze hebben meer ‘straatslimheid’ [‘zijn streetwise’] en leren eerder uit directe ervaring dan uit indoctrinatie in systemen van geselecteerde, goedgekeurde, gefinancierde kennis.
- Ze hebben minder vertrouwen in de aangewezen autoriteiten en weten wanneer ze worden voorgelogen, omdat ze uit ervaring, institutioneel en generationeel geheugen weten dat ze al eerder zijn voorgelogen.
- Ze zijn beter op de hoogte van wat er om hen heen gebeurt, met verhoogde zintuigen die niet gefilterd worden door de gevestigde machten.
- Ze zijn zich bewust van belangenconflicten.
- Ze hebben misschien een gevoel van hun eigen autoriteit ontwikkeld op niet-academisch gebied en vertrouwen op hun ervaring.
[… Ik sla een stuk over en spring naar haar conclusie …]
Conclusie – Je autoriteit ontwikkelen, zelf nadenken
Toen mijn kinderen in de jaren 90 in de 5e klas zaten, leerden ze over reclame en kritisch denken. Dat kunnen wij allemaal. Je hebt geen doctoraal nodig om voor jezelf te leren denken. En wie slim is, moet erop kunnen vertrouwen dat hij weerstand kan bieden aan propaganda.
Er zijn manieren om mensen te helpen individuen te worden, voor zichzelf te denken en hun eigen gevoel van autoriteit te ontwikkelen. Hier zijn er een paar. Voeg je ideeën toe in de commentaren.
- Opvoedingspraktijken – Ouders trainen om kinderen op te voeden met een gevoel van autonomie. Dit omvat ook het niet straffen van kinderen.
- Onderwijs vanaf de kleuterschool voor kritisch denken, passend bij elk leeftijdsniveau
- Dialoog aanmoedigen in plaats van 2-zijdige, goed/fout debatprocessen
- Onderwijzen van propagandatechnieken zodat mensen ze herkennen en er immuun voor worden.
- Onderwijzen van mediageletterdheid
- Leer van PhD-training en pas het proces aan op andere niveaus en contexten
- Leer wat streetwise mensen met minder formele opleiding ons kunnen leren.
- Beroemdheden die gebruikt worden om hun publiek te beïnvloeden zouden het gewicht van verantwoordelijkheid moeten voelen, inclusief leven en dood. Ze zouden kritisch moeten kijken naar waarvoor ze betaald krijgen, om te voorkomen dat ze iemand schaden.
- Programma’s inzetten, zoals het Heroic Imagination Project van Dr. Phil Zimbardo, die moed aanleren.
- Systemen hervormen om individualiteit niet langer te bestraffen door conformiteit en onderwerping te belonen.
Credenciales
- 1Leuk om te lezen: Wikipedia over Gell-Mann Amnesia
Hoger opgeleiden hebben gewoon een goed geheugen om onzin te onthouden, daar hoef je niet logisch voor na te denken.
Is het niet gewoon dat hoger opgeleiden gewoon beter weten waar ze zelf wijzer van worden en dus prediken waar ze altijd zelf beter van worden?
En als je dat optelt bij de wens “er bij te horen”, en er bij optelt “moeilijk dat nadenken, het zal wel goed zijn want dan hoef ik mij niet in te gaan spannen is wel zo simpel”, kom je al aan een hele grote groep vaccin gemakzucht gelovers.
Kijk naar de voedselindustrie, we worden door hen al decennia vergiftigd.
Het jaar rond zijn er geld inzamel acties voor hart en bloedvaten, je nieren, parkinson, reuma enz.
En dat geld gaat dan (ja natuurlijk…) naar onderzoek voor medicijnen.
Ja, we gaan natuurlijk niet onderzoeken hoe we het kunnen voorkomen want daar verdien je niets aan.
Wanneer de voedselindustrie alleen maar gezond en verantwoord voedsel zou produceren zou de gezondheidszorg vast 80% goedkoper kunnen.
Dat is niet iets wat we willen natuurlijk.
En al die PHD en hoge IQ sukkels eten en zuipen zich gek aan het voorgeschotelde vergif.
Dus waarom dan niet een vaccin?
Nou, PhD’s dus juist niet…
Ik mis in dit discours iets waar alleen Eliza naar gehint heeft (helikopterblik) maar dat nergens echt uit de verf komt, en dat is verantwoordelijkheid durven nemen ten aanzien van grote getallen.
Wanneer je 7,5 miljard mensen wilt inenten met een nieuw product, wordt ieder klein foutje al is het nog zo miniem, uitvergroot tot afschuwelijke proporties. Daar komt ellende van, zonder enige twijfel. Alleen al vanuit verantwoordelijkheid kun je bedenken dat het niet verstandig is om alle eieren in één mandje te leggen en zo een bizarre gok te nemen met het voortbestaan van de mensheid.
Daar komt nog bij dat het idee van one size fits all nooit kan kloppen. Hetzelfde product in dezelfde dosering voor alle soorten mensen, van alle rassen en van baby tot bodybuilder? Wie kan geloven dat dat goed kan zijn? En als het dan uit de hand loopt, is er nog niemand die opgeleid is om dat te behandelen, want het is een nieuw product waarvan de ingrediënten geheim waren (inmiddels is daar iets meer over bekend).
Verantwoordelijkheid ten aanzien van grote getallen, dus grote, overkoepelende verantwoordelijkheid, is iets waar we niet in geschoold worden. We zijn juist gaan specialiseren, steeds verder. In de academische wereld speelt dat nog sterker dan in de wereld van de praktijkvakken. Loodgieters en bakkers moeten een bredere blik ontwikkelen dan diep gespecialiseerde hoogopgeleiden. De eersten moeten het hele systeem kunnen overzien omdat een foutje anders vergaande gevolgen heeft (en ze dagenlang met de poten in de modder staan om dat te verhelpen) terwijl de laatsten kunnen vertrouwen op collega’s met specialisaties in aangrenzende vakken.
Ik heb genoten van je analyse, Anton, en ga zo nog een ander artikel lezen, alleen dit moest me van het hart. Ik denk namelijk dat dat er ook iets mee te maken heeft, die verantwoordelijkheid durven nemen over een groter geheel.
Dank voor je aanvulling! Wat jij schrijft heeft alles met machtsconcentratie te maken. Naar mijn idee ontspoort dat altijd omdat dat op megalomane schaal krachten met zich mee brengt waartegen alleen heiligen opgewassen zijn.
Daar valt niet tegenaan te scholen, vrees ik.
Als je daar al een apart instituut of een opleidingsprogramma voor zou inrichten, wordt dat ook binnen de kortste keren ingekapseld. Het enige wat helpt is naar mijn idee: absolute transparantie van bestuur.
Ik zou als simpele HBOer zeggen: sluit nooit iets uit. Als iedereen roept dat de aarde plat is, zoek dan toch naar bewijs dat dat niet waar zou kunnen zijn voor je meeloopt met de massa en vertrouwt op mensen die de schijn tegen zich hebben.
Helkopterblik? Om een dergelijke operatie te kunnen overzien vertrek je met warpspeed naar de maan en kijk je vanaf daar naar wat er op aarde gebeurde:
Operation ludicrous speed (niveau MAVO rekenwerk)
Tussen tussen 01-03-2020 en 6-10-2022 werden 12,7 biljoen dosissen uitgedeeld.
fuente: https://www.bloomberg.com/graphics/covid-vaccine-tracker-global-distribution/
Hoeveel flacons moesten daarvoor worden geproduceerd? We gaan uit van het kleinste aantal d.w.z. we gaan er van uit dat er 5 dosissen uit een flacon worden gehaald.
12.700.000.000 / 5=2.540.000.000 flacons
Hoeveel tijd was daarvoor beschikbaar:
tussen 01-03-2020 en 6-10-2022 verstreken 81 miljoen seconden
https://www.timeanddate.com/date/durationresult.html
Hoeveel tijd was er eschikbaar om een dosis in een arm te krijgen?
2.540.000.000/ 81.993.600 = 30,97802755337002 seconden van flacon naar (5) personen.
31 seconden keer 5 maakt grofweg 155 seconden dus was er ongeveer 2,5 minuten beschikbaar om de de dosis te produceren en toe te dienen.
Conclusie:
In die twee en een halve minuut werd de inhoud van de flacon ontworpen, getest, proef geproduceerd, massaal geproduceerd en uiteindelijk (gedeeltelijk zeer koud) vervoerd en aan een persoon toegediend.
Klaarblijkelijk werd er aan de beginperiode van de tijdspanne tussen 01-03-2020 en 06-10-2022 wereldwijd een infrastructuur opgezet bestaand uit de onderstaande onderdelen:
R&D sites
Test sites
Proef productie sites
Massa productie sites
Toeleveranciers opgeschaald
De logistiek geregeld.
Vragen:
Was het mogelijk met bestaande infrastructuur zo snel op te schalen?
Waarom werd er niets van de productie en het vervoer van de flacons getoond in de media?
Konden de flacons in zo’n korte tijd worden afgevuld met een geavanceerd product?
Werd de data in de media (de bron van de berekening) gemanipuleerd t.b.v. de publieke perceptie.
Ondernemers zijn een apart slag volk (ik ben er zelf een). Je wordt geacht “voor eigen risico” een onderneming te voeren. Als gevolg daarvan zijn ondernemers bijzonder scherp in het inschatten van risico. Dat inschatten van risico is geen wetenschap, maar meer een kwestie van intuitie. Je leest de krant, je kijkt rond in je stad, googled van alles, leest waarmee mensen en bedrijven bezig zijn, weet waar je in het verleden je kop gestoten hebt en je beslist…
Ik ben er van overtuigd dat ondernemers ofwel ongevacineerd zijn ofwel na de 1e ronde afgehaakt zijn.