Une nouvelle étude du RIVM montre par inadvertance le manque d’efficacité des vaccins contre le coronavirus

Het RIVM kwam vorige week met een nieuw rapport op de proppen met de juichende titel “Driekwart minder kans op ziekenhuisopname na corona-herhaalprik”. De timing is niet toevallig. De najaarscampagne voor de 60+-ers om de zoveelste herhaalprik tegen Covid-19 te gaan halen, is in volle gang, maar veel ouderen laten die herhaalprik aan zich voorbij gaan.

Nu heeft het RIVM een ronduit abominabele staat van dienst als het gaat om de kwaliteit van rapporten die tijdens een prikcampagne worden uitgebracht. Vorig jaar rond deze tijd, kwam het RIVM met een “rapport” dat zou moeten bewijzen dat de vaccinaties maar liefst 88.000 ziekenhuisopnames hadden bespaard. Het RIVM had een model gemaakt voor het aantal verwachte ziekenhuisopnames en dat vergeleken met het werkelijke aantal opnames. Toen dat veel en veel lager was, kwam men niet tot de correcte conclusie, namelijk dat hun model niet klopte, maar concludeerde men dat de vaccinaties waanzinnig succesvol waren. Hoe toevallig midden in een prikcampagne. Maurice de Hond schreef er nog een mooi artikel over.

Met deze sof in het achterhoofd, gaan we eens kijken hoe het RIVM het er dit jaar van afbracht. Hebben ze een wetenschappelijk rapport geproduceerd of is het wederom niet meer dan een stukje propaganda met bij elkaar gefantaseerde claims die niet door de data wordt onderbouwd om mensen te overtuigen om mee te doen met de prikcampagne? Ik zal alvast verklappen dat het het laatste is, maar het blijft natuurlijk interessant hoe het RIVM de cijfers heeft gemanipuleerd om tot de gewenste, doch onjuiste, uitkomst te komen. Daarnaast kan uit de RIVM data wel een andere conclusie getrokken die wél interessant is. Lees daarvoor verder.

Bij het nieuwsbericht van het RIVM hoort een PDF met meer gegevens over de studie. Daarin vinden we dat er naar de ziekenhuisopnames is gekeken in de periode 9 oktober t/m 20 november, waarbij de gegevens zijn gebruikt uit de NICE COVID-19 database. Het rapport geeft aan dat die data niet compleet is en dat men daarom heeft gekeken naar de relatieve incidenties per vaccinatiestatus. Relatief betekent in dit het geval het vergelijken van de verhouding tussen het aantal ziekenhuisopnames van mensen met en mensen zonder herhaalprik vergeleken met de verhouding van die mensen in de algehele bevolking. Het idee is dat als er verhoudingsgewijs minder mensen met herhaalprik in het ziekenhuis liggen vanwege Covid-19 dan de verhouding in de algehele bevolking binnen een bepaalde leeftijdscategorie, de herhaalprik effectief is tegen Covid-19. Tot zover de theorie.

Er zijn een aantal manieren om dit soort data te manipuleren:

• Een periode inbouwen tussen het zetten van de herhaalprik en het meetellen in de categorie “heeft herhaalprik gehad”
• Een ander moment nemen voor het berekenen van de verhouding binnen de algehele bevolking dan het moment van opname van de patiënt in het ziekenhuis
• Het mixen van patiënten die vanwege Covid in het ziekenhuis liggen met patiënten die bij binnenkomst voor iets anders, positief hebben getest op SARS-COV-2
• Het toewijzen van patiënten waarvan de vaccinatiestatus onbekend is aan een specifieke categorie

We gaan ze alle vier af.

Periode inbouwen tussen zetten van de herhaalprik en meetellen

Bij de originele trials van Pfizer zagen zij dat deelnemers in de eerste 14 dagen juist bevattelijker waren voor een infectie met SARS-COV-2 dan mensen in de placebogroep. Hun oplossing was om deelnemers in die eerste 14 dagen te tellen als ongevaccineerd. Als je onderzoeksperiode maar lang genoeg is, maakt dat niet zoveel uit, maar zeker bij kortere onderzoeksperiodes maakt dat een enorm verschil en kun je het op deze manier doen voorkomen of een niet werkzaam middel zeer effectief is. Statistiekprofessor Norman Fenton heeft dit in dit filmpje inzichtelijk gemaakt. Als deze truc in dit onderzoek is toegepast, kunnen we ervan uitgaan dat er mensen in het ziekenhuis lagen die de herhaalprik reeds hadden gehaald, maar in dit onderzoek toch in de categorie “geen herhaalprik” zijn gestopt. Laten we eens naar het rapport kijken om te zien of ze deze goocheltruc hebben uitgehaald. Uit het rapport:

"De eerste ziektedag is voor alle leeftijdsgroepen geschat op 7 dagen voor de ziekenhuisopname. Personen worden direct na een eerste vaccinatie geclassificeerd als “minimaal een eerdere vaccinatie en 7 dagen na de herhaalprik in de najaarsronde 2023 als “Najaarsprik 2023 ontvangen”

Dit betekent dat een persoon die 13 dagen vóór ziekenhuisopname de herhaalprik heeft gehaald inderdaad in de categorie is gestopt van gevaccineerden die de herhaalprik non hebben gehaald. De 14 dagen time-out zit dus ook weer in dit onderzoek. Dit is helemaal markant als je bedenkt dat deze studie maar 6 weken besloeg. Dan is 2 weken waarin iemand wél een herhaalprik gehad kan hebben, maar toch geregistreerd wordt alsof die persoon geen herhaalprik heeft gehad, wel een heel groot aandeel. Om dit in cijfers uit te drukken, ze hebben hiermee 2/6e van de herhaalprikgroep toegevoegd aan de groep zonder herhaalprik die daardoor 8/6e groot is. Als de herhaalprik een zoutoplossing zou zijn met 0% effectiviteit tegen COVID-19, lijkt het of deze zoutoplossing door deze truc maar liefst 50% van alle ziekenhuisopnames voorkomt. Dit geeft een aardige indicatie over wat het eigenlijke doel van dit rapport was en uitzoeken of de herhaalprik tot minder ziekenhuisopnames leidt, was het in ieder geval niet.

Als de herhaalprik een zoutoplossing zou zijn met 0% effectiviteit tegen COVID-19, lijkt het of deze zoutoplossing door deze truc maar liefst 50% van alle ziekenhuisopnames voorkomt

Een ander moment nemen voor het berekenen van de verhouding binnen de algehele bevolking dan het moment van opname van de patiënt in het ziekenhuis

Een factor die die analyse fors bemoeilijkt, is dat dit onderzoek wordt uitgevoerd tijdens de prikcampagne. De verhouding tussen mensen met en zonder herhaalprik in de algehele bevolking verandert dus gedurende de onderzochte periode en bij elke persoon in het ziekenhuis zul je dus moeten kijken naar de opnamedatum (of volgens het RIVM 14 dagen vóór de opnamedatum) en de verhouding in de bevolking op dát moment. Dat betekent dat je dit per patiënt moet uitrekenen en dat moet gaan middelen. Dat is behoorlijk complex. Als je doel echter is om de herhaalprik er positief uit te laten zien, pak je gewoon de verhouding in de algehele bevolking op de einddatum van het onderzoek. In het rapport wordt helaas met geen woord gerept over hoe men deze berekening heeft uitgevoerd. We kunnen dus niet controleren of men de data op dit punt naar een bepaalde richting heeft gemanipuleerd of niet.

Het mixen van patiënten die vanwege Covid in het ziekenhuis liggen met patiënten die bij binnenkomst voor iets anders, positief hebben getest op SARS-COV-2

In de bekeken periode werden 1.563 personen opgenomen met COVID-19 in het ziekenhuis. Daarvan waren er 1.403 60 jaar of ouder. 160 waren er dus jonger dan 60. Zijn deze personen opgenomen en raison de COVID-19 of is er bij binnenkomst voor iets anders een staaf in hun neus is gestopt die toevallig een positief resultaat voor SARS-COV-2 opleverde? Met COVID-19 dus. Sinds januari 2022 wordt in NICE bijgehouden of een opname mét of dóór COVID-19 was. Mogen we er dus vanuit gaan dat alle patiënten die zijn meegenomen in deze studie daar dóór COVID-19 lagen? Nou nee. Uit het rapport:

"Sinds 25 januari 2022 wordt bij registratie in NICE gevraagd wat de reden van opname van de patiënt was. Patiënten waarbij is aangegeven dat zij om een andere reden dan COVID-19 zijn opgenomen zijn geëxcludeerd uit deze analyse. De reden voor opname is echter onbekend voor 52% van de opnames sinds 25 september 2023. Deze opnames zijn wel meegenomen in de analyse. Het is daarom waarschijnlijk dat een aantal patiënten dat positief is getest op SARS-CoV-2 maar om een andere reden in het ziekenhuis is opgenomen de RRV schattingen heeft beïnvloed."

Van 52% ofwel 813 van de bekeken patiënten is dus niet bekend of ze zijn opgenomen dóór of mét COVID-19, maar ze zijn wel meegenomen in deze studie. Historische data van afgelopen jaar, laat zien dat de meeste patiënten die een COVID-19 label krijgen worden opgenomen rencontré COVID-19 en niet porte COVID-19. Het is dus zeer waarschijnlijk dat de meeste van deze 813 patiënten zijn opgenomen rencontré COVID-19 en het zou dus zomaar kunnen dat van bijvoorbeeld die 140 patiënten onder de 60 er geen enkele is opgenomen vanwege COVID-19. Dat belooft natuurlijk niet veel goeds voor de datakwaliteit. Als je toch alleen naar de relatieve incidentie wilt kijken, had je die 813 patiënten net zo goed uit de studie kunnen weglaten. Dat had de datakwaliteit ten goede gekomen. Het is onduidelijk waarom de onderzoekers van het RIVM daar niet voor hebben gekozen. Het is mogelijk dat het meenemen van deze 813 patiënten tot een uitkomst leidde die beter overeenkwam met de gewenste uitkomst.

Het toewijzen van patiënten waarvan de vaccinatiestatus onbekend is aan een specifieke categorie

Van niet alle Nederlanders is de vaccinatiestatus bekend. Dat kan komen door problemen in de dataverzameling ten tijde van de prikcampagnes of omdat ze hebben aangegeven dat hun status niet geregistreerd mag worden. Door deze patiënten aan een specifieke categorie toe te wijzen, verhoog je het aantal patiënten in die categorie kunstmatig. Hebben ze zit gedaan? Uit het rapport:

“Een andere beperking van de NICE data die verrijkt zijn met vaccinatiegegevens uit CIMS is dat CIMS alleen informatie bevat van personen die toestemming hebben gegeven voor opname van hun vaccinatiegegevens in dit register. Hierdoor is een aantal patiënten zonder bekende vaccinatiegegevens in CIMS wel degelijk gevaccineerd, terwijl zij in deze analyse zijn gecategoriseerd als ongevaccineerd.”

Ze hebben deze mensen dus niet gebruikt om het aandeel “Najaarsprik 2023 ontvangen” ten opzichte van “Minimaal een eerdere vaccinatie” kunstmatig te verhogen, maar om het aandeel “Niet gevaccineerd” te verhogen ten opzichte van de andere.

Als we met deze kennis naar de grafiek gaan kijken die zou moeten bewijzen dat de herhaalprik zeer effectief is, zien we het volgende:

De rechter grafiek geeft daarbij het verschil aan tussen ziekenhuisopnames van de mensen die de laatste herhaalprik hebben gehad en de mensen die wel gevaccineerd zijn, maar niet de laatste herhaalprik hebben gehad. Tenminste, volgens de defnitie van het RIVM, waarvan we eerder al hebben gezien dat die bewust is gekozen om de herhaalprik er positiever uit te laten zien dan dat die in werkelijkheid is. Als we willen corrigeren voor de 14-dagen truc, dienen we de waardes van de “Minimaal een eerdere vaccinatie”-groep met 25% te verminderen en die van de “Najaarsprik 2023 ontvangen”-groep met 50% te vermeerderen. Over een correctie voor een te rooskleuring voorgestelde herhaalprikgraad in de algehele bevolking valt niets te zeggen, omdat deze gegevens in het rapport ontbreken. Wat we na correctie voor de 14-dagen truc al zien, is dat voor alle groepen behalve de 80-89 jaar groep, verschillen tussen de groepen mét en zónder herhaalprik volledig binnen de onzekerheidsmarge vallen. Het kleine verschil voor de groep 80-89-jarigen kan wellicht worden verklaard door een rooskleurig gekozen herhaalprikgraad. Op basis van deze cijfers is eigenlijk maar één conclusie verantwoord: Er kan niet worden geconcludeerd dat de najaarsprik tot een lager aantal ziekenhuisopnames leidt.

Op basis van deze cijfers kan niet worden geconcludeerd dat de najaarsprik daadwerkelijk tot een lager aantal ziekenhuisopnames leidt.

Is deze studie dan totaal oninteressant? Nee, dat is ze niet. In het rapport zien we namelijk drie groepen en van één van die groepen, mogen we veilig stellen dat die tijdens de hele studieperiode stabiel is gebleven: De groep ongevaccineerd. Daar komt bij dat door de poging van het RIVM om de herhaalprik te pushen, ze bijna alle trucs die normaal worden gebruikt om de cijfers voor de Coronavaccins kunstmatig op te krikken ten opzichte van niet gevaccineerden, nu hebben ingezet om de effectiviteit van die herhaalprik positiever te laten lijken dan die in werkelijkheid is. Alleen het toewijzen van patiënten met onbekende status aan de groep ongevaccineerden, is gebruikt om die groep kunstmatig te verhogen.

Maar zelfs met deze truc zien we dat het aandeel ongevaccineerd in het totale aantal ziekenhuisopnames tussen de 10% en 13% zit voor de verschillende leeftijdsgroepen boven de 60 jaar. Dat komt redelijk overeen met het aandeel ongevaccineerden in de algehele bevolking in die leeftijdscategorieën. Uit studies uit het buitenland wisten we al dat de Coronavaccinaties de kans op herbesmetting met SARS-COV-2 doen stijgen, maar dit is de eerste keer dat RIVM data laat zien waaruit blijkt dat de Coronavaccinaties geen aantoonbare effectiviteit hebben tegen ziekenhuisopnames.

Conclusion

Concluderend kan in de cijfers die het RIVM laat zien in dit rapport de effectiviteit van de herhaalprik niet vastgesteld worden. Nog interessanter is dat enige effectiviteit van de Coronavaccinaties ten opzichte van ongevaccineerden überhaupt niet vastgesteld kan worden. Dit rapport heeft verder niet gekeken naar mensen die juist dóór de herhaalprik in het ziekenhuis zijn beland (of zijn overleden), maar uit eerdere studies hebben we gezien dat dit aantal helaas niet nul is. Op basis van deze cijfers kunnen we de herhaalprik dus alleen maar afraden. Ook voor de oudere bevolking. Tegenover het risico op ernstige bijwerkingen van deze prik staat een niet meetbare effectiviteit tegen ziekenhuisopname mét of dóór COVID-19.

Aanstaand weekend komt er een follow-up artikel naar aanleiding van deze rapportage met o.m. een grafische weergave van de vaccin-cijfers zoals door het RIVM gerapporteerd, vergeleken met een grafiek van een effectief vaccin – en wat dat betekent voor de onverklaarde oversterfte. “Stay tuned” 🙂