Betreffende de recente intrekking van mijn nominatie voor CDC
Twaalf uur voor mijn geplande bevestigingshoorzitting in de Senaat, kreeg ik een telefoontje van een assistent van het Witte Huis die me vertelde dat mijn benoeming tot directeur van CDC werd ingetrokken omdat er niet genoeg stemmen waren om mij bevestigd te krijgen. Ik sprak toen met HHS secretaris Bobby Kennedy die erg overstuur was. Hij kreeg hetzelfde te horen en had ernaar uitgekeken om met mij samen te werken bij CDC. Hij zei dat ik de perfecte persoon voor de baan was.
Bobby vertelde me dat hij eerder die ochtend had ontbeten met Republikeinse senator Susan Collins uit Maine die zei dat ze nu bedenkingen had over mijn benoeming en overwoog tegen te stemmen. Ik had 2 weken eerder een heel prettige ontmoeting met haar gehad waar ze geen voorbehoud uitte, maar tijdens mijn ontmoeting met haar staf op 11 maart waren ze plotseling erg vijandig – een slecht teken. Ze beschuldigden me er herhaaldelijk van dat ik “antivax” was, hoewel ik hen eraan herinnerde dat ik elk jaar honderden vaccins jaar geef in mijn medische praktijk. Meer dan twintig jaar geleden, toen ik in het congres zat, uitte ik mijn bezorgdheid over over de veiligheid van vaccins bij kinderen, en om de een of andere reden bleef de staf van Collins daarop hangen, wat ik ook terug zei.
Er zitten 12 Republikeinen en 11 Democraten in de commissie. dus als je er één verliest, is dat een probleem als alle Democraten tegenstemmen. wat ze hebben gedaan. Ik kan aannemen dat de staf van het Witte Huis mijn nominatie ook heeft laten intrekken omdat de Republikeinse Voorzitter Dr. Bill Cassidy uit Louisiana ook tegen stemde. Ironisch genoeg is hij ook een internist net als ik en ik ken hem al jaren en ik dacht dat we vrienden waren. Maar ook hij zei dat ik “antivax” was of dat ik geloofde dat vaccins autisme veroorzaken, wat ik nooit heb gezegd (dit klopt niet, red). Hij heeft inderdaad gevraagd om mijn nominatie in te trekken. Hij was dus een groot probleem en Collins ook nog verliezen was duidelijk te veel voor het Witte Huis. De president is een druk bezet man die goed werk doet voor onze natie en het laatste wat hij nodig heeft is een controverse over CDC.
De bezorgdheid van veel mensen is dat Big Pharma hierachter zat, wat waarschijnlijk ook zo is. Zij zijn zonder twijfel de machtigste lobby-organisatie in Washington DC die miljoenen dollars geeft aan politici aan beide zijden van het gangpad. Ze kochten ook miljoenen dollars aan reclame in kranten, tijdschriften en op televisie. Voor elk nieuwsprogramma of organisatie zou het zelfmoord kunnen zijn om het op te nemen tegen Pharma. Veel media bewijzen zelfs lippendienst voor Pharma. Ze geven ook gul aan medische genootschappen en hogescholen en universiteiten. Ik heb op de harde manier geleerd om niet aan farmaceutische bedrijven te komen.
Ik heb gehoord dat Big Pharma er alles aan heeft gedaan om van Bobby Kennedy af te komen maar dat dat niet lukte door de sterke steun van President Trump. Veel mensen denken dat de grote farmaceutische bedrijven mij meer vrezen dan Bobby vanwege mijn geloofwaardigheid en mijn kennis van wetenschap en geneeskunde. Dus als ze dan toch 4 jaar met Bobby door moeten, dan zeker niet samen met mij. Daarom hebben ze Collins en Cassidy onder grote druk gezet.
Mijn grote zonde was dat ik 25 jaar geleden als congreslid het waagde om het op te nemen tegen het CDC en de grote farmaceutische bedrijven over twee kritieke kindervaccin veiligheidskwesties. Honderden ouders uit het hele land waren naar me toe gekomen, volhoudend dat hun kind ernstig was beschadigd door de inentingen. Sommigen beweerden dat het autisme veroorzaakte. De ouders maakten twee verschillende beweringen. Een daarvan was het feit dat FDA, CDC en de farmaceutische industrie een enorme hoeveelheid van een neurotoxisch conserveermiddel genaamd thimerosal (een soort kwik) in het zuigelingenprogramma hadden toegelaten en dat thimerosal de oorzaak van het probleem was.
Onder druk van mij en vele andere leden van het Huis, zowel Democraten als Republikeinen, verwijderden het CDC en de farmaceutische industrie het neurotoxische thimerosal, maar het kostte ze jaren om dat te doen. Een van de dingen die ons verenigden in The House was dat niemand van ons geld aannam van de farmaceutische industrie. Bernie Sanders sloot zich zelfs bij ons aan.
CDC publiceerde uiteindelijk een onderzoek waarin werd beweerd dat het kwik geen kwaad kon maar er waren geloofwaardige beschuldigingen dat CDC de gegevens verkeerd had gemanipuleerd om zichzelf vrij te pleiten. Ik was van plan om terug te gaan in de CDC database en deze bewering stilletjes te onderzoeken. Ironisch genoeg hoopte ik geen bewijs te vinden van corruptie van de wetenschap bij CDC. Misschien zou het publiek misschien gerustgesteld worden, zeker omdat ze het van mij zouden horen, en zou het kunnen helpen om het huidige ietwat bezoedelde imago van CDC en de farmaceutische industrie te verbeteren.
Maar helaas had ik ook de euvele moed om het op te nemen tegen CDC en Pharma over een andere veiligheidskwestie met betrekking tot kindervaccins: de veiligheid van het mazelenvaccin MMR. Meer dan 25 jaar geleden werd er een serie artikelen gepubliceerd door een Britse gastro-enteroloog genaamd Andrew Wakefield. Hij had veel ouders gezien die beweerden dat na de MMR hun kind niet alleen in zijn ontwikkeling achteruit was gegaan, maar ook kieskeurig waren geworden en diarree hadden ontwikkeld. Hij deed colonoscopieën bij de kinderen en ontdekte dat ze een nieuwe vorm van inflammatoire darmziekte hadden. Zijn onderzoek is later gerepliceerd en tot op de dag van vandaag wordt hij geprezen voor het definiëren van deze vorm van inflammatoire darmziekten bij kinderen.
Wakefield publiceerde in totaal 15 artikelen. Slechts één werd teruggetrokken. Het artikel dat de grote controverse veroorzaakte werd gepubliceerd in Lancet. tijdschrift Lancet en één van de co-auteurs van het artikel was een zeer gerespecteerde Ierse viroloog met de naam O’Leary. I kende O’Leary. Ik verzorgde AIDS-patiënten voordat ik naar het congres ging en ik wist van O’Leary’s reputatie als een solide wetenschapper. Eén van de complicaties die de AIDS-patiënten was een vorm van kanker genaamd Kaposi Sarcoma en O’Leary had aangetoond dat de kanker zich voordeed bij de AIDS patiënten wanneer er sprake was van een co-infectie met een tweede virus genaamd Herpes Simplex Type 8.
Wakefield besloot om een aantal van de biopsiemonsters van de dikke darm aan O’Leary te geven, die met behulp van PCR-techniek kon aantonen dat de biopten van de inflammatoire darmziekte bij deze kinderen de vaccinstam mazelenvirussen bevatten. Het levende virus in het vaccin werd verondersteld verzwakt te zijn en geen ziekte te veroorzaken. Dit suggereerde dat deze kinderen niet in staat waren om de virale deeltjes te klaren en dat ze een infectie in hun darmen veroorzaakten die mogelijk ook hun centrale zenuwstelsel systeem aantastte en de autistische kenmerken veroorzaakte.
Toen dit artikel werd gepubliceerd, begonnen duizenden Britse ouders de MMR te weigeren en waren er uitbraken van mazelen. Britse gezondheidsfunctionarissen hadden hun handen vol. Ze besloten het tijdschrift Lancet het artikel terug te laten trekken en ze kregen O’Leary zover dat hij zijn onderzoeksbevindingen introk. Ik volgde dit alles op de voet en ik had O’Leary ontmoet en ik had naar zijn biopsie microfoto’s en zijn PCR bevindingen gekeken. Het leek mij zeker dat de vaccindeeltjes het probleem bij deze kinderen veroorzaakten ik was verbaasd dat O’Leary zijn beweringen introk.
Ik belde O’Leary op en vroeg hem waarom hij dit deed. hij dit deed. Er was een zeer lange veelbetekenende pauze. Toen zei hij dat het hem vele jaren had gekost om op de plek te komen waar hij was, in de wetenschappelijke gemeenschap, en na nog een pauze zei hij dat hij thuis vier kleine kinderen had. Ik had zelf kleine kinderen thuis en ik begreep wat hij zei. Als hij het niet deed, zou hij ontslagen worden. Hij zou geruïneerd worden. Britse functionarissen waren niet tevreden met alleen maar het tijdschrift zover te krijgen dat het artikel terug te trekken en Dr. O’Leary zijn beweringen claims in te trekken. Ze besloten toen om een procedure te starten om de medische licentie van dr. Wakefield en die van één van zijn hoofdauteurs in te trekken.
Tegen die tijd was Wakefield verhuisd naar de Verenigde Staten. Om zichzelf te verdedigen in de rechtszaal zou hem honderdduizenden dollars hebben gekost en dus liet hij zijn licentie afpakken. Maar zijn hoofdauteur Dr. Simon Murch was nog steeds praktiserend arts in Engeland en besloot zichzelf voor de rechter te verdedigen. De overheid verloor en ze waren niet in staat om hem zijn licentie af te nemen. Als Wakefield het geld had gehad om zichzelf te verdedigen, zou hij zijn zijn licentie niet kwijt zijn geraakt. De rechtbankdocumenten laten duidelijk zien dat Wakefield en zijn co-auteurs niets onethisch of ongepast hadden gedaan en dat hun werk mogelijk geldig was.
Maar dat was alles wat big Pharma nodig had. Ze konden het iedereen laten weten, en de media inschakelen om de boosdschap te verspreiden dat het onderzoek was ingetrokken en dat Wakefield zijn licentie kwijt was. Maar ik keek naar de microfoto’s en het leek er zeker op dat er deeltjes van het mazelenvaccin de darmen van deze kinderen infecteerden.
Het CDC werd belast met de verantwoordelijkheid om het onderzoek van Wakefield te herhalen en aan te tonen dat het mazelenvaccin veilig was, maar ze deden het nooit op de juiste manier. Ze besloten om de epidemiologische studies te doen in plaats van een klinische studie. Opnieuw, net als in de kwikstudie werden er beweringen gedaan dat er indicatoren waren die wezen op een probleem met MMR. CDC werd beschuldigd van het veranderen van het protocol en de data-analyse totdat de associatie verdween.
Ironisch genoeg sprak ik met Wakefield nadat dit allemaal voorbij was. Hij was het met me eens dat we onze kinderen moeten inenten tegen de mazelen. Hij dacht dat de oplossing was om het vaccin op een iets oudere leeftijd te geven, zoals ze in veel Europese landen doen. Of we zouden onderzoek kunnen doen en uitvinden waarom sommige kinderen een slechte reageren op de MMR. Het is duidelijk dat de grote farmaceutische bedrijven niet wilden dat ik dit bij het CDC zou gaan onderzoeken.
Er zitten nog veel meer ironische aspecten aan dit alles. Ik geloof dat het CDC voor het grootste deel uit hele goede mensen bestaat die echt om de volksgezondheid van ons land geven, al is de geloofwaardigheid ervan ernstig aangetast door de fouten in de manier waarop de COVID-19 crisis werd gemanaged. 40% van de Democraten en 80% van de Republikeinen vertrouwen het CDC niet. Velen vertrouwen de farmaceutische industrie ook niet. Ik wilde echt proberen om van het CDC een beter en meer gerespecteerd agentschap te maken en het om zeep helpen van mijn nominatie kan het tegenovergestelde effect hebben. Het wantrouwen kan verder toenemen.
Ik heb ook veel respect voor de farmaceutische industrie. Ik praktiseer interne geneeskunde en ik gebruik medicijnen in de zorg voor mijn patiënten die zijn uitgevonden door Amerikaanse farmaceutische bedrijven. Ik kan je uit de eerste hand vertellen dat ze heel effectief zijn en veel mensen helpen. De nieuwe zijn schandalig duur, maar als ze eenmaal niet meer gepatenteerd zijn, worden ze heel betaalbaar en levensreddend voor veel mensen met chronische en acute ziekten.
Maar helaas word ik zeer negatief bekeken door de industrie die ik dagelijks gebruik om mijn patiënten te helpen. Bobby Kennedy is een goede man die echt gepassioneerd is over het verbeteren van de gezondheid van het Amerikaanse volk. President Trump heeft er goed aan gedaan hem secretaris van HHS te maken. Hopelijk kunnen ze iemand voor CDC vinden die het bevestigingsproces kan overleven, langs de farmaceutische industrie weet te manoeuvreren en antwoorden vindt.
0 reacties