De Corona Moordzaak

Het meest gebruikte argument tegen zowel de lableak- als de aerosolentheorie is zonder twijfel: de Deventer moordzaak. Omdat Ernest Louwes 9 jaar in de cel heeft gezeten en omdat daarover zelfs een boek van een gerenommeerd NRC-journalist (ja die) is verfilmd, daarom deugt de lableaktheorie niet en dat van die aerosolen is ook niet waar. Laten we daar eens wat inhoudelijk tegenin brengen want mensen die uitsluitend op ‘betrouwbare bronnen’ varen begrijpen niet wat een ‘ad hominem’ drogreden is. Zij beoordelen aan de hand van de bron of de inhoud al dan niet juist is.

Laten we het belangrijkste inhoudelijke punt van kritiek op de lableak en aerosolentheorie eens bij de kop pakken. Dan stellen we ons eerst de vraag: Waarom heeft Ernest Louwes 9 jaar in de cel gezeten? Ik doe het heel kort, alleen op hoofdpunten.

• Hij is als verdachte aangemerkt omdat hij financieel voordeel zou hebben bij het overlijden van het slachtoffer. Reden om naar een alibi te vragen.
• Hij loog dat hij de avond van de moord niet in Deventer was geweest en had dus geen alibi.
• Een geurproef bevestigde dat Ernst Louwes het had gedaan.
• Zijn DNA is aangetroffen op de blouse van het slachtoffer.

Het motief: erfenis inpikken

Als financieel adviseur behartigde Louwes notariële en belastingzaken voor het slachtoffer en hij deed dat al vele jaren nauwgezet. Het was al snel duidelijk geworden dat hij geen financieel voordeel te verwachten had en uit niets bleek dat hij het daarop had aangestuurd. Het bespoedigen van de erfenis had voor hem geen zin, hij zat niet in geldnood en het geld was niet voor hem bestemd.

Toen is niet de vraag gesteld: hoe is hij eigenlijk in het vizier gekomen? De aanleiding was immers dat hij een financieel motief had en dat motief was weggevallen. Waarom moest hij dan alsnog een alibi hebben? Mag je willekeurige mensen op straat aan een discutabele geurproef onderwerpen?

Enkele inhoudelijke punten

Het hondenteam dat die geurproef uitvoerde deed uitzonderlijk uitstekend werk. Hun succes score was 85%, waar die gemiddeld op 55% ligt. Waren die honden dan zo goed? Nee: het bleek dat ze daar systematisch valsspeelden. Ze wisten -tegen de regels- welke geursamples van de verdachten waren en de hondenbegeleider wist dus wat de hond zou moeten aanwijzen voor een positief resultaat. Het betreffende geurproefteam is jaren later ontbonden vanwege hun decennialange frauduleuze manier van werken.

De politie heeft niet kunnen vaststellen dat het mes dat door de geurhonden aan Louwes werd gekoppeld wel het moordwapen was. Sporen ontbraken en de afmeting klopte niet met de sporen op de blouse van het slachtoffer. Het mes was bij een berging gevonden op 1,5 kilometer afstand van het plaats delict, dat was alles.

De belastende geurproef werd door de rechtbank vanaf dat moment genegeerd. Het werd gezien als een geïsoleerd incident in een rechtsgang waarin uitsluitend het hondenteam vond dat Louwes als dader zou worden aangewezen. Het is geen moment gezien als signaal van een mogelijke vooringenomen houding bij politie en OM.

Eigenlijk had het hier al moeten stoppen: geen motief en ook geen sporen op het moordwapen dat als zodanig was ingezet voor een valse geurproef en dat achteraf niet eens het moordwapen bleek te zijn. Dan blijft er niet veel meer over. Maar het OM ging door en de herziening pakte anders uit dan menigeen had gedacht.

Louwes werd in 2004 opnieuw veroordeeld op basis van aanvullend DNA-bewijs en -nog steeds- het liegen over zijn alibi.

Dat DNA was pas vier jaar na de moord op de blouse gevonden op de inmiddels verfrommelde, niet steriel bewaarde en tijdelijk vermiste blouse van het slachtoffer. Dat het DNA er ook opgekomen kan zijn tijdens het eerste onderzoek (waarbij met speciale plakfolie de hele blouse wordt gedept om DNA-sporen te verzamelen), door de slordige wijze van bewaren of bij het bezoek van de verdachte aan de weduwe op de ochtend van de moord, werd genegeerd.

Het zwaarwegende alibi bleek later toch te kloppen: hij reed omstreeks het tijdstip van de moord op 25 kilometer afstand van de plaats delict. Volgens de politie destijds kon dat niet kloppen omdat het telefoongesprek via een zendmast in Deventer was gegaan. Dit bleek later, na de definitieve veroordeling, echter helemaal niet onmogelijk. Onder de juiste atmosferische omstandigheden kan zelfs meer dan 100 kilometer worden gehaald en zendamateurs meldden dat dat die avond het geval was. De bewuste zendmast stond ook gericht in de richting van de file waar in hij zich toen naar eigen zeggen bevond. Deze file is nooit in de filemeldingen genoemd dus Louwes kon geen weet hebben van die file als hij er zelf niet in had gestaan. Maar het wordt nu eigenlijk alweer te gedetailleerd.

Waar het op neer komt: Hij had geen motief en een geldig alibi. De DNA-sporen tonen volgens diverse deskundigen geen daderschap aan.

Er zijn in het complete dossier verschillende ontlastende bewijzen te vinden, die nooit in een proces-verbaal terecht zijn gekomen. Die zijn er stelselmatig uit gehouden.

Je vraagt je misschien af hoe iemand met zulk schamel bewijs 9 jaar in de cel kan belanden. Nou, ik ook. En het CCT, een cold case team van de politie Amsterdam, vroeg zich de afgelopen jaren hetzelfde af. Dat team bestond uit drie rechercheurs die op verzoek van advocaat-generaal Aben van de Hoge Raad drie jaar lang de zaak opnieuw hebben doorgespit. Zie nu.nl en het eindrapport (samengevat op maurice.nl, met link naar het eindrapport).

Maar de advocaat-generaal Aben, van de Hoge Raad, heeft het CCT-rapport doorgenomen en geadviseerd dat de zaak niet opnieuw bekeken hoeft te worden. En zo heeft de Hoge Raad ook besloten.

Dit drama verdient een na-spel

Wat de zaak extra interessant maakt is dat een klokkenluider heeft laten weten dat de ‘klusjesman’, die al vroeg in het proces als verdachte van de lijst werd gehaald, een politie-informant was. Het zou niet fraai staan als deze opnieuw in beeld zou komen op het moment dat Louwes alsnog onschuldig zou blijken te zijn. Of beter gezegd: onschuldig verklaard zou worden, want dat hij in werkelijkheid onschuldig is en op zijn minst nooit veroordeeld had mogen worden op basis van wat er voorligt, dat lijdt eigenlijk geen twijfel. De klokkenluider meldde dat De Jong uit het informantenbestand is gehaald en dusdanig verwijderd dat hij niet meer gevonden kon worden plus dat men belangrijke documenten met betrekking tot deze informant heeft aangepast en verwijderd.

Literatuur

Over deze geruchtmakende zaak zijn boekenkasten aan detailinformatie beschikbaar.

Verschillende onafhankelijke onderzoekers hebben zich een mening gevormd na de beschikbare informatie geanalyseerd te hebben. Kijk eens op http://geenonschuldigenvast.nl/. Daarop staat bijvoorbeeld ook een gedetailleerde onderbouwing van emeritus Prof. Ton Derksen. Het is een hoofdstuk uit zijn boek Het O.M. in de fout uit 2008. In 2011 schreef hij Leugens over Louwes: Deventer moordzaak en in 2023 De Deventer karaktermoord. Onrecht blijft voor veel mensen onverteerbaar.

Wikipedia heeft een redelijk kloppend verhaal, al komt dat niet helemaal overeen met feiten zoals herroepen getuigenverklaringen en ontlastende proces-verbalen, die niet in het officiële dossier zijn opgenomen. Daarover is van alles te beluisteren in de podcasts op de website oordeelzelf.com.

Kortom: vanwege al het bovenstaande zijn veel mensen er nog steeds van overtuigd dat Covid-besmettingen via druppels gaan en dat de lableak een verzinsel is om donatieknoppen te laten rinkelen. Want de ‘bron’ van die informatie had het ook fout bij de Deventer moordzaak.

Dit artikel stond al een tijdje in concept. Vorige week verscheen Deel 1 van het gesprek tussen Flavio Pasquino (blckbx) en Maurice de Hond, waarin wordt gerefereerd aan de film De Veroordeling, naar het boek van Bas Haan. Dat is degene die ook de karaktermoord van beoogd MP Ronald Plasterk ensceneerde. Een specialist in het genre dus.

Ik kijk al uit naar deel 2.