Dit geweldige interview met medisch specialist en top-adviseur Dr. Scott Atlas móest ik delen. Maar het duurt anderhalf uur dus dat zal voor velen een brug te ver zijn. Daarom deze samenvatting, de link naar het interview staat onderaan. Wie zich dit artikel uit maart 2021 herinnert zal zich bij het bekijken van de video realiseren dat we toen het meeste al wel wisten. Scott Atlas ook. De aandacht zou nu vooral uit moeten gaan naar de laffe, collaborerende houding van de media en de gecorrumpeerde wetenschap.
Die media realiseren zich niet dat ze onderdeel zijn van de Quadras Politica. In de tijd van Montesquieu bestond die vierde poot nog niet, toen bepaalden burgers nog zelf hun mening in salons en genootschappen – al hadden die ook al te kampen met overheidsinfiltranten en mecenassen met dwingende agenda’s. Er wordt nog steeds gemekkerd over de Trias Politica van de democratie terwijl die democratie waardeloos is als informatie en communicatie worden beperkt. Dat terzijde.
Klik hier voor het CV van Dr. Scott Atlas
Dr. Scott Atlas is een arts met een indrukwekkende achtergrond. Hij studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Chicago. De afgelopen tien jaar heeft hij zich voltijds beziggehouden met gezondheidsbeleid en heeft hij in totaal twintig jaar ervaring in dit vakgebied. Dit overlapt met zijn vijfentwintigjarige carrière als klinisch arts, academisch medisch wetenschapper en professor aan enkele van de beste medische centra in de Verenigde Staten.
Hij heeft meer dan 100 peer-reviewed artikelen gepubliceerd en ontving meer dan dertig subsidies van onder andere het NIH. Dr. Atlas is gasthoogleraar geweest aan vrijwel elke top medische school in het land en heeft honderden uitgenodigde lezingen gegeven. Hij was hoogleraar en afdelingshoofd van een divisie aan de Stanford University Medical School voordat hij een voltijdse positie aannam in gezondheidsbeleid bij de Hoover Institution, een openbaar beleidsinstituut aan Stanford University.
In juli 2020 werd hij door het Witte Huis benaderd om te adviseren over de COVID-19-respons. Hij sprak met verschillende prominente figuren zoals de president, de vice-president, Mark Meadows en Jared Kushner over de pandemie. Dr. Atlas benadrukt dat hij niet akkoord zou gaan met iets dat onjuist was, zelfs als de president het zou zeggen. Hij ging uiteindelijk naar Washington en adviseerde de president vanaf eind juli 2020.
Dr. Atlas heeft geconstateerd dat de Corona taskforceleden, waaronder prominente figuren zoals Dr. Anthony Fauci, Dr. Deborah Birx en Dr. Robert Redfield, zich gedroegen als bureaucraten in plaats van als wetenschappers. Ze brachten zelden wetenschappelijke papers of gegevens mee naar de vergaderingen en wanneer hij zelf data presenteerde, was er vrijwel nooit kritiek op die studies; er werd ook niet gewezen op tegensprekende data. Dit gebrek aan wetenschappelijke kritiek en debat frustreerde hem enorm, aangezien hij altijd terdege was voorbereid, met uitgebreide wetenschappelijke literatuur en data om zijn standpunten te onderbouwen.
Een opvallend incident vond plaats toen Dr. Fauci een vergadering voorstelde tussen de artsen van de Task Force om van elkaar te leren en mogelijk tot een gemeenschappelijk standpunt te komen. Dr. Atlas stelde voor om externe epidemiologen en medische wetenschappers uit te nodigen van wie hij wist dat die actief onderzoek deden naar de pandemie. Dit voorstel werd abrupt verworpen door Dr. Fauci, die duidelijk maakte dat hij geen externen wilde betrekken. Het werd Atlas toen duidelijk hoe de task force opereerde in een gesloten systeem zonder ruimte voor echte wetenschappelijke discussie of externe input.
[Dit is een dusdanig herkenbaar patroon -zie bij ons het OMT, RIVM, het Duitse RKI etc- dat je je zou kunnen afvragen waarom daar nog geen contra-mechanismen voor zijn ingeregeld. Het antwoord weet ik ook: zo werkt macht niet. Dat wordt een lange, lange strijd. Daarom moet je machtscentra altijd wantrouwen, ongeacht wie eraan deelnemen.]
Daarnaast herinnert Dr. Atlas zich zijn eerste taskforcevergadering waarin vice-president Mike Pence vroeg of iedereen het eens was met een bepaalde uitspraak over het risico voor kinderen. Scott Atlas, de nieuwkomer, bracht naar voren dat die uitspraak (over ziekterisico en besmettelijkheid) absoluut in strijd was met de data en toonde dat ook aan. Het maakte niet uit. Dit werd een terugkerend thema in de vergaderingen, waarbij hij vaak de enige was die bezwaar maakte tegen de groepsdenken en onjuiste aannames van de andere taskforceleden. De consensus bleef desondanks ongewijzigd.
De mate van groepsdenken en het gebrek aan kritische wetenschappelijke benadering binnen de task force maakt duidelijk dat de leden meer bezig waren met politieke overwegingen en het beschermen van hun eigen posities dan met het daadwerkelijk volgen van de wetenschappelijke gegevens. Dit leidde tot frustratie en vooral tot bezorgdheid over de kwaliteit van de besluitvorming die rechtstreeks van invloed was op het nationale beleid tijdens de pandemie.
Hoe kwam hij bij die task force?
Dr. Atlas was eerst gevraagd als niet-publieke adviseur van de president. Dat initiatief moet na de uitnodiging teruggefloten zijn want hij werd bij aankomst gevraagd deel te nemen aan taskforcevergaderingen (OMT-idee). Zijn eerste vergaderingen waren confronterend omdat hij het te vaak fundamenteel oneens was met de andere taskforceleden zoals Dr. Fauci en Dr. Birx. (Deborah Leah Birx, geboren op 4 april 1956) is een Amerikaanse arts en diplomaat die van 2020 tot 2021 de functie van White House Coronavirus Response Coordinator vervulde onder president Donald J. Trump.) Er werd in de task force dus niet wetenschappelijk gedebatteerd, er werden uitsluitend ‘expert opinions’ zonder onderbouwing uitgewisseld. Scott Atlas zelf bracht altijd gedetailleerde wetenschappelijke studies en gegevens mee om zijn standpunten te onderbouwen. Dat is onmiskenbaar wappie-gedrag waarmee hij zichzelf eigenlijk buiten de groep plaatste.
Belangrijkste punten
Dr. Scott Atlas is een van de vele wetenschappers die al jaren weten hoe een en ander in elkaar zit (zie ook hiervoor het artikel van maart 2021 met de videoregistratie van een round table hearing van Ron DeSantis met Dr. Scott Atlas, Professor Sunetra Gupta, Dr. Jay Bhattacharya, en Dr. Martin Kulldorff.)
- Risico van COVID-19: Dr. Atlas wees erop dat de meeste mensen die risico liepen op ernstige gevolgen van COVID-19, oudere volwassenen waren met meerdere comorbiditeiten. Jongeren en gezonde mensen liepen veel minder risico.
- Lockdowns en Schoolsluitingen: Hij benadrukte dat lockdowns en schoolsluitingen enorme schade aanrichtten, vooral op het gebied van mentale gezondheid en onderwijs van kinderen. Studies toonden aan dat scholen geen significante bron van COVID-19-verspreiding waren.
- Maskers: Dr. Atlas stelde dat maskers niet effectief waren in het voorkomen van de verspreiding van virale luchtweginfecties, inclusief COVID-19. Dit was gebaseerd op verschillende wetenschappelijke studies die hij citeerde.
- Impfungen: Hoewel vaccins nuttig waren voor hoogrisicogroepen, was hij tegen vaccinmandaten, vooral voor kinderen en jongere volwassenen die een zeer laag risico liepen. Hij benadrukte de noodzaak van transparantie en eerlijke communicatie over de risico’s en voordelen van vaccins.
- Censuur en Wetenschappelijke Debatten: Dr. Atlas bekritiseerde de censuur van afwijkende meningen en benadrukte het belang van open wetenschappelijke discussies. Hij noemde voorbeelden van hoe hij en anderen werden tegengewerkt of gecensureerd voor het uiten van hun standpunten.
Dat laatste punt: censuur en het totale laffe falen van media en journalisten (de laatste aflevering van Op1 verdient hier ook aandacht, maar ja, later misschien) vind ik zelf het meest interessant, die eerdere feiten kennen we wel. Maar waarom weten de media en de Wetenschap het nog niet? Het komt later in de video aan bod.
Dr. Scott Atlas over de Invloed van Funding op Wetenschappelijk Onderzoek
Atlas gaat uitgebreid in op de invloed van financiering op wetenschappelijk onderzoek en hoe daardoor de respons op de COVID-19-pandemie is beïnvloed. De belangrijkste financier van wetenschappelijk onderzoek in de Verenigde Staten, en daarmee indirect wereldwijd, is de National Institutes of Health (NIH). Deze organisatie wordt geleid door een kleine, maar machtige groep mensen die zowel politiek verbonden als onderling afhankelijk zijn. Deze groep bestaat vaak uit afdelingshoofden van medische scholen en redacteuren van wetenschappelijke tijdschriften.
Ook dat klinkt weer als een gremium dat een makkelijke prooi is voor zichzelf versterkend machtsbehoud. Vochtige was moet je ook niet op elkaar laten liggen. “Doa brik get oet!” zou mijn moeder zeggen.
Om weer met Atlas verder te gaan: Zorgelijk is dat academische wetenschappers en universiteiten sterk afhankelijkheid zijn van NIH-beurzen voor hun promotie en financiering van onderzoek. Atlas vertelt dat meer dan vijftien universitaire medische centra in de Verenigde Staten elk jaar meer dan $500 miljoen aan financiering van de NIH ontvangen. Deze afhankelijkheid creëert een omgeving waarin jonge wetenschappers en universiteiten terughoudend zijn om kritisch te zijn over de NIH, uit angst hun financiering te verliezen. Dit leidt tot een gebrek aan integriteit en moed om afwijkende meningen te uiten of tegen de status quo in te gaan.
Deze afhankelijkheid en het gebrek aan kritische houding dragen bij aan het probleem dat veel wetenschappers en medische professionals zich niet vrij voelen om afwijkende meningen te uiten, zelfs wanneer er sterke wetenschappelijke basis is om dat te doen. Dit kwam bloot te liggen onder druk van de COVID-19-pandemie, waar afwijkende stemmen werden onderdrukt en gecensureerd.
Decentralisatie van de financiering van wetenschappelijk onderzoek is een noodzaak om de macht van deze kleine groep bureaucraten te verminderen en een meer diverse en onafhankelijke wetenschappelijke gemeenschap te bevorderen. Ook moeten er maximale termijnen voor topfucties binnen de NIH en andere gezondheidsinstanties worden ingesteld om de constante invloed van dezelfde individuen te beperken en om een frisse en kritische blik op wetenschappelijk onderzoek te bevorderen.
De zorgen van Scott Atlas benadrukken de noodzaak van transparantie en hervormingen binnen de structuur van wetenschappelijke financiering om ervoor te zorgen dat wetenschappelijk onderzoek wordt geleid door gegevens en integriteit, in plaats van politieke en financiële belangen.
De miljardenindustrie van preventieve producten die aan de hele wereldbevoking worden voorgeschreven (dus niet alleen aan zieken) is een gemakkelijke prooi voor systeemcorruptie. Een besmettelijke hersenschimmel met uitlopers in de politiek, de media en andere wetenschappelijke disciplines die steeds vaker ideologieën en overtuigingen meenemen in hun activiteiten. Anders denken ze dat ze fout bezig zijn…
Fazit
Atlas stelt nadrukkelijk dat de beleidsmaatregelen tijdens de pandemie in strijd waren met bekende wetenschappelijke gegevens en dat dit leidde tot grote, onnodige schade, vooral voor kinderen en jongeren. Om herhaling te voorkomen is er meer transparantie nodig, open wetenschappelijke discussie en een herziening van de manier waarop gezondheidsbeleid wordt gevoerd, om te voorkomen dat dergelijke fouten in de toekomst worden herhaald.
Allemaal regels die indruisen tegen het zelfbehoud van de verworven machtsposities. Het gaat een interessante strijd worden.
Scott Atlas slaat de plank mis. Anthony Fauci, Deborah Birx en Robert Redfield zijn (waren) inderdaad bureaucraten, in dienst van en werkzaam voor de Amerikaanse overheid. Dat vloeide gewoon logisch voort uit hun respectievelijke functies, als onderdeel van de US Goverment.
Er zijn ook hele volksstammen die denken dat het RIVM een wetenschappelijk instituut is. Dat is niet zo. Het RIVM is meer een soort van fabriek die modellen ontwerp (op basis van wetenschappelijke studies, dat wel) en voorziet van input met data vanuit de gezondheidsdiensten. Ook het IPCC is een voorbeeld van een club die de status heeft van wetenschappelijk instituut, maar zich puur als een politiek orgaan gedraagt.
Zeker maar hij bevestigt dat toch alleen maar? Zijn ervaringen onderschrijven het. Scott Atlas slaat de spijker op de kop.
Juist daarom, jongens! IPCC, RIVM, Robert Koch, NIAID, NIH, etc, zijn slechts bureaucratische instituten die zich de macht aanmeten om voor ons, burgers het beleid te bepalen. Zij zijn het immers die alles weten (?) Dit gaat idd zover dat alle, maar dan ook ALLE tegenspraak c.q. discussie vanuit de wetenschap geboycot of gecensureerd wordt. Wanneer zien we in NL eens een ECHTE discussie tussen wetenschappers over bv klimaat, of COVID, of vogelgriep, of vaccinaties. Dan wel met alle ins en outs…. [Antwoord: waarschijnlijk nooit meer – of ben ik nu te pessimistisch?]
Mooi die schimmelmetafoor, Anton met betrekking tot het misbruik van het concept preventie.
Waar ze kans krijgt zullen niet gekozen bureaucraten om hun positie te behouden op stoelen plaats nemen die anderen toehoren (waaronder die van epidemiologen en medici, medicijnen marketeers) en zodoende met niet evidence medische maatregelen komen en deze met angst zaaien onder mom van medisch bewezen manipulatief opdringen aan bevolking
Tante Ursula, is hier daar het vleesgeworden voorbeeld hiervan. Zij bediende zich onlangs in dit kader van een vaccinmetafoor.
Het preventief vaccineren (vaccin is inderdaad slechts preventief middel. Geen geneesmiddel!) was in haar ogen te vergelijken met het in de kiem smoren bestrijden van desinformatie. Tja, zo kan je censuur ook verkopen. Waar virussen al niet goed voor zijn.
Virusmetaforen zijn veel gevaarlijker dan virussen zelf (m.i. niet pathologisch maar slechts commensaal). Ze berusten op mogelijk op een waanidee zie
https://open.substack.com/pub/mikestone/p/virology-under-control?utm_source=share&utm_medium=android&r=1lysl7
Laten we ze gewoon cancellen die angstaanjagende virussen en bijbehorende metaforen.
Ben geen Trump fan maar deze Scott Atlas is als minister, indien door hem gekozen wel in staat de bezem te halen door Fauci’s / Biden’s Amerikaanse zwijnenstal. Hoop dat er dan ook wat overwaait deze kant op.
Virussen of niet: Het ontkennen van besmettelijkheid is onverantwoord. Besmettelijkheid van ziektes via kleine beestjes en stofjes staat als een paal boven water.
…En: eens met: spijker op de kop! Wat een moedige man … Tegen alle tegenwind in vasthoudend aan eigen op wetenschap gestoeld inzicht. Chapeau!