Dr. Fauci maakt schoon schip met vaccins en respiratoire virussen

Ik kon geen passende reactie bedenken op de studie die Fauci met enkele medeplichtigen onlangs publiceerde. Mijn bloed kookte maar tegelijkertijd vroeg ik mij af waarom iemand in hemelsnaam de publiciteit zoekt met een bekentenis van meervoudige doodslag met voorbedachte rade – en er zijn zwaardere aantijgingen te bedenken. Is hij echt onschendbaar…!? Hij neemt in die studie ook meteen een voorschot op zijn volgende scam: vaccins verspreiden via de lucht. Dat heft de beperkingen van geïnjecteerde vaccins op en gaat dus véél beter werken want injecteren, daar is weinig van te verwachten… Stel je toch voor. In onderstaand artikel komt dat aspect niet aan de orde. Het is een nuchtere beschouwing van een aantal aspecten uit de studie, voor zover die raken aan het gepraktiseerde vaccinatie-narratief. Het morele oordeel laat auteur David Bell over aan de individuele lezer. Daar heb ik dan in elk geval al gehoor aan gegeven.

Vertaling van een artikel van David Bell op Brownstone.org

“Pogingen om mucosale respiratoire virussen te bestrijden met systemisch toegediende niet-replicerende vaccins zijn tot dusverre grotendeels mislukt.”

Dr A Fauci (voormalig directeur van NIAID), 2023, over vaccins voor Covid-19.

Het tijdschrift Cell Host & Microbe publiceerde onlangs een van de belangrijkste artikelen van het Covid-tijdperk: “Het perspectief van een nieuwe generatie vaccins tegen coronavirussen, influenzavirussen en andere respiratoire virussen“. Dit leverde verrassend weinig fanfare op in de media, gezien het auteurschap en de inhoud ervan.

Ten eerste was de laatste auteur Dr. Anthony Fauci, de onlangs gepensioneerde directeur van het National Institute of Allergies and Infectious Diseases (NIAID) van de Verenigde Staten, normaliter een magneet voor de media. Ten tweede, omdat Dr. Fauci en zijn co-auteurs het bewijs leveren dat veel van wat de autoriteiten het publiek hebben verteld over Covid-vaccins in strijd was met wat zij wisten dat waar was.

Complimenten aan Dr. Fauci voor het opbiechten van de basis van virussen en immunologie. Als toonaangevende medische tijdschriften zoals de New England Journal of Medicine of de Lancet drie jaar geleden redacteuren met een dergelijke kennis in dienst hadden genomen, zouden zij misschien hebben bijgedragen aan de volksgezondheid in plaats van aan de vernietiging van de samenleving en de wereldwijde mensenrechten. Als de gezagsdragers deze waarheden hadden uitgelegd en hun beleid erop hadden gebaseerd, zou de situatie ook anders zijn geweest.

Hetzelfde geldt voor de hele medische wereld. Veel dood, armoede en ongelijkheid hadden dan voorkomen kunnen worden. Ook zou het vertrouwen in de instellingen waarin zij werken, behouden zijn gebleven.

Het document dat mede door Dr. Fauci is geschreven, bespreekt de mogelijkheden om vaccins tegen het coronavirus en andere snel muterende ademhalingsvirussen te ontwikkelen. Het is het beste om het document in drie delen door te nemen: het door de auteurs geleverde bewijs, het resterende dogma dat blijft bestaan ondanks het feit dat het in strijd is met dit bewijs, en ten slotte de implicaties van het document voor de reactie van Covid op het gebied van de volksgezondheid.

Het verdient aanbeveling de originele studie te lezen, aangezien in dit artikel slechts fragmenten worden belicht.

Slechte doeltreffendheid van vaccins en de superioriteit van natuurlijke immuniteit.

Het overzicht maakt duidelijk dat vaccins tegen respiratoire virussen zoals influenza of coronavirussen (bv. SARS-CoV-2 dat verantwoordelijk is voor Covid) hoogstwaarschijnlijk niet het niveau van doeltreffendheid bereiken dat wij van andere vaccins verwachten. De auteurs wijzen op CDC-gegevens waaruit blijkt dat de werkzaamheid van griepvaccins, die nu voor alle leeftijden vanaf 6 maanden worden toegediend, sinds 2005 varieert van slechts 14 procent tot maximaal 60 procent (17 jaar geleden zou dit tot 10 procent zijn gedaald, met een gemiddelde werkzaamheid van het vaccin (VE) die net onder de 40 procent ligt). Zoals Dr. Fauci opmerkt:

“…onze best goedgekeurde griepvaccins zouden ontoereikend zijn voor licenties voor de meeste andere door vaccins te voorkomen ziekten.”

Inderdaad:

“…het is niet verrassend dat geen van de overwegend mucosale respiratoire virussen ooit effectief door vaccins is bestreden.”

De auteurs geven duidelijke verklaringen voor dit gebrek aan doeltreffendheid:

“De vaccins voor deze twee zeer verschillende virussen hebben gemeenschappelijke kenmerken: ze bieden onvolledige en kortstondige bescherming tegen evoluerende virusvarianten die ontsnappen aan de immuniteit van de bevolking.”

Niet alleen de hoge mutatiesnelheid is een probleem, maar ook de wijze van infectie:

“Zij vermenigvuldigen zich voornamelijk in lokaal mucosaal weefsel, zonder viremie te veroorzaken, en komen niet noemenswaardig in aanraking met het systemische immuunsysteem of de volledige kracht van adaptieve immuunreacties, die ten minste 5-7 dagen nodig hebben om te rijpen, gewoonlijk ruim na de piek van virale vermenigvuldiging en verdere overdracht op anderen.”

Zoals deze eerlijke beoordeling opmerkt, werd nooit verwacht dat Covid-vaccins de infectie of overdracht aanzienlijk zouden verminderen.

De auteurs leggen uit wat de meeste infectieziektenartsen en immunologen gedurende de hele Covid-uitbraak hebben geweten; dat circulerende antilichamen (IgG en IgM) slechts een beperkte rol spelen bij de bestrijding van infecties zoals Covid, terwijl mucosale antilichamen (IgA) in de bekleding van de bovenste luchtwegen, die niet door geïnjecteerde vaccins worden gestimuleerd, een veel grotere rol spelen:

“Het belang van mucosaal secretoir IgA (sIgA) in pathogeenspecifieke reacties tegen virale infecties van de luchtwegen wordt al lang erkend voor influenzavirussen, RSV en meer recent SARS-CoV-2.”

Het belang hiervan is dat systemische vaccins, zoals de auteurs opmerken, geen mucosale IgA-productie opwekken.
De werkzaamheid tegen ernstige Covid die systemische vaccins aan sommige niet-blootgestelde mensen binnen een bepaald venster bieden, wordt verklaard door de observatie:

“IgA blijkt een betere effector te zijn in de bovenste luchtwegen, terwijl IgG beter is in de longen.”

De vroege varianten van SARS-CoV-2 werden gekenmerkt door longbetrokkenheid. Hoewel de CDC heeft aangetoond dat vaccinatie bovenop de natuurlijke immuniteit nauwelijks klinisch voordeel oplevert, heeft de vermindering van de Covid-mortaliteit (in tegenstelling tot de mortaliteit door alle oorzaken) die voor de vaccins wordt beweerd tussen de vroege potentiële immuunsuppressie en de latere afname van de werkzaamheid een redelijke immunologische basis.

Zoals de NIH erkent, zijn T-cellen ook een primaire verdediging tegen coronavirussen, waarbij kruisimmuniteit tegen SARS-CoV-2 wordt waargenomen bij veel mensen die niet eerder zijn geïnfecteerd. Fauci et al. maken de interessante opmerking dat T-celcorrelaten voor immuniteit worden gevonden na een influenza-infectie, maar niet na een influenza-vaccinatie. Dit suggereert nog een mechanisme om de geringere doeltreffendheid van vaccins in vergelijking met natuurlijke infectie te verklaren, zelfs tegen vroege SARS-CoV-2-varianten.

Kortom, zowel de coronavirus- als de griepvaccins zijn slecht:

“De vaccins voor deze twee zeer verschillende virussen hebben gemeenschappelijke kenmerken: ze bieden onvolledige en kortdurende bescherming tegen evoluerende virusvarianten die ontsnappen aan de immuniteit van de bevolking.”

Duidelijk en bondig gezegd.

Worstelen met het dogma

De echte waarde van het artikel ligt in de manier waarop het Covid-dogma wordt afgezet tegen het bewijs. De auteurs beginnen met op te merken dat elk jaar wereldwijd tot 5 miljoen mensen sterven aan ademhalingsvirussen. Een vergelijking met de 6,8 miljoen Covid-doden die de Wereldgezondheidsorganisatie in drie jaar tijd registreerde, zou een nuttige context hebben opgeleverd (Opmerking: het is belangrijk een onderscheid te maken tussen de Covid-doden en de totale sterfgevallen ten gevolge van de pandemie, met inbegrip van die ten gevolge van Covid en lockdown). Een dergelijke erkenning zou echter slecht passen bij hun volgende verklaring dat:

“SARS-CoV-2 heeft meer dan 1 miljoen mensen in de Verenigde Staten gedood.”

Dit is natuurlijk onjuist. Het is gebaseerd op sterfgevallen na een recent positief PCR-resultaat, waarbij de Covid-analist van CNN nu toegeeft dat het om overdrijvingen gaat. Nog vreemder is dat de auteurs beweren:

“…de snelle ontwikkeling en inzet van SARS-CoV-2 vaccins heeft ontelbare levens gered en bijgedragen tot een vroege gedeeltelijke beheersing van de pandemie.”

Dat de vaccins blijkbaar te veel levens hebben gered voor de auteurs is verrassend. Dr. Fauci voelde zich in staat het aantal sterfgevallen tijdens het eerste jaar van de Covid-uitbraak te overdenken, toen het virus een bevolking trof waarvan werd gezegd dat zij geen voorafgaande immuniteit had. De geregistreerde sterfte was vergelijkbaar in het tweede jaar, nadat massale vaccinatie was opgelegd, ondanks het feit dat de ernstige ziekte sterk geconcentreerd was bij een relatief kleine, welomschreven oudere minderheid die prioriteit kreeg bij het vaccinatieprogramma. Het is daarom aannemelijker dat de vaccins relatief weinig sterfgevallen hebben voorkomen. Een dergelijk gebrek aan effect is volledig in overeenstemming met de verwachtingen van de bovengenoemde auteurs.

Het bereiken van een “vroege gedeeltelijke epidemiebeheersing” is gewoon vreemd voor auteurs die hebben opgemerkt dat de IgG-respons pas echt op gang komt na de piek van de viremie en de overdracht. Dogma’s tegenover bewijzen stellen is echt moeilijk als je je reputatie op het dogma hebt gevestigd, dus de strijd die hier zichtbaar is, is begrijpelijk.

Als erkenning van de impact van de realiteit op het Covid vaccin programma, kunnen we de nogal vage erkenning accepteren dat ondanks vaccinatie:

“…er nog steeds significante aantallen sterfgevallen [onder de gevaccineerden] voorkomen.”

Zoals de auteurs erkennen:

“Pogingen om mucosale respiratoire virussen te bestrijden met systemisch toegediende niet-replicerende vaccins zijn tot nu toe grotendeels mislukt.”

Het belang van dit paper

De auteurs van dit paper ontwikkelen geen nieuwe hypothesen om te verklaren waarom de prestaties van het Covid-vaccin teleurstellend waren. Zij herhalen gewoon eerdere kennis. Er werd niet verwacht dat de voorspellingen van een hoge en aanhoudende werkzaamheid van het vaccin, en dat vaccinatie de “weg uit de pandemie” zou vrijmaken, zouden uitkomen. Deze beweringen waren een truc om aan te zetten tot het volgen van een plan dat bepaalde bedrijfs- en volksgezondheidsfiguren enorm zou verrijken. Mensen met een redelijke kennis van het onderwerp wisten dat de retoriek onjuist was, hoewel relatief weinig mensen dat zeiden. De rest werd waarschijnlijk voor de gek gehouden.

Fauci en co-auteurs leveren daarom een belangrijke bijdrage aan het Covid-verhaal, en onderstrepen het bedrog van de afgelopen twee jaar. Beweringen dat dit bedrog een algemeen goed bevorderde – dat er een “wereldwijde pandemie” was en naleving van de massavaccinatie de bevolking ten goede zou komen – worden weerlegd door het bewijs van Fauci et al. Massavaccinatie, hoewel financieel zeer succesvol voor een kleine maar invloedrijke minderheid, zou naar verwachting nooit werken.

Natuurlijke immuniteit zou altijd effectiever zijn dan vaccins, en verklaringen van het tegendeel, zoals het John Snow Memorandum dat door de Lancet werd gepromoot, waren in tegenspraak met de kennis van deskundigen en het gezond verstand. Het kleineren van diegenen die wijzen op de relatieve superioriteit van natuurlijke immuniteit was laster. Toen de laatste auteur van dit artikel publiekelijk verklaarde dat Covid-19 vaccins veel beter werken dan natuurlijke immuniteit om je te beschermen tegen het coronavirus, wist hij dat het hoogst onwaarschijnlijk was dat dit waar was.

De volksgezondheidsgemeenschap misleidde het publiek om injecties met een nieuwe klasse van geneesmiddelen te promoten. Ze hadden geen gegevens over de veiligheid op lange termijn, de vaccins richtten zich op een virus waarvan ze wisten dat het weinig schadelijk was voor de overgrote meerderheid van degenen tot wie ze zich richtten, terwijl velen of de meesten al een effectievere natuurlijke immuniteit hadden.

De langetermijngevolgen van dit bedrog moeten nog blijken, en zullen een verlies van vertrouwen in de volksgezondheid en de medische praktijk omvatten. Dit verlies van vertrouwen is terecht en kan worden aangevoerd als een goede zaak. Hoe iedereen reageert op de bevestiging dat hij voor de gek is gehouden door degenen die dit verhaal hebben gepromoot, is een individuele keuze.

De meest dwaze reactie zou zijn te doen alsof het bedrog niet heeft plaatsgevonden.

Over de auteur:
David Bell, Senior Scholar bij Brownstone Institute, is een arts op het gebied van volksgezondheid en biotechconsultant op het gebied van wereldwijde gezondheid. Hij is voormalig medisch officier en wetenschapper bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), programmahoofd voor malaria en koortsziekten bij de Foundation for Innovative New Diagnostics (FIND) in Genève, Zwitserland, en directeur van Global Health Technologies bij Intellectual Ventures Global Good Fund in Bellevue, WA, VS.