Ode aan Jan Bonte

Toen ik voor het eerst een artikel van neuroloog Jan Bonte las (oktober 2020 pas) was hij mij eigenlijk meteen weer kwijt. Ik vond dat toen verwerpelijk en op de man gespeeld: hij brandde Maarten Keulemans af op een manier die ik onverstandig en wansmakelijk vond, contraproductief en een slechte verdediging van de goede zaak die ik met rede probeerde te bevechten. Ik had toen duidelijk nog niet zo goed in de gaten waar Maarten Keulemans eigenlijk voor stond en hoe stom hij inderdaad is. Als het niet uit onnozelheid is, is het kwaadaardig wat hij doet en vooral schadelijk vanwege zijn prominente plek in de Volkskrant. Zat Jan maar op zijn plek, die vertegenwoordigt tenminste een manier van wetenschappelijk denken en schrijft vaak heerlijke stukken, scherp en onderbouwd. Een provocatieve plezierblogger met kennis van zaken.

Daarnaast herken ik nu ook beter dat uit gedrevenheid een blog schrijven deels een therapeutische bezigheid is. Dan is het soms moeilijk om de emotie niet de overhand te laten nemen. Over het algemeen geniet ik inmiddels van Jans artikelen. Eergisteren plaatste hij bijvoorbeeld Vraag het Marion 1 waarin hij exact beschrijft hoe ik -en ik vermoed velen met mij- het afgelopen jaar heb beleefd, van de ene verbijstering in de andere vallend. Lezen! Herhaaldelijk deel ik zijn Naschrift bij Vaccins tegen het SARS-CoV-2 virus – Deel 3 maar zelfs vrienden die ik inschat als onafhankelijke intelligentsia hebben daar moeite mee. Elke verwijzing naar WOII is immers not done, bij fatsoenlijke mensen tenminste. Politieke correctheid ligt altijd op de loer en dat werkt als rookgordijn bij het zicht op het werkelijke probleem. Zo niet bij Jan B. Hommel.

Jan Bonte denkt verrassend out of the box, wat niet wil zeggen dat ik het daarom altijd met hem eens ben.

Een asymptomatische ziekte is geen ziekte

Afgelopen week plaatste hij de vertaling van een artikel op lockdownsceptics.org: How did a disease with no symptoms take over the world? Hij tekent daarbij aan dat hij had gewild dat hij dat artikel zelf geschreven had, zo goed vindt hij het. Onterecht, want ik vind zijn eigen stukken meestal beter in elkaar zitten. In dit stuk zie ik namelijk een gapend gat waar omheen wordt gedraaid.

De basisgedachte is aansprekend en sluit goed aan bij een meme die een tijdje geleden rondging, geretweet door o.a. Wout Weghorst: “Stel je voor, er is een vaccin dat zo veilig is dat je bedreigd moet worden om het te nemen, tegen een ziekte die zo dodelijk is dat je getest moet worden om te weten dat je het hebt”.

Kern van het stuk is dat er wel meer asymptomatische virussen zijn, Pfeiffer bijvoorbeeld, waar we ook niet de hele bevolking op testen. Dus asymptomatisch betekent: testen is zinloos. Die redenatie zou dan opgaan voor ziektes waarvan 85% van de geïnfecteerden asymptomatisch is, zoals bij Covid. In dat geval moet je je alleen op de zieken richten. Maar als die 85% een snotneus krijgt, een week na infectie, wat dan? Dan gaat het hele ‘asymptomatische ziekte’-concept niet meer op want dan zijn er wel symptomen. Ga je dan ineens anders handelen?
Andere case: ook een 85% asymptomatische virusbesmetting maar nu met een IFR van 15%. We weten het alleen niet want we testen niet dus de IFR lijkt wel bijna 100%: als iemand zichtbaar ziek wordt, gaat hij bijna altijd dood. Er zijn besmettingsroutes te vinden maar de tussenschakels zijn pas achteraf te reconstrueren, via gezonde mensen. Er is geen test om die tussenschakels tijdig te waarschuwen, ze blijken achteraf dragers. Zijn we dan zoveel beter af?

Jan bij Café Weltschmerz
 

Absoluut kijken als je deze nog niet gezien hebt. Er wordt rustig en doordacht gepraat over vaccinatie door neuroloog Dr. Jan Bonte (ook bekend als Jan B. Hommel, Dr. Jan Vosters, voormalig directeur GGD Zuidoost-Brabant en Frank Roodenburg, huisarts.

Nu zegt Jan Bonte in dit gesprek dat er meer jonge mensen overlijden aan Pfeiffer dan aan Covid. Dat heb ik niet kunnen verifiëren, ik lees nergens iets daarover, wel over lange termijn effecten die aan bepaalde typen kanker gekoppeld kunnen worden maar ook de getallen daarbij zijn toch niet te vergelijken met Covid. Ik wil het hem graag vragen, hij heeft vast wel studies daarover. Het gesprek bevestigt verder ongeveer alles wat ik afgelopen jaar schreef, dus voor VV-lezers weinig nieuws onder de zon. Maar nu wel uit de mond van een voormalig hoofd GGD, een belezen en uitstekend ingevoerde neuroloog en een ervaren huisarts. Ik heb afgelopen jaar gelukkig geen onzin geschreven, als ik deze mensen mag geloven.

Des Pudels Kern

Asymptomatisch of niet, het komt uiteindelijk toch weer neer op de vraag: hoeveel mensen mogen er doodgaan? Als dat een hoog percentage van de bevolking is, ga je op zoek naar de oorzaak. Als je een oorzaak vindt, ga je die voortijdig proberen op te sporen, te isoleren en te voorkomen. Dat kan best een stofje zijn dat sommige mensen bij zich dragen. Zie je dat aankomen, dan probeer je het voor te zijn. Ik vind dat niet fout. Stel je zit plots met onverklaarbare infectiesterfte en het blijkt in de waterleiding te zitten, dan ga je de aanvoer van dat virus (of die bacterie) toch ook aanpakken, al heeft het leidingstelsel geen symptomen?

Het werkelijke probleem zit hem naar mijn idee niet de asymptomatische ziekte; het is de stupiditeit waarmee het probleem wordt bestreden. Ineffectief en desastreus. Het is de onwetenschappelijke incompetentie (met een onzinnige virusdetectie-test in plaats van een infectietest), de aperte stommigheid, de halsstarrigheid, de ambtenarenwetenschap, de vervlechting van belangen van politiek, journalistiek, wetenschap en rechtspraak. Vooral politiek – en dat moeten we onszelf aanrekenen: uiteindelijk kiezen wij zelf incapabele bestuurders die dit allemaal laten gebeuren. Het zijn geen leiders, het zijn geen visionairs of ideeënmensen. Het is de domheid van democratie, de domheid van onze vrijheid.

Onze beleidsmakers zijn managers, polderaars, compromissponzen die zich laten leiden door irrationele sprookjes en doemscenario’s met de daaruit voortvloeiende hysterie. Vandaar ook de bio-massa idiotie, toeslagen- en OMT-affaires, Sywert-schandaaltjes en klimaattafels. Waardoor er nog steeds geen verstandige en effectieve co-oplossingen worden aangegrepen zoals ivermectine.

De parallel met het weigeren van kernenergie dringt zich op. Ook dat had allang onderdeel moeten zijn van de oplossingsmix waarmee we de desbetreffende gigantische problemen te lijf gaan. Maar dan staan er wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren.