De pandemie van desinformatie door de ogen van een cardioloog – Deel 2

Dit deel 2 van het paper van Aseem Malhotra, had ik achteraf nog toegevoegd aan de post van Deel 1, van 26 september. Die post werd daarmee erg lang en vroege lezers hebben het misschien gemist. Daarom dan toch maar als apart artikel, ook omdat er nogal wat stof op lijkt te waaien. In dit deel ligt de focus op het falende systeem.

Hieronder de vertaling van Deel 2

---

Deel 2: Een pandemie van misinformatie

Wat met betrekking tot de vaccins tegen het coronavirus 2019 (COVID-19) duidelijk is geworden, is dat we te maken hebben met een pandemie van verkeerd geïnformeerde artsen en een verkeerd geïnformeerd en ongewild geschaad publiek. Het dwingend opleggen van deze COVID-19-vaccinaties (zeker geen op bewijs gebaseerd beleid) was een bijzonder flagrante misstap, vooral in het licht van duidelijke indicatoren die erop wijzen dat het gebruik van deze farmaceutische interventies – vooral in jongere leeftijdsgroepen – had moeten worden opgeschort. Een dergelijk beleid blijft de beginselen van ethisch evidence-based medische praktijk en geïnformeerde toestemming ondermijnen, ten koste van het optimaliseren van patiëntenresultaten.

In zijn paper uit 2017, ‘How to survive the medical misinformation mess’, benadrukken professor John Ioannidis en collega’s dat:

De meeste resultaten van klinische proeven zijn misleidend of niet nuttig voor patiënten. De meeste richtlijnen (waarop veel artsen zich baseren om beslissingen over behandelingen te nemen) erkennen niet volledig de slechte kwaliteit van de gegevens waarop ze gebaseerd zijn. De meeste medische verhalen in de massamedia voldoen niet aan criteria voor nauwkeurigheid, en in veel verhalen worden de voordelen overdreven en de nadelen geminimaliseerd.¹ (blz. 1).

Een senior arts die regelmatig contact heeft met de Chief Medical Officer van het Verenigd Koninkrijk (VK), professor Chris Whitty, heeft onlangs tegenover mij zijn bezorgdheid geuit over het feit dat hij denkt dat de meeste van zijn collega’s in leidinggevende posities die het gezondheidsbeleid beïnvloeden, het bewijsmateriaal niet kritisch beoordelen en in plaats daarvan vertrouwen op mediaverhalen over COVID-19 en het vaccin. Dit komt overeen met de bekentenis van Rochelle Walensky, de voormalige voorzitter van de Centers of Disease Control (CDC), wiens optimisme over de doeltreffendheid van het COVID-19 vaccin van Pfizer voortkwam uit het lezen van een CNN nieuwsbericht, dat een bijna letterlijke weergave was van het eigen persbericht van Pfizer.²

Heeft de Britse Chief Medical Officer professor Chris Whitty het bewijsmateriaal kritisch beoordeeld? Onlangs deelde hij publiekelijk een brief³ waarin hij aangaf hoe belangrijk het is dat gezondheidswerkers zich laten vaccineren tegen COVID-19. Deze brief was niet volledig en strookte niet met het totale bewijsmateriaal: “De COVID-19 vaccins zijn veilig en effectief”. Het zou juister zijn geweest te stellen dat “het vaccin niet volledig veilig is en lang niet zo effectief als we hadden gehoopt. Niet eens in dezelfde buurt als de doeltreffendheid en veiligheid van traditionele vaccins”.

Professor Chirs Witty verklaarde:

Onze professionele verantwoordelijkheid is om de covaccins te krijgen zoals aanbevolen om onze patiënten te beschermen”.³

Hij had moeten zeggen dat wat omicron betreft “het vaccin weinig tot geen bescherming biedt tegen infectie”. Uit gegevens over de delta-variant blijkt ook dat er, eenmaal besmet, geen significant verschil is in overdrachtspercentages tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden.

De verklaringen van professor Whitty zijn vooral verrassend omdat de CEO van Pfizer heeft verklaard dat in verband met omicron “we weten dat de twee doses van een vaccin zeer beperkte bescherming bieden, als er al bescherming is”.⁵

Kan het zijn dat professor Whitty ook een slachtoffer is van de medische misinformatie?

Er zijn vier belangrijke drijfveren en zeven zonden die ten grondslag liggen aan de medische misinformatie:

Drijfveren:

• Veel gepubliceerd medisch onderzoek is niet betrouwbaar of is onzeker, biedt geen voordeel voor patiënten of is niet nuttig voor besluitvormers;
• De meeste gezondheidswerkers zijn zich niet bewust van dit probleem;
• Zelfs als ze zich bewust zijn van dit probleem, missen de meeste gezondheidswerkers de vaardigheden die nodig zijn om de betrouwbaarheid en het nut van medisch bewijsmateriaal te beoordelen; en
• Patiënten en families missen vaak relevant, accuraat medisch bewijs en deskundige begeleiding op het moment van medische besluitvorming.¹

Zonden:

• Vooringenomen financiering van onderzoek (dat is onderzoek dat wordt gefinancierd omdat het waarschijnlijk winstgevend is en niet gunstig voor patiënten).
• tendentieuze berichtgeving in medische tijdschriften
• tendentieuze berichtgeving in de media
• Vooringenomen patiëntenfolders
• Commerciële belangenconflicten
• Defensieve geneeskunde
• Het onvermogen van artsen om gezondheidsstatistieken te begrijpen en te communiceren.⁶

Ioannidis en collega’s benadrukken dat:

“De onwetendheid over dit probleem, zelfs op de hoogste niveaus van academisch en klinisch leiderschap, is diepgaand”1.

Samengevoegd over meerdere decennia hebben deze upstream en downstream risicofactoren voor verkeerde informatie een verwoestend effect gehad op de gezondheidszorg waarin we ons nu bevinden. Het teveel voorschrijven van geneesmiddelen wordt als zo’n bedreiging voor de volksgezondheid beschouwd dat twee vooraanstaande medische tijdschriften in de afgelopen 10 jaar (de BMJ en JAMA Internal Medicine) campagnes hebben gelanceerd om de schade van te veel medisch ingrijpen te beperken.

Als een arts klinische beslissingen neemt op basis van bevooroordeelde informatie, leidt dat (in het beste geval) tot suboptimale resultaten en (zorgwekkender) tot schade voor de patiënt.

Tekortkomingen van de medische professie

Volgens professor Carl Heneghan, huisarts in de spoedeisende hulp en directeur van het Centre of Evidence-Based Medicine van de Universiteit van Oxford: “bij elke ingreep die je als arts doet, moet je jezelf twee vragen stellen: hoeveel verschil maakt het? Hoe weet ik dat?”9

Voortbouwend op de Choosing Wisely-campagne van de Academy of Medical Royal Colleges,¹⁰ is het leerzaam om op te merken dat de General Medical Council in 2020 richtsnoeren heeft uitgebracht over de plicht van artsen om zich bezig te houden met gedeelde besluitvorming met patiënten, geschraagd door geïnformeerde toestemming.¹¹

Er zijn zes essentiële onderdelen van geïnformeerde besluitvorming: (1) beschrijving van de aard van de beslissing; (2) bespreking van alternatieven; (3) bespreking van risico’s en voordelen (in absolute termen); (4) bespreking van gerelateerde onzekerheden; (5) beoordeling van het begrip van de patiënt; en (6) uitlokken van de voorkeur van de patiënt.

Als bij de toediening van het vaccin deze beginselen niet zijn nageleefd (wat waarschijnlijk op grote schaal gebeurt, in overeenstemming met de historische gegevens¹²)), dan is dit ook een aanzienlijke schending van de plichten van een arts van de General Medical Council om “patiënten de informatie te geven die zij willen of nodig hebben op een manier die zij kunnen begrijpen”.¹³

Het is leerzaam om op te merken dat hoe groter de financiële belangen op een bepaald gebied zijn, hoe kleiner de kans is dat de onderzoeksresultaten waar zijn.¹⁴ Zoals reeds is aangetoond in deel 1¹⁵ van dit artikel, heeft het verplicht stellen van een nieuw vaccin voor noodgebruik aan niet-kwetsbare mensen weinig tot geen effect op het voorkomen van infectie en ernstige ziekte, heeft het daarom geen wetenschappelijke geldigheid en schendt het daarom de beginselen van geïnformeerde toestemming. Het verhoogt echter de winst van de fabrikant enorm. Door het gebruik van het mRNA-vaccin uit te breiden tot de meerderheid van de bevolking die een zeer laag risico loopt op ernstige complicaties van COVID-19, maar meer kans heeft op ernstige en/of levensbedreigende bijwerkingen zoals myocarditis of plotselinge hartdood, heeft Pfizer tot nu toe tientallen miljarden dollars aan inkomsten gegenereerd, waardoor het een van de meest lucratieve producten in de geschiedenis is. Als beleidsmakers zich meer hadden gericht op het beschermen van de kwetsbaren – en artsen de kans hadden gekregen om samen met patiënten beslissingen te nemen op basis van transparante communicatie over risico’s en voordelen – zouden de resultaten voor patiënten waarschijnlijk aanzienlijk zijn verbeterd,¹⁶ maar zouden de winsten van de farmaceutische bedrijven waarschijnlijk een fractie zijn geweest van wat ze feitelijk hebben opgebracht. Zoals voormalig redacteur van de New England Journal of Medicine Dr. Marcia Angell al eerder opmerkte: “de echte strijd in de gezondheidszorg is er een van waarheid versus geld”.¹⁷

Institutionele corruptie en uitholling van het publieke vertrouwen

Institutionele corruptie wordt gedefinieerd als de afwijking van een instelling van een basislijn van integriteit.¹⁸ Er is een lange gedocumenteerde geschiedenis (zowel door studies als rechtszaken) van de strategieën waarmee geneesmiddelenbedrijven bewijsmateriaal over nieuwe geneesmiddelen verbergen, negeren of verkeerd voorstellen. Verdraaiing van de medische literatuur en een verkeerde voorstelling van gegevens door bedrijven die de markt voor hun product willen uitbreiden, kunnen leiden tot overvoorschrijven, met als voorspelbaar gevolg dat miljoenen patiënten lijden aan vermijdbare bijwerkingen.

Vóór 2020 bestonden er al grove tekortkomingen in het medisch-industrieel complex – er was te veel invloed van de farmaceutische industrie op de klinische besluitvorming. Dit is niet onopgemerkt gebleven, met als gevolg een groeiende vertrouwenscrisis in medisch onderzoek: uit een rapport van de Academy of Medical Sciences in 2017 bleek dat 82% van de huisartsen en 63% van het publiek niet geloofde dat de resultaten van door de farmaceutische industrie gesponsord onderzoek onbevooroordeeld waren.¹⁹  Ook vertrouwt slechts 37% van het publiek medisch onderzoek, tegenover 65% die de ervaring van hun vrienden en familie vertrouwt.²⁰

Dit groeiende gebrek aan vertrouwen – onlangs nog verergerd door dwang, vaccinpaspoorten en weinig aandacht in de reguliere media voor een ongekende schaal van gerapporteerde schade aan vaccins onder de bevolking – werd onlangs geïllustreerd door de weigering van 8 miljoen mensen in het VK om de COVID-19 boostervaccinatie te nemen. Bovendien leidt alle aandacht voor COVID-19 (dat in zijn huidige omicronvorm vrijwel geen risico voor kinderen inhoudt) de aandacht af van, en zelfs erger nog, doet de verdenking rijzen op meer doeltreffende en veilige interventies zoals het mazelen-, bof- en rodehondvaccin (MMR). In het Verenigd Koninkrijk heeft de MMR-vaccinatiegraad de laagste stand in tien jaar bereikt.

Falende regelgeving en wangedrag bij onderzoek

De autoriteiten willen dat het publiek “de wetenschap vertrouwt”, maar vaccinfabrikanten hebben met succes afspraken gemaakt met verschillende grote regeringen over de hele wereld die hen vrijwaren van financiële aansprakelijkheid in het geval van vaccin-gerelateerde schade. Interessant genoeg weigerde India, de grootste democratie ter wereld, Pfizer vrijwaring van schade voor zijn vaccin. Een Indiase regeringsbron vertelde Reuters dat:

Het hele probleem met Pfizer is de vrijwaring. Waarom zouden we die ondertekenen? Als er iets gebeurt, een patiënt sterft, kunnen we hen [Pfizer] niet ondervragen. Als iemand een rechtszaak aanspant, is de centrale overheid verantwoordelijk voor alles, niet het bedrijf.²¹  (p. 1)

Pfizer verliet de Indiase markt liever dan een lokaal veiligheids- en immuniteitsonderzoek uit te voeren.²²

Het is belangrijk om eerst te begrijpen dat geneesmiddelenbedrijven een fiduciaire verplichting hebben om winst te maken voor hun aandeelhouders, geen wettelijke verantwoordelijkheid om u de beste behandeling te geven. Tijdens een lezing in het Centre of Evidence-Based Medicine in Oxford in 2014 zei Peter Wilmshurst dat het echte schandaal is dat veel van degenen met een verantwoordelijkheid voor patiënten en wetenschappelijke integriteit (artsen, academische instellingen en medische tijdschriften) vaak samenspannen met de industrie voor financieel gewin.²³ Het is juist deze industrie die schuldig is bevonden aan de meest flagrante bedrijfsmisdrijven: tussen 2003 en 2016 betaalden de 11 grootste farmaceutische bedrijven alleen al in de Verenigde Staten (VS) 28,8 miljard dollar aan boetes,²⁴ waarvan veel voor criminele activiteiten zoals het illegaal op de markt brengen van geneesmiddelen, het manipuleren van resultaten en het verbergen van gegevens over schade. Zoals opgemerkt in de BMJ zijn er sindsdien geen systematische veranderingen doorgevoerd om deze schade te beperken.⁹

In een internationale enquête onder respondenten van instellingen voor hoger onderwijs gaf 14% toe een collega te kennen die gegevens fabriceerde, vervalste en wijzigde, en 34% van de wetenschappers maakte melding van twijfelachtige onderzoekspraktijken, waaronder selectieve rapportage van klinische resultaten in gepubliceerd onderzoek en het verbergen van belangenconflicten.²⁵ Een flagrant gedocumenteerd geval van wangedrag bij onderzoek betrof een prominente Nederlandse arts wiens werk van invloed was op de richtlijnen van de Europese Vereniging voor Cardiologie over het gebruik van bètablokkers bij niet-hartchirurgie. Hij werd ontslagen van de Erasmus Universiteit wegens “schendingen van de academische integriteit”, waaronder het gebruik van “fictieve gegevens” in het onderzoek. Geschat wordt dat deze richtlijnen het sterftecijfer van patiënten met 27% hebben verhoogd, wat resulteerde in 800 000 extra sterfgevallen in Europa over een periode van 8 jaar.²⁶

Een onderzoeker van een prestigieuze Britse instelling nam contact met mij op om mij te informeren dat op zijn afdeling cardiologie een groep academici opzettelijk onderzoek onderdrukte dat aantoonde dat het mRNA-vaccin het coronaire risico, zoals bepaald door cardiale beeldvorming, aanzienlijk verhoogde in vergelijking met niet-gevaccineerden. De voorzitter van de groep toonde zich bezorgd dat publicatie van de gegevens zou kunnen leiden tot verlies van financiering door de farmaceutische industrie.²⁸ Nadat ik hierop had gezinspeeld in GB News, deelde de klokkenluider mij mee dat brieven met geheimhoudingsverklaringen waren gestuurd naar alle leden van het team dat betrokken was bij dit specifieke onderzoeksgebied.

Evidence-based medicine en de uitrol van het COVID-19 vaccin

Noch de geneesmiddelenautoriteiten, noch de vaccinfabrikanten hebben nog alle ruwe gegevens van de cruciale proeven voor de COVID-19 vaccins gedeeld.²⁹  De ruwe gegevens van de klinische proeven omvatten duizenden pagina’s die nog moeten worden vrijgegeven voor onafhankelijk onderzoek. Dit is belangrijk omdat in het verleden onafhankelijke onderzoekers die soms toegang kregen tot deze gegevens, de conclusies van de gepubliceerde proeven volledig onderuit konden halen: Een voorbeeld hiervan is Tamiflu.³⁰ Het verkrijgen van toegang tot klinische case rapporten voor Tamiflu bracht uiteindelijk aan het licht dat het middel niet effectiever was dan paracetamol tegen griep en dat het ook kleine maar significante nadelen met zich meebracht. De Britse regering had een voorraad van een half miljard dollar aangelegd voor een geneesmiddel dat in feite nutteloos bleek te zijn, ondanks beweringen van de fabrikanten (Roche, Basil, Zwitserland) dat het de duur en de ernst van de ziekte verkortte. De onafhankelijke onderzoekers die de gegevens konden analyseren, concludeerden dat alle door de industrie gesponsorde onderzoek als marketing moet worden beschouwd totdat het tegendeel is bewezen.

Het is tegen deze achtergrond dat voorstanders van transparantie de Food and Drug Administration (FDA) hebben aangeklaagd om toegang te krijgen tot de gegevens op basis waarvan het vaccin van Pfizer (BNT162b2) een vergunning voor noodgebruik heeft gekregen.³¹ De FDA wilde dat een Amerikaanse federale rechter het agentschap 55 jaar de tijd zou geven om deze gegevens vrij te geven.³² Waarom zou de FDA – “die verantwoordelijk is voor het toezicht op meer dan 2,7 biljoen dollar in de consumptie van voedsel, medische producten en tabak’³³ – dit doen? Geheimhouding zou nooit een interventie op het gebied van de volksgezondheid mogen afschermen. De advocaat die optrad namens de eiser Aaron Siri meldde dat:

De regering probeerde ook de volledige vrijgave van de gegevens waarop zij zich baseerde om dit product te vergunnen, uit te stellen totdat bijna elke Amerikaan die nu leeft, dood is. Die vorm van bestuur is destructief voor de vrijheid en staat haaks op de openheid die in een democratische samenleving vereist is.³¹

In plaats daarvan beval de rechter de FDA om de gegevens over een periode van acht maanden vrij te geven nadat alle commercieel gevoelige informatie was bewerkt.

Een belangrijke risicofactor voor het niet beschermen van het publiek tegen dergelijke schade is het gebrek aan onafhankelijkheid van de regelgever. Het Center for Drug Evaluation Research (CDER) van de FDA ontvangt 65% van zijn financiering van de farmaceutische industrie (hoofdzakelijk in de vorm van gebruikersvergoedingen).³⁴ Als onderdeel van het goedkeuringsproces voor zijn COVID-19-vaccin maakte Pfizer bijvoorbeeld in mei 2021³⁵ een overschrijving naar de FDA van $2.875.842 in het kader van de Prescription Drug User Fee Act van 1992.³⁶  De volledige FDA-goedkeuring voor de COVID-19 injectie van Pfizer volgde in augustus 2021³⁷, ondanks recente aanwijzingen dat de oorspronkelijke RCT-gegevens wezen op een groter risico van ernstige bijwerkingen van het vaccin dan van ziekenhuisopname vanwege COVID-19.

Afzonderlijke analyses hebben aangetoond dat de overgrote meerderheid van de nieuwe geneesmiddelen die de afgelopen decennia door de FDA zijn goedgekeurd, later slechts kopieën van oude geneesmiddelen bleken te zijn, wat niet verwonderlijk is als men beseft dat geneesmiddelenbedrijven 19 keer meer uitgeven aan marketing dan aan onderzoek naar nieuwe moleculaire entiteiten, wat allemaal bijdraagt tot aanzienlijke verspilling. Tussen 2000 en 2008 bleek slechts 11% van de 667 door de FDA goedgekeurde geneesmiddelen echt innovatief te zijn. In de VS wordt geschat dat 30% tot 50% van de gezondheidszorgactiviteiten geen voordeel oplevert voor de patiënten. Uit een onderzoek onder wetenschappers van de FDA bleek dat 70% van hen vond dat de FDA niet over de middelen beschikte om haar missie “de volksgezondheid te beschermen … en het publiek te helpen nauwkeurige, wetenschappelijk onderbouwde informatie te krijgen om geneesmiddelen en voedingsmiddelen te gebruiken om hun gezondheid te verbeteren” effectief uit te voeren.³⁸

Een analyse van elk nieuw geneesmiddel dat tussen 2002 en 2011 in Frankrijk werd goedgekeurd, toonde aan dat slechts 8% enig voordeel bood en dat het dubbele daarvan – 15,6% – schadelijker dan heilzaam bleek te zijn, terwijl de meerderheid van de andere nieuwe geneesmiddelen in wezen kopieën van oude geneesmiddelen waren en bijdroegen aan een kolossale verspilling van overheidsgeld.¹⁸  Vergelijkbare conclusies zijn getrokken in Canada en Nederland. Naar mijn mening is het bewijs overweldigend dat het totale netto-effect van de farmaceutische industrie in de afgelopen decennia op de samenleving en de volksgezondheid zeer negatief is geweest.

COVID-19 vaccinatie bij personen met een lager risico

Ongeacht de voordelen van het inenten van groepen met een hoger risico, waar een klein maar significant voordeel kan bestaan tegen de oorspronkelijke Wuhan-stam, heeft het inenten van kinderen met een lager risico in naam van het voorkomen van asymptomatische overdracht geen sterke wetenschappelijke validiteit en stelt hen daarom bloot aan mogelijke schade.

In het Verenigd Koninkrijk heeft het Office for National Statistics een nog niet verklaarde aanzienlijke stijging van het aantal sterfgevallen onder 15- tot 19-jarige kinderen sinds mei 2021 ten opzichte van het vijfjaarsgemiddelde bekendgemaakt. Is het COVID-19-vaccin als mogelijke oorzaak uitgesloten, gelet op wat we nu weten over mogelijke schade, vooral met betrekking tot myocarditis, myocardinfarct en plotselinge hartdood (zelfs bij 16- tot 39-jarigen)?³⁹

In september 2021 deed het Joint Committee on Vaccination and Immunisation (JCVI) een controversiële aanbeveling dat het Pfizer/BioNTech vaccin marginaal gunstig is voor 12- tot 15-jarige kinderen.⁴⁰  De Medicines and Healthcare products Regulatory Agency (MHRA, het Britse equivalent van de FDA) had eerder verklaard dat:

Zij hebben de klinische studiegegevens van het Pfizer/BioNtech-vaccin bij meer dan 2.000 kinderen van 12-15 jaar zorgvuldig bestudeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat de voordelen van dit vaccin opwegen tegen de risico’s en dat het effectief en aanvaardbaar veilig is in deze leeftijdsgroep […] Er werden geen nieuwe bijwerkingen vastgesteld en de veiligheidsgegevens bij kinderen waren vergelijkbaar met die van jonge volwassenen. Net als in de leeftijdsgroep van jonge volwassenen waren de meeste bijwerkingen licht tot matig en hielden ze verband met reactogeniciteit (bv. pijnlijke arm en vermoeidheid).⁴¹  (blz. 1)

Is dit in overeenstemming met het totale bewijsmateriaal?

De bekroonde onderzoeksjournaliste Maryanne Demasi publiceerde het schrijnende verhaal van een van de deelnemers aan de proef, de 12-jarige Maddie De Garay. Na ernstige buikpijn gevolgd door toevallen werd ze opgenomen in het ziekenhuis en nu is ze blijvend gehandicapt, rolstoelgebonden en wordt ze gevoed via een nasogastrische slang. In het onderzoek van Pfizer meldden ze haar bijwerking als mild: maagklachten.⁴²

Het is belangrijk te benadrukken dat het risico van overlijden door COVID-19 bij een 12- tot 15-jarige bijna nul is, namelijk 1 op 76.000. In overeenstemming met de beginselen van ethische, op bewijsmateriaal gebaseerde medische praktijk door middel van gedeelde besluitvorming, moet de ouders worden verteld dat er geen gegevens van hoge kwaliteit zijn waaruit blijkt dat het vaccin bij kinderen infectie, overdracht, ernstige ziekte of overlijden voorkomt, maar dat het ernstige bijwerkingen kan hebben zoals myocarditis – vooral bij jonge mannen, waar het voorkomt bij 1 op 2700⁴³ – en ernstige invaliditeit.

Kunnen financiële belangen de aanbevelingen beïnvloeden?

Op haar website verklaart de MHRA dat het merendeel van haar financiering afkomstig is van de farmaceutische industrie en 3 miljoen pond (Britse ponden) van de Bill and Melinda Gates Foundation (BMGF). Zijn beleidsmakers en het publiek ervan op de hoogte dat het aandelenkapitaal van de stichting zwaar belegd is in voedingsmiddelen (waaronder McDonald’s en Coca-Cola) en farmaceutische bedrijven, direct en indirect? Zoals in een Lancet-paper uit 2009 wordt opgemerkt, worden de prioriteiten van de financiers vaak bepaald door persoonlijke belangen en niet door de prioritaire gezondheidsbelangen van het ontvangende land.⁴⁴ “De portefeuille van de BMGF met farmaceutische bedrijven verdient aandacht gezien het persoonlijke geloof van de heer Gates in de rol van octrooien als motor voor innovatie op het gebied van geneesmiddelen en medische technologie”.⁴⁵

Obesitasonderzoeker Dr Zoe Harcombe heeft ook de financiële banden onderzocht die het standpunt van de gezamenlijke commissie voor vaccins en immunisering mogelijk beïnvloeden en ontdekte dat de leden van de subcommissie werken voor organisaties die in totaal 1 miljard dollar van het BMGF ontvangen.⁴⁶ Het is ook vermeldenswaard dat professor Wei Shen Lim, voorzitter van het JCVI-subcomité voor vaccins, rechtstreeks verantwoordelijk is voor de materiële financiering die zijn departement van Pfizer ontvangt.⁴⁷ Dit suggereert geenszins dat het JCVI onjuist heeft gehandeld, maar wanneer vertrouwen in een organisatie als het JCVI noodzakelijk is, is het essentieel dat er geen perceptie van belangenconflicten is. De systemen voor de selectie van panelleden, het onderzoek van bewijsmateriaal en de methodologie en openheid van hun aanbevelingen moeten onberispelijk zijn.

De meest directe oorzaak van schadelijke gezondheidsresultaten: Bedrijfsmacht en de commerciële gezondheidsdeterminanten

De commerciële gezondheidsdeterminanten kunnen het best worden gedefinieerd als “strategieën en benaderingen van de particuliere sector om producten en keuzes te promoten die schadelijk zijn voor de gezondheid”.⁴⁸  Bedrijven oefenen hun macht uit door een combinatie van factoren, waaronder intellectuele uitbuiting. Dit omvat het vermogen om het dominante verhaal te bepalen, de regels en procedures vast te stellen volgens welke de samenleving wordt bestuurd, de rechten, levens- en arbeidsomstandigheden van gewone mensen te bepalen, en zich kennis en ideeën toe te eigenens⁴⁹ (zie figuur 1⁴⁵).

In het geval van het mRNA-vaccin lijkt Pfizer ten minste tot op zekere hoogte te hebben geprofiteerd van deze corporate framework-strategie door de kennisomgeving vorm te geven (Pfizer was verantwoordelijk voor het ontwerp en de uitvoering van de proef, de gegevensverzameling, de gegevensanalyse, de gegevensinterpretatie en het schrijven van het manuscript), de politieke omgeving (lobbyen), het vormen van voorkeuren (bedrijfsstichtingen en filantropie, woordvoerders en belangrijke opinieleiders, het beïnvloeden van de media), de juridische omgeving (beperking van aansprakelijkheid) en de extra-legale omgeving (fragmentatie van de oppositie door het wegnemen van critici van het huidige dominante verhaal dat het vaccin veilig en effectief is).⁴⁵

Vertekende berichtgeving in de media en censuur van het legitieme wetenschappelijke debat

Bedrijven zijn in staat om voorkeuren te vormen en de dominante verhalen over de determinanten van de gezondheid vorm te geven, door ongecontroleerde onzichtbare macht. Eén manier is het bezit van massamedia. De wereldwijde mediamarkt wordt gedomineerd door zeven bedrijven en ketens die 80% van de kranten in de VS bezitten.⁵⁰ De subsidies van het BMGF aan wereldwijde mediabedrijven zijn opmerkelijk – zo heeft The Guardian Media Group de afgelopen 12 jaar meer dan 12 miljoen dollar aan subsidies van het BMGF ontvangen. De controle over reclame in de gedrukte en uitgezonden media heeft ook invloed op redactionele beslissingen. De meeste gezondheidsjournalisten (waaronder een aantal die ik heb gesproken) zijn zich er over het algemeen niet van bewust dat de informatie die zij voor hun verhalen verkrijgen bewust is vormgegeven door de particuliere belangen van fabrikanten en “onderzoeks”universiteiten.

De BBC, hoewel schijnbaar niet direct beïnvloed door industriële belangen, wordt door sommigen traditioneel gezien als de meest betrouwbare mediabron in het Verenigd Koninkrijk. Haar berichtgeving over kwesties rond COVID-19 is naar mijn mening (mogelijk door extra druk van de regering) uiterst slecht geweest en – specifiek over kwesties rond het vaccin – schromelijk onzorgvuldig. Tijdens een recente reportage over tennisser Novak Djokovic die zijn besluit toelichtte om het vaccin niet te nemen tot hij meer informatie heeft over de voordelen en nadelen ervan, stelde een verslaggever de vraag “hoeveel meer informatie heeft hij nodig?”. De verslaggever verzuimde te vermelden dat Djokovic COVID-19 heeft gehad en dat er aanwijzingen zijn dat natuurlijke immuniteit aanzienlijke bescherming biedt tegen herinfectie en ernstige ziekte, en dat systemische bijwerkingen bijna driemaal zo waarschijnlijk zijn bij mensen met natuurlijke immuniteit die vervolgens worden gevaccineerd.

Verder heeft de BBC ten onrechte een gast van de populaire podcasthost Joe Rogan, Dr. Robert Malone, afgeschilderd als een “bekende anti-vaxxer, die tegen het vaccineren van kinderen is”, zonder te vermelden dat Dr. Malone mede-uitvinder is van de technologie die tot het vaccin heeft geleid, 20 jaar werkzaam is geweest bij de ontwikkeling van vaccins op het niveau van de Amerikaanse overheid en een van de eersten was die daadwerkelijk twee injecties met de Moderna jab heeft gekregen. De BBC verzuimde ook vreemd genoeg een van de belangrijkste verhalen over de pandemie te publiceren in een van de meest gerespecteerde en invloedrijke medische tijdschriften ter wereld: Een onderzoek door de BMJ bracht bewijzen aan het licht van slechte praktijken bij een contractonderzoeksbedrijf dat betrokken was bij Pfizer’s cruciale COVID-19 vaccin onderzoek. Een regionale directeur van een van de proeflocaties in Texas, VS, documenteerde bewijzen dat Pfizer gegevens vervalste, patiënten niet blindeerde, inadequaat gecontroleerde vaccinatoren tewerkstelde en traag was met het opvolgen van bijwerkingen. Dezelfde dag dat ze haar klacht naar de FDA e-mailde, werd ze ontslagen.⁵¹ Vervolgens startte ze namens de Amerikaanse regering (en de bevolking van de VS) een rechtszaak wegens fraude tegen Pfizer op grond van de klokkenluiderswetgeving. De motie van Pfizer om de zaak te verwerpen (die de rechter blijkbaar niet kon overtuigen) was gebaseerd op het feit dat de FDA niet had gereageerd op haar (of andere) klachten, zodat de beschuldigingen niet van belang waren voor de regering.

In de VS zei senator Ron Johnson, die hoorzittingen hield met gezondheidswerkers die gegevens presenteerden over duidelijke, substantiële en zeer veel voorkomende bijwerkingen van de mRNA-prikken, die brede publieke aandacht verdienden, dat “de reguliere media medesamenzweerders zijn in deze politieke vuile truc. Zullen zij ter verantwoording worden geroepen voor hun rol in dit bedrog?”⁵²

Sociale mediaplatforms blijven schuldig aan het verspreiden van desinformatie. Door hun bedrijfsmodel, dat gericht is op het koste wat kost vergroten van de betrokkenheid, verliest de samenleving steeds meer toegang tot de waarheid en verslechtert ons vermogen tot empathie als individu, waardoor nog meer verdeeldheid en vijandigheid wordt gezaaid. De zogenaamde “fact checkers” hebben alles gecensureerd wat het heersende mainstream verhaal (de gevestigde orde is betrouwbaar en de vaccins zijn volkomen veilig) in twijfel trekt. Ze bestempelden zelfs het onderzoek van het BMJ naar mogelijke fraude in de cruciale proef van Pfizer als desinformatie en stopten gebruikers het verhaal te delen op hun platform. In een brief van de huidige en voormalige hoofdredacteur van het tijdschrift aan Mark Zuckerberg wordt de integriteit van Facebooks feitencontroleurs in twijfel getrokken:

Rather than investing a proportion of Meta’s substantial profits to help ensure the accuracy of medical information shared through social media, you apparently delegated responsibility to people incompetent in carrying out this crucial task.⁵³  (p. 1)

Het is ook aan het licht gekomen dat Facebook heeft samengewerkt met geneesmiddelenbedrijf Merck om te beslissen welke inhoud op zijn platform moet worden gecensureerd in verband met COVID-19 en het vaccin.⁵⁴ Is Facebook zich ervan bewust dat Merck een van de grootste boetes in de geschiedenis van de VS heeft betaald omdat het schuldig is bevonden aan fraude in verband met hun pijnstiller Vioxx?⁵⁵ Niet alleen bleek uit een onderzoek dat het middel maagbloedingen (hun oorspronkelijke belangrijkste verkoopargument) niet verminderde in vergelijking met ibuprofen, maar het verhoogde ook aanzienlijk het risico op hartaanvallen en beroertes, waardoor naar schatting tussen de 40.000 en 60.000 Amerikanen over een periode van vijf jaar extra stierven.⁵⁶

Verbetering van de metabole gezondheid

Het uitblijven van berichten en beleidsmaatregelen op het gebied van de volksgezondheid om mensen te helpen hun levensstijl tijdens de pandemie te verbeteren, is een gemiste kans om de schade van ademhalingsziekten zoals COVID-19 te beperken. Na leeftijd zijn zwaarlijvigheid en aandoeningen die verband houden met overtollig lichaamsvet de grootste risicofactor voor slechtere COVID-19-resultaten. Meer dan 90% van de sterfgevallen als gevolg van COVID-19 deed zich voor in landen waar meer dan 50% van de bevolking aan overgewicht of obesitas lijdt. Uit de biobankgegevens van het Verenigd Koninkrijk tijdens de eerste golf bleek een meer dan viermaal hoger risico op ziekenhuisopname als gevolg van COVID-19, afhankelijk van de levensstijlfactoren. Bijvoorbeeld, een niet-rokende volwassene van midden vijftig met een normale body mass index (BMI) en voldoende lichaamsbeweging had een kans van 1 op 1521 om in het ziekenhuis te worden opgenomen na het oplopen van COVID-19, terwijl het risico van een zwaarlijvige, rokende, sedentaire persoon 1 op 327 was.⁵⁷

De veronderstelde pathofysiologische mechanismen van het risico en de complicaties van een infectie omvatten een reeks markers die insulineresistentie en chronische ontsteking als oorzaak hebben.

Zelfs een enkele hoge bloedglucosemeting bij niet-diabetici (een marker van insulineresistentie) die in het ziekenhuis worden opgenomen, blijkt verband te houden met slechtere resultaten.⁵⁸ 

De overheid en de medische autoriteiten hadden prioriteit moeten geven aan het benadrukken van het belang van het elimineren van ultraverwerkte voedingsmiddelen en koolhydraten van lage kwaliteit om het risico te verminderen. Ze hadden het publiek erop kunnen wijzen dat is aangetoond dat de omkering van het metabool syndroom bij tot 50% van de patiënten – onafhankelijk van gewichtsverlies – binnen vier weken kan optreden door alleen het dieet te veranderen.⁶¹

De coronavirusziekte 2019 was een kortstondige crisis die gebruik maakte van een langzame pandemie van slechte metabolische gezondheid (zie figuur 2⁵⁹), die ook de belangrijkste oorzaak is van de grote chronische ziekten die de gezondheidszorgstelsels in de hele wereld al tientallen jaren onder toenemende druk zetten. Geschat wordt dat een gezondere levensstijl (in absolute termen) 40% van de gevallen van kanker en 75% van de gevallen van hart- en vaatziekten en diabetes type 2 zou kunnen elimineren.⁶³

Een optimale metabolische gezondheid zou niet alleen de weerstand van het immuunsysteem verbeteren, maar ook de last van hartziekten, diabetes type 2, kanker en dementie verminderen.

De oplossingen

Er was nooit enig bewijs dat COVID-19 vaccinatiemandaten, paspoorten of een van de andere dwangmaatregelen van verschillende regeringen wereldwijd rechtvaardigde. Elke patiënt die een COVID-19 vaccin aangeboden kreeg, had moeten weten wat zijn risico op COVID-19 is, afhankelijk van leeftijd en risicofactoren. In overeenstemming met een ethische medische praktijk hadden de artsen de patiënten moeten meedelen dat hun absolute risicovermindering voor besmetting met de vorige, dodelijker variant ongeveer 0,84% of 1 op 119 bedraagt (gebaseerd op niet-transparante gegevens) en dat dit beschermingsniveau slechts enkele maanden duurt. Zij hadden ook nauwkeuriger en degelijker gegevens moeten verstrekken over wat de werkelijke absolute individuele risicovermindering van COVID-19-dood door het vaccin is, wat de werkelijke percentages van ernstige bijwerkingen (zoals blijvende invaliditeit, ziekenhuisopname of overlijden) zijn. Alleen wanneer artsen en patiënten over al deze informatie beschikken, kunnen zij in staat worden gesteld om openhartige gesprekken te voeren over de vraag of een behandeling – met inbegrip van dit vaccin – voor hen de juiste is.

Er zijn ook sterke wetenschappelijke, ethische en morele argumenten om de huidige toediening van het mRNA-vaccin stop te zetten totdat Pfizer alle ruwe gegevens vrijgeeft voor onafhankelijk onderzoek.³⁰ Dit zal een nauwkeuriger beeld geven van de groepen die waarschijnlijk meer baat hebben bij het vaccin dan de groepen die waarschijnlijk meer schade zullen ondervinden.

Gezien alle recente goed gedocumenteerde bovengenoemde tekortkomingen in de integriteit van medisch onderzoek (waaronder dat mogelijk de helft van de gepubliceerde medische literatuur ‘gewoon onwaar kan zijn’), schreef de redacteur van de Lancet Richard Horton in 2015 dat de wetenschap een wending naar de duisternis heeft genomen en vroeg hij wie de eerste stap ging zetten in het opschonen van het systeem.⁶⁵ De ongekende uitrol van een vaccin voor noodgebruik zonder toegang tot de ruwe gegevens, met toenemend bewijs van aanzienlijke schade, verergerd door mandaten die geen ander doel lijken te dienen dan de winsten van de geneesmiddelenindustrie te ondersteunen, hebben de ergste tekortkomingen van de moderne geneeskunde op epische schaal aan het licht gebracht, met bijkomende catastrofale schade aan het vertrouwen in de volksgezondheid.

We moeten dit aangrijpen als een kans om het systeem om te vormen tot betere artsen, betere besluitvorming, gezondere patiënten en herstel van het vertrouwen in de geneeskunde en de volksgezondheid. Totdat alle ruwe gegevens over de mRNA COVID-19 vaccins onafhankelijk zijn geanalyseerd, kunnen beweringen dat zij een netto voordeel voor de mensheid opleveren niet als evidence-based worden beschouwd.

---

Dankbetuigingen
Ik dank Dr. Clare Craig voor bewerkingen en gegevensanalyse, en Alex Starling voor opmerkingen en suggesties. De auteur is ook dankbaar voor de hulp van een wetenschapper die wegens carrièredruk anoniem wenst te blijven.

Concurrerende belangen
De auteurs verklaren dat zij geen financiële of persoonlijke relaties hebben die hen ongepast kunnen hebben beïnvloed bij het schrijven van dit artikel.

Bijdrage van de auteur
A.M. is de enige auteur van dit artikel.

Ethische overwegingen
Dit artikel volgde alle ethische normen voor onderzoek zonder direct contact met menselijke of dierlijke proefpersonen.

Financieringsinformatie
Deze studie ontving geen specifieke subsidie van een financieringsinstantie in de publieke, commerciële of non-profitsector.

Beschikbaarheid van gegevens
Het delen van gegevens is niet van toepassing op dit artikel, aangezien in deze studie geen nieuwe gegevens werden gecreëerd of geanalyseerd.

Disclaimer
De opvattingen en meningen in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het officiële beleid of standpunt van een aan de auteur gelieerde instantie.

---

Nogmaals de link naar Deel 2