(Terzide: Die besmettingscijfers zijn trouwens niet aan bet stijgen, zie Dennis Zeilstra Filets gestuntel.)
Een ingezonden opiniestuk van Miriam Creusen inspireerde mij tot een reactie. Ik stuur het stukje niet op naar de Volkskrant, dat is verspilde moeite, lees maar.
Als een boodschap in de basis rammelt en er zit geen visie achter die strookt met de (wetenschappelijke) feiten, dan krijg je dat echt niet goedgepraat, al heet je Mark Rutte. Daardoor valt het draagvlak ook steeds verder als gruis uit elkaar.
Daar kun je je opponenten vervolgens de schuld van geven. Nou, OK. En dan? Je helpt de situatie geen steek verder, ben ik bang. Mensen worden alleen maar kwaaier. Dat de vragen van journalisten onzinnig zijn ben ik overigens hartgrondig met Miriam Creusen eens. Met wat scherpere journalistiek had het beleid adequater kunnen worden.
“Ongelooflijk dat we nog steeds zoveel woorden nodig hebben terwijl de basisregels al negen maanden hetzelfde zijn.” schrijft Miriam Creusen.
Zij constateert dus met instemming dat de coronamaatregelen na 9 maanden wervelende wetenschap, baanbrekend onderzoek en verbluffende observaties geen spat zijn meegegroeid met het voortschrijdend inzicht over de effectiviteit ervan. Dat bediscussiëren vindt ze eigenlijk maar lastig.
De maatregelen doen nu heel weinig tot niets, behalve als ze toevallig de luchttransmissie negatief beïnvloeden, zoals bij groepsbijeenkomsten. Woorden als ‘lucbtfiltering’ of ‘ventilatie’, die de maatschappij weer een beetje vlot zouden kunnen trekken, worden vermeden. Geen journalist die ook maar daarnaar informeert. De toolkit (handen wassen, afstand, geen mondkapjes of toch maar wel) is nu nog exact hetzelfde als in maart, toen ze zeiden nog niks van het virus te weten. Denk je werkelijk dat de kennis intussen niet is gegroeid?
Als toen ca. 50% van de beschikbare kennis in de maatregelen reflecteerde, schat ik dat nu op ca. 10%.
Je kunt niet verwachten dat mensen het pikken om op die basis gepiepeld te worden. er zit geen voortgang in, geen voortschrijdend inzicht, verblind als de politiek is door Het Vaccin, als een konijn door naderende koplampen.
De staatswetenschappers zijn al net zulke slampampers als de ‘wetenschaps’journalisten van de grote kranten. En zolang die niet ingrijpen en voornamelijk stukjes plaatsen die fijn achteraan hun polonaise aansluiten, lopen de politici achter hun adviseurs, de staatswetenschappers aan. Dat snap ik ook nog. Over cirkeltjes gesproken. De democratie blijkt niet crisisbestendig. Het is echt een groot probleem.
