AD, 2 mei. [helaas artikel alleen nog behind paywall at the Limburger] Reconstructie van de strijd tegen de stippellijn van de IC-capaciteit. Rutte vraagt zich af “Wat als we het mis hebben…?” Nou, wat er bijvoorbeeld mis is, is niet hóe je die strijd voert, het is de misvatting dat dát de strijd is die je moet voeren.
Het is niet aangetoond dat de inzet van de IC’s bij corona een positief resultaat heeft op onze volksgezondheid. De IC heeft nu zo’n 650 corona-levens gered. Maar 17 miljoen mensen zitten in de sjit, hebben te maken met werkloosheid, faillissement, geweld, zware financiële problemen etc, dat tikt ook stevig aan in ziekte-, welzijns- en sterftecijfers. Allemaal vanwege de stippellijn.
Ooit gaan we rekenen of die 650 verlengde levens daar wel tegenop hebben gewogen. Dat dat nu niet al wordt meegewogen is verbluffend: de beleidsmakers turen steeds door dezelfde zorgkoker. Als blijkt dat die prijs onverantwoordbaar hoog is zal een toekomstige generatie zich afvragen “waar waren die mee bezig!”.
[EDIT: Als we gaan rekenen: met welke cijfers? Zie het hieronder het article of 3 July 2020: Twee maanden later al blijken de rampzalige cijfers van 2 mei al ingrijpend opgekrikt]
Doctor's passion
“DEZE patiënt moet NU gered al brandt straks het ziekenhuis af!” Zo’n dokter wil ik zelf ook wel, maar niet als premier. Er moet straks toch ook een ziekenhuis zijn om die duizenden andere patiënten te kunnen redden. Dat is het ware belang van de volksgezondheid, niet de vraag of ikzelf wel of niet word gered.
De echte financiële gevolgen voor de burger moeten nog komen, bijvoorbeeld in de vorm van heftige bezuinigingen. Dat betekent: minder voorzieningen, minder cultuur, en in dit kader met name interessant:minder gezondheidszorg, structureel, jarenlang. Als dat laatste geen effect heeft op de volksgezondheid is er iets geks aan de hand met het zorgbudget.
De belastingbetaler en het bedrijfsleven ervoor laten opdraaien, dat gaat ook tegenvallen in een economie die op apegapen ligt. Er komt dus nog wel wat aan.
De vraag moet ook zijn: ‘Wat als we het wél bij het rechte eind hebben’? Dan weet je het antwoord nu al: je stort de bevolking in een welzijnsval ter bescherming van een aantal mogelijke slachtoffers. Een juiste, warme, liefdevolle keuze, lijkt het. Toch is de enige goede beslissing nu misschien wel de foute: op het eerste gezicht een kille, de harteloze keuze.
Het gaat meevallen!
En dan zul je bovendien zien dat het allemaal wel meevalt. We hebben ons ook wel erg laten ophypen door de carnavalsexplosie.
