Ik heb in mijn pro-vax verleden regelmatig verwezen naar de frauduleuze studie van Andrew Wakefield, de bron van al het anti-vax kwaad. De snode wetenschapper die een hele beweging in gang had gezet met zijn leugens – althans zo was mij dat uitgelegd door mensen die het weten konden, dus die troef heb ik vaak uitgespeeld (ik was nog jong). Totdat ik hem zinnige dingen hoorde zeggen, dermate verstandig dat ik ze niet kon rijmen met de reputatie van die studie. Let wel: dit was december 2020, we zagen nog niet wat de vaccins veroorzaakten.
Zusammenfassung
In 1998 publiceerde Andrew Wakefield Eine Studie die een nieuw syndroom van darmproblemen en autisme bij kinderen beschreef, wat leidde tot retractie en zijn schrapping uit het artsenregister in 2010. Zijn observatie van een darm-hersenenverbinding bleek correct, dat was het probleem niet. Maar de vraag was wat de klachten -of de verergering daarvan- triggerde. Bezorgde ouders verdachten vaccinaties en er waren inderdaad vaccinresten gevonden in de darmbiopten. Daarin zag Wakefield een mogelijk aanknopingspunt voor verder onderzoek. Die suggestie had hij beter niet kunnen doen want die leidde tot zijn volledige affakkeling. Nu we de disproportionele, om niet te zeggen hysterische reacties op coronacritici hebben meegemaakt, samen met de data-manipulatie, gaslighting, merkwaardige rechtelijke uitspraken en alomaanwezige propaganda van gelauwerde journalisten, valt er een nieuw licht op die oude affaire.
Een paar dagen geleden werd een CDC-nominatie ingetrokken. De afgewezen kandidaat, Dave Weldon, MD, legt in een officële verklaring verband met zijn positie ten aanzien van Wakefield’s werk destijds. Dat dit hem nu nog nagedragen wordt, gaat zo belachelijk ver dat het twijfel zaait over de fraude-aantijgingen van toen – alles lijkt geoorloofd ter bescherming van de Heilige Vaccins. Dit artikel (her)onderzoekt Wakefield’s bevindingen, de GMC-reactie, Weldon’s relaas, en de proportionaliteit van zijn straf, tegen de achtergrond van aanhoudend wantrouwen over vaccins en gezondheidsinstituten.
In december 2020 waarschuwde Andrew Wakefield in een video voor de risico’s van mRNA-vaccins, die toen wereldwijd werden uitgerold. Hij voorspelde dat deze binnen zes maanden van de markt zouden verdwijnen – een voorspelling die niet uitkwam. Opnieuw onderschatte hij hier de nietsontziende push van de farmalobby, net als in 1998, toen hij als gastro-enteroloog een studie in The Lancet publiceerde over twaalf kinderen met een nieuw syndroom: inflammatoire darmziekten gepaard met autisme. Dat is de studie die nu altijd wordt aangehaald als “claim dat vaccins autisme veroorzaken”. Laten we nog eens kijken wat daar nou precies gebeurde.
Dat syndroom zag hij goed. Dat wees op een connectie tussen darmgezondheid en neurologische symptomen, een observatie die de basis vormt van de moderne gut-brain axis-theorie. 1Onafhankelijk onderzoek bevestigde later dat 30-50% van autistische kinderen gastro-intestinale problemen heeft, variërend van dysbiose tot chronische ontsteking (McElhanon, 2014; Kang, 2019). Zijn studie was een startpunt, geen eindpunt: begon het in de darmen en beïnvloedde het de hersenen, of andersom? Was er iets dat die interactie triggerde?
Ouders meldden dat de symptomen begonnen of verergerden na de MMR-vaccinatie. Dit strookte met de mazelenvirusdeeltjes die door viroloog O’Leary’s PCR-tests waren gevonden in de genomen biopten. Wakefield stelde geen direct causaal verband vast, maar opperde dat nader onderzoek nodig zou zijn om te bepalen of het MMR-vaccin inderdaad een externe trigger zou kunnen zijn.
Wat volgde leek op de vervolging van artsen die het nut van een coronaprik op individueel niveau wilden beoordelen: een heksenjacht. Het was geen wetenschappelijke discussie maar een reeks gebeurtenissen die culmineerde in de retractie van zijn paper, beschuldigingen van datafraude, onethische praktijken, belangenverstrengeling, zijn schrapping uit het Britse artsenregister en een langdurige, nog steeds aanhoudende publieke kruistocht. Hij mag van geluk spreken dat grensoverschrijdend gedrag nog niet was uitgevonden, anders was hij daar ongetwijfeld ook nog van beschuldigd.
Brian Deer
Wat was nu werkelijk het wetenschappelijke argument? Journalist Brian Deer muntte de term “ernstig professioneel wangedrag”. Hij schreef in opdracht van een van de kranten van de Murdochs, die in pharma-aandelen zitten. Deer en de GMC (General Medical Council) stelden dat Wakefield bij 9 van de 12 kinderen de tijdlijn van symptomen had gemanipuleerd, gebaseerd op een vergelijking met originele dossiers (in die tijd kennelijk nog niet zwartgelakt). Deer wees op postdateringen. Constipatie op zes maanden was genoteerd als na achttien maanden, achterstand op negen maanden naar vijftien – en de GMC oordeelde dit als ‘dishonest’. Toch blijft de vraag of dit pure fraude was of een interpretatie van klinische waarnemingen. Wakefield stelde later dat ouders een verergering rapporteerden, en dat hij dat vastlegde (Callous Disregard, 2010). Als deze kinderen al belast waren – met darmproblemen of vroege autisme-kenmerken – en een gebeurtenis hun toestand verergerde, kan dit inderdaad een klinische observatie zijn geweest. Onafhankelijke studies sluiten niet uit dat een subgroep aks deze gevoeliger is voor triggers. Deze plausibele mogelijkheid is niet eens specifiek getoetst.
In mei 2010 oordeelde de GMC dat Wakefield schuldig was aan ernstig professioneel wangedrag, en hij werd uit het register geschrapt. De datamanipulatie was weliswaar een onderdeel maar niet de kern van de zaak. De aanklacht richtte zich vooral op protocollaire en financiële kwesties: geen ethische goedkeuring voor invasieve tests zoals biopten en lumbar punctures, een betaling van £435.643 van advocaten die anti-vaccinzaken voorbereidden, en een patent op een concurrerend enkelvoudig mazelenvaccin dat hij niet meldde – maar dat was een medicijn, geen vaccin2Zie de Highwire video met Del Bigtree, onderaan dit artikel. Vergeleken met de miljardenomzet van de farmaceutische industrie en de draaideur- en verstrengelingspraktijken die door corona aan het licht zijn gekomen lijkt het genoemde bedrag gering voor zo’n studie, wat de nadruk des te opvallender maakt. Het wordt immers breed geaccepteerd dat vaccin-onderzoek rechtstreeks wordt betaald door de partij die er belang bij heeft. Maar nu dus even niet.
British Medical Journal, dat Deer’s serie(!) publiceert waarin hij Wakefield beschuldigt van o.a. niet vermelde belangverstrengeling, vermeldt zelf niet dat zij geld ontvangen van vaccinproducenten Merck en Glaxo Smith Kline. Zo vanzelfsprekend is die geldstrooierij.
De co-auteurs van het onderzoek werden in hoger beroep vrijgesproken door het High Court. De tests van John Walker-Smith, hoofd kindergastro-enterologie, werden als klinische zorg geclassificeerd en niet als onderzoeksfraude. Het hele ethische probleem ging hiermee van tafel. Simon Murch werd in 2010 al vrijgesproken door de GMC omdat hij onder supervisie werkte en twijfels uitte. Wakefield ging niet in beroep, mogelijk vanwege de hoge kosten of een zwakkere positie, gezien zijn centrale rol in de datamanipulatie en belangenverstrengeling.
En dan te bedenken dat er mensen zijn die op Wikipedia opzoeken of iets klopt of niet.
Dave Weldon: Trump’s CDC Director die er niet mocht komen
Dave Weldon, Amerikaans arts en oud-congreslid, bracht de kwestie onlangs opnieuw onder de aandacht toen zijn nominatie als CDC-directeur werd ingetrokken. In zijn officiële verklaring (13 maart 2025, zie de tweet onderaan dit artikel) legt hij een verband tussen zijn afwijzing en zijn positie ten opzicht van Wakefield’s werk en intenties.
Weldon, die rond de jaren 1990-2000 vaccinveiligheid onderzocht, stelde destijds dat Wakefield’s syndroom legitiem was en dat O’Leary’s PCR-resultaten – mazelenvirus in darmbiopten – een reële aanwijzing gaven dat MMR bij sommige kinderen een reactie triggerde. Hij bekritiseerde de GMC-schrapping en Lancet-retractie als een machtsspel van Big Pharma, dat O’Leary onder druk dwong zijn bevindingen in te trekken. Weldon’s nominatie strandde door Senaatsweerstand van Susan Collins en Bill Cassidy, die hem als “antivax” zagen, ondanks de vele vaccinaties die hij wekelijks zet in zijn praktijk. Hij wees op de farmaceutische lobby, die miljoenen uitgeeft aan politici en media, als reden voor zijn blokkade – en zag parallellen met Wakefield’s lot. Dit versterkt de twijfel: als het syndroom echt was en Walker-Smith vrijgesproken werd, was de datafraude dan wel zo helder?
Dit krachtenspel reikt verder dan Wakefield’s zaak. Instanties zoals het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) of het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) representeren de status quo zoals die is ontstaan in symbiose met de farmaceutische industrie, die miljardenbelangen vertegenwoordigt – een schaal die Wakefield’s £435.643 verre overtreft. Wat de media betreft: in Nederland kunnen we dagelijks volgen hoe journalisten weten hoe ze selectief kunnen rapporteren om gevestigde narratieven te ondersteunen. Denk wasbeerhond. Als onze journalisten en instituten cijfers verdraaien of simpelweg hun hypotheek ermee betalen, waarom zouden de GMC of Brian Deer dan boven elke twijfel staan?
Wetenschap en journalistiek hebben dit wantrouwen zelf gevoed door inconsistenties en afhankelijkheden die iedereen heeft kunnen zien.
Weerwoord
In 2011 (Natural News) ontkende Wakefield fraude, stelde dat Walker-Smith’s onafhankelijke rapport uit 1996 zijn bevindingen steunde, en wees op de link tussen Big Pharma en Deer. In Callous Disregard (2010) benadrukte hij dat ouders van de onderzochte kinderen spontaan MMR noemden als moment van verergering, en dat hij hun zorgen serieus nam. De specifieke tijdlijn-discrepanties zijn discutabel3Zie ook de Highwire-video en hij richt zich met name op zijn syndroom en de bredere vaccinveiligheidsdiscussie. Maar al die argumenten halen de claim van het artikel niet onderuit want die ging niet eens over vaccins, die speelden een bijrol. Het werd wetenschappelijk plausibel gemaakt dat vaccinatie iets was om eens goed naar te kijken bij dit syndroom.
Deer claimt dat bij sommige kinderen de symptomen al vóór de vaccinatie beginnen. Dat laat ruimte voor interpretatie: waren deze kinderen al belast – met darmdysbiose of vroege autisme-kenmerken – en daardoor gevoeliger voor MMR? Biologisch is dat plausibel. Een leaky gut kan immuunreacties versterken (Vuong & Hsiao, 2017), en MMR veroorzaakt een respons die bij een fragiele subgroep ontregeling kan verergeren. Grote studies (Hviid, 2019; Madsen, 2002) weerleggen weliswaar een MMR-autisme link in de algemene populatie, maar onderzoeken geen subgroepen met pre-MMR darm- of neurologische problemen. Het gaat om een heel specifieke, kleine subgroep en dat zie je niet terug in populatie-onderzoek, behalve misschien in toenemende autisme-percentages. Maar die kunnen niet door het vaccin komen – die gedachtegang kennen we ook. Weldon wilde dit gaan toetsen, als CDC-directeur – maar the powers that be vonden dat geen goed idee. Dat geeft dan toch weer te denken.
Fraudeurs en hun lot
De proportionaliteit van Wakefield’s straf blijft een open vraag, zeker in vergelijking met andere fraudegevallen. Diederik Stapel fabriceerde data voor 58 psychologische studies. Dat is toch wel van een andere orde en zeker ernstig, al gaat het niet over vaccins. Hij werd ontslagen, zijn papers werden teruggetrokken maar hij werd nog steeds gepubliceerd – OK, worden nog wel grappen over hem gemaakt maar daar houdt het dan wel mee op. Yoshitaka Fujii vervalste 172 medische papers(!); na zijn ontslag in 2012 volgden retracties, verder nauwelijks aandacht van de media. Het ging vast niet om vaccins. Piero Anversa manipuleerde hartstamceldata inclusief bewerkte beelden; zijn lab werd in 2018 gesloten, 31 papers teruggetrokken, maar hij hield zijn licentie, merkwaardig toch? Sapan Desai leverde nepdata voor Covid-19-studies in The Lancet en NEJM; na retracties in 2020 eindigde zijn carrière zonder enige ophef.
Datamanipulatie is ernstig en ondermijnt vertrouwen in wetenschap, maar de sancties variëren. Wakefield’s schrapping, gecombineerd met jarenlange publieke vernedering staat niet in verhouding tot deze gevallen. Weldon’s relaas en Walker-Smith’s vrijspraak doen de vraag rijzen of fraude nou wel het echte probleem was, of moest een dissidente stem worden gesmoord?
Hoe beschermen we ons tegen Big Pharma?
Vier jaar na zijn mRNA-waarschuwing blijft de zaak relevant. Oversterftecijfers, variaties in batch-kwaliteit van vaccins, en ontoegankelijke data voeden het groeiend wantrouwen in gezondheidsinstituten. Wakefield’s syndroom – een verband tussen darmontsteking en autisme – was een reële observatie, later bevestigd door onafhankelijk onderzoek. Zijn datamanipulatie mag dan een ethische misstap zijn geweest, maar de hypothese dat MMR-vaccinatie bij een belaste subgroep symptomen verergerde of zelfs veroorzaakte is niet weerlegd noch grondig onderzocht. Weldon’s ingetrokken nominatie onderstreept wederom dat macht bepaalt wie gehoord wordt, zowel in de wetenschap als in de politiek.
Het is niet alleen iets van nu, het gaat al decennia zo. De Wakefiled-crisi lichtte een tipje van de sluier op en Corona heeft het aan de oppervlakte gebracht. Dat vreet nu aan de vaccinatiebereidheid. Dave Weldon schrijft over het onderzoek dat hij had willen uitvoeren: “Misschien zou het publiek gerustgesteld worden, zeker omdat ze het van mij zouden horen, en zou het kunnen helpen om het huidige ietwat bezoedelde imago van CDC en de farmaceutische industrie te verbeteren.” Die kans hebben ze dan mooi voorbij laten gaan, waarom eigenlijk… Het wekt sterk de indruk dat het er in de afgelopen decennia niet echt heel anders aan toe is gegaan met vaccintoelatingen.
NL vertaling van het statement
Zeer de moeite waard: special van The Highwire: Andrew Wakefield, the real story
Luister voor de details naar Wakefield zelf in dit interview met Del Bigtree, die ook is gaan graven. Anderhalf uur lang uitleg en antwoord op de meest prangende vragen.
Beglaubigungsschreiben
- 1Onafhankelijk onderzoek bevestigde later dat 30-50% van autistische kinderen gastro-intestinale problemen heeft, variërend van dysbiose tot chronische ontsteking (McElhanon, 2014; Kang, 2019).
- 2Zie de Highwire video met Del Bigtree, onderaan dit artikel
- 3Zie ook de Highwire-video
0 Reaktionen