Afgelopen week deelde ik op Twitter (@infopinie) en op Facebook een blogartikel van moreelkompas.nl waarin werd ingegaan op een column in The Atlantic. Die column, een amnestievoorstel voor coronabeleidsmakers, deed veel stof opwaaien. De auteur, Emily Osters, wordt zelf als expert beschouwd en het geeft een rare smaak als zo iemand vraagt om “amnestie”.
Emily Osters gegevensgestuurde aanpak had voor veel Amerikanen hetzelfde gewicht als de mantra’s van de erkende gezondheidsexperts. Naar schatting wordt haar nieuwsbrief door 65.000 mensen gelezen en op Twitter heeft zij meer dan 82.000 volgers. Voor Amerikaanse begrippen niet eens zoveel maar ze is een populaire mediapersoonlijkheid als het gaat over de pandemie en kinderen.
Deze econoom (Professor of Economics and International and Public Affairs aan de Brown University) pleitte een groot deel van de pandemie voor buitengewoon schadelijk beleid zoals het opsluiten van kinderen, het afschermen van schoolkinderen van elkaar en ze promootte vaccinatiemandaten. Ze wordt omschreven als “cheerleader van de kliek die in 2020 en 2021 het meest draconische beleid heeft toegejuicht.”
Haar “essay” kon je dus lezen als een eerste smeekbede om vergiffenis voor degenen die in de corona-oorlog aan de verkeerde kant stonden en nog steeds staan. Zij hopen nu al op “amnestie”. Dat doe je niet als je ervan overtuigd bent niets verkeerds te hebben gedaan. In het eerdergenoemde artikel op moreelkompas.nl zet het Eucalyptisch Genootschap uiteen waarom naar hun oordeel er van amnestie geen sprake mag zijn: de delicten wegen te zwaar.
Het delen van dat artikel op social media leidde tot gedachtenwisselingen en die stemden soms weer tot nadenken. Hieronder enkele bevindingen.
Betekenis van “Amnestie”
Vriend en vijand is het er over eens dat er eerst recht gesproken zal moeten worden, immers: van amnestie kan pas sprake zijn na een forse veroordeling. Ik schrijf ‘fors’ omdat er geen amnestie wordt verleend voor 60 uur taakstraf. Waarschijnlijk verwart Emily Oster amnestie met onschendbaarheid. Bij amnestie, gratie, kwijtschelding, of een generaal pardon is er geen sprake van onschendbaarheid. Het betekent niet dat je niet voor de rechter hoeft te komen.
Amnestie betekent het volledig kwijtschelden van een straf, aan bepaalde individuen of aan allen die voor een bepaald strafbaar feit zijn veroordeeld.
Wikipedia (aan het eind van dit artikel ook nog een overheidslink die dit bevestigt)
Daarnaast is er een waaier aan strafbare feiten begaan die voor elk individu anders zullen liggen. De juridische termen weet ik niet precies maar leugens en ophitserij, stelselmatige obstructie van onderzoek in het belang van de volksgezondheid, blunder op blunder stapelen met despotisch gedrag, negeren van WOB-verzoeken, weigeren van democratische transparantie, belangenverstrengeling, schenden van mensenrechten, manipulatie van data-rapportages, in de wind slaan van gerechtelijke uitspraken – niet iedereen heeft zich aan elk vergrijp schuldig gemaakt dus dat moet uitgezocht en gewogen. Onafhankelijk.
Stel nou eens dat de vaccins inderdaad wereldwijd miljoenen doden hebben veroorzaakt of gaan veroorzaken, dan zouden we meervoudige dood door schuld nog aan het rijtje moeten toevoegen. Alternatieven, wetenschappelijke waarschuwingen en andere rode vlaggen waren er immers voldoende, medio 2021 al (en eerder ook al: vanden Bossche, Wolfgang Wodarg, McCullough, Marik, Kory, Malone, Kuldorff e.d.).
Worden de vaccins vrijgepleit dan zou de oversterfte het gevolg van de lockdowns kunnen zijn. Die interventie werd sterk ontraden, ook door de WHO, zeker voor langere termijn (meer dan enkele dagen, maximaal weken). Op Chinees advies werd dit inzicht herzien. Misschien dachten de Chinezen dat dit virus in elkaar was geknutseld door de knapste virologen van de wereld en alle middelen gerechtvaardigd waren om te voorkomen dat de helft van de mensheid van de aardbodem zou worden weggevaagd. Wij hadden die wetenschap echter niet, althans dat houden de virologen tot de dag van vandaag vol. Een berekening van Economische Zaken, die aangaf dat het aantal verloren levensjaren vijf maal maal hoger zou zijn dan wat er te winnen viel ( voor NL520.000 qaly) werd als een onbelangrijke “interne notitie” aan de kant geschoven. Ook dat zou een rechter als laakbaar kunnen beoordelen.
Met of zonder onderscheid des persoons
Zoveel verschillende strafbare feiten en zoveel individuen die op zijn minst van de gevolgen wisten, dat zou vragen om een geïndividualiseerde aanpak. Maar: we weten hoe vaccinista’s daar zelf over denken. Hun gedachtegang volgend moeten ze allemaal achter de tralies, dan hebben we vanzelf ook degenen te pakken die we moeten hebben. Zo werkt het met vaccineren ook, niet van dat benauwde, het zekere voor het onzekere. Zitten doe je voor een ander. En zet hun kinderen dan ook gelijk vast, dan voorkom je dat ze vluchten. Maar dat is wel erg gemeen.
Vergeven
Een ander onderwerp was ‘vergeven’. Velen zijn hiervoor (nog) te boos over wat de bevolking en met name kinderen is aangedaan maar ook weer niet iedereen. Iemand merkte op dat de bestuurders en medici zwaar gestraft zouden moeten worden maar dat hij zijn vrienden wel zou vergeven. Dat herken ik dan weer niet. Ik heb mijn vrienden namelijk nooit iets kwalijk genomen, het is eerder bezorgdheid. Een vriend bij wie Parkinson ineens en snel opspeelt. Een vriendin die goed met trombose kon leven en nu ineens weer veel meer last heeft, een fitte partner van een collega die dood thuis wordt gevonden – je gaat het vaccin op een gegeven moment overal de schuld van geven. Maar meer dan bezorgdheid jegens mijn vrienden leverde dat niet op. En natuurlijk heb ik geen moment gevraagd of ze weleens aan de vaccins gedacht hadden als oorzaak van het onheil, dat verwijdert maar. Het maakt ook niet meer uit: het kwaad was al geschied.
Dus boosheid of haat: nee. Weleens onderdrukt, maar dat lukte dan ook. Die volgzame mensen zijn bij uitstek de mensen die een land nodig heeft om te kunnen functioneren: misschien niet altijd braaf met het declareren van vliegreizen maar over het algemeen gedragen ze zich toch redelijk gezagsgetrouw en verantwoordelijk. Braaf, fatsoenlijk, betrouwbaar. Ieder levert op zijn/haar manier bijdragen aan de maatschappij. Goed geïnformeerd via kwaliteitsmedia, respect voor hiërarchie en titels. Ontzag voor politiek (‘ze staan er toch maar’) en de medische industrie (‘ze weten heus wel wat ze doen’). En dat is OK, want een land vol met Jan Bontes, dat wordt natuurlijk ook niks. (Ook al was het aandoenlijk om te zien hoe die Twitterbeul openbaar zijn excuses aanbood aan Rosanne Hertzberger.)
Nu zeg ik “dat is OK” – maar dat geldt als je een overheid hebt die je kunt vertrouwen en die tot doel heeft ’s lands democratie te dienen. Dat geldt als je een medische stand hebt die geen misbruik maakt van zijn reputatie en die volksgezondheid boven al het andere stelt. Als je media en journalisten hebt die zich realiseren dat zij de enigen zijn die volgzaamheid of kritiek bij de bevolking richting kunnen geven en zo de politiek kunnen maken en breken: zij zijn immers de zintuigen van de massa. De massa kan niks met feiten, die baseert haar stemgedrag op duidingen. “Ik leg het even voor u uit”, daar houden ze van. Maar elke duiding is ook een framing. En dan heb je de rechters, die hadden moeten begrijpen dat zij er niet alleen zijn om burgers tegen elkaar te beschermen maar dat het beschermen van burgers tegen de overheid een morele plicht is.
Helaas, allemaal gezakt voor de stress-test. En niet zo’n klein beetje. Juist de brave burgers hebben zij misleid met manipulatie, dat zijn de werkelijke mentale slachtoffers. Wij niet.
WOII
Ook WOII kwam ter sprake. In de aanloop, zeg in 1938, moet de bevolking net zo gepolariseerd zijn geweest als nu. Met aan beide kanten activistische fracties die elkaar wel dood konden wensen. Of meer deden dan alleen wensen.
De ‘foute’ kant van nu zou je kunnen vergelijken met de NSB van toen. Die politieke partij groeide enorm tijdens de oorlog (dus toen de Duitsers de facto de baas waren). Frappant ook dat al die leden weer net zo snel opzegden toen eenmaal duidelijk werd dat de Duitsers de oorlog gingen verliezen. Het tekent wel hoe principieel de gemiddelde Nederlander in dat soort zaken stond. Die NSB-ers streefden naar een groot Europees rijk, dat staat dan weer haaks op de hedendaagse verhoudingen – of juist niet. Maar de politieke partij die nu het snelst groeit is dan weer juist tégen die Europese eenwording. Herkenbare thema’s dus, maar de kaarten zijn heel anders geschud.
“Hoe kunnen die mensen ’s nachts nog slapen? Ik zou geen oog meer dicht doen als ik dat mogelijk op mijn geweten had” vroeg iemand zich af. Om de vergelijking met WOII nog even door te trekken: NSB’ers zagen ook een glorieuze toekomst voor zich. Als Duitsland gewonnen had waren zij de helden geweest en had het morrend volk zich uiteindelijk ook wel weer geplooid. De vreselijke holocaust was misschien wel in de doofpot verdwenen. Onmogelijk? Toen ik nog geen maand geleden in een gesprek met een gerespecteerd medisch specialist het probleem van de wereldwijde oversterfte noemde, keek hij mij aan of hij water zag branden: “Oversterfte? Nee, als er oversterfte zou zijn, hadden we dat wel geweten.” Die haben es wirklich nicht gewusst, realiseerde ik mij. Kun je ze dat kwalijk nemen?
“Dan hadden ‘we’ dat wel geweten” – dat ‘we’, dat vind ik eigenlijk nog erger. ‘Ik’ hoor zelf dus duidelijk niet bij ‘we’. ‘We’, dat zijn de mensen die het weten kunnen, die medicijnen hebben gestudeerd. Het dedain wat daaruit spreekt, kun je dat een hoog-intelligente, hilarisch geestige ex-huisgenoot met wie je zelfs wel eens op vakantie bent geweest, die je sinds zijn 17e kent – kun je hem dat kwalijk nemen? Kun je mensen veroordelen op een dwaling? Op een misleiding, op massavorming?
Maar stel nou eens dat blijkt dat overheid en de medici alles helemaal goed blijken te hebben gedaan: de vaccins en de lockdowns hebben miljoenen levens gered, alle ellende komt bijvoorbeeld door obesitas of iets dergelijks, ook de oversterfte. De tussengastheer wordt alsnog gevonden dus het was toch echt een zoönose etc etc. Zelfs de PCR-test blijkt het meestal goed te hebben gehad. Dan zijn wij, de trotse wappies, de foute partij. En wij slapen toch ook prima? Dat doen we in de overtuiging dat wij het bij het rechte eind hebben. Nou, die geruststelling heeft de tegenpartij ook. Maar waarom dan toch praten over ‘amnestie’… ?
Hoeveel ouders moesten toekijken hoe hun kind met een psychiatrische stoornis door de politie uit huis werden gehaald, officieel omdat ze behandeld moesten worden, maar na behandeling nooit meer naar huis terugkeerden omdat ze ‘geëuthaniseerd’ werden, ofwel ‘fatsoenlijk vermoord’? Het waren nota bene de psychiatrische patiënten bij wie op kleine schaal als eerste de gaskamers ‘getest’ werden.[1]
Het was allemaal voor een hoger doel, het vermeende belang van de maatschappij boven het individu, exact hetzelfde argument dat nu wordt gebruikt door mensen als Roland Pierik, Marcel Verweij, Gert van Dijk, Brigit Toebes, Martin Buijsen, Pauline van Steijnen en menig ander die zichzelf zien als intellectueel, en zichzelf als beschaafd en fatsoenlijk beschouwen, en zich ver verheven voelen boven het gepeupel. Voor een deel gaat het om ‘rechtsfilosofen’ en ethici, maar bovenal mensen die van mening zijn dat zij een hoger doel nastreven en hun mening als moreel superieur beschouwen. Het waren diezelfde mensen die in de jaren dertig al even enthousiast de eugenetica omarmden. Voor het hogere doel.
De tijd schrijdt voort, de aard van de mens niet.
Uit De Gifbeker, Jan Bonte
Systeembescherming
Onze democratie is ingericht met gescheiden machten: instituten en vertegenwoordigingen die elkaar in balans moeten houden om zo tot het optimale managen van de bevolking te komen. Al die gremia worden ingevuld met personen en ook daar kan wel eens wat fout gaan. Iemand kan eigenbelang laten prevaleren boven landsbelang maar gelukkig zijn er richtlijnen, procedures en toezichthouders om dat soort uitglijders in de gaten te houden. Zo is er een ingewikkelde constellatie opgetuigd van elkaar bewakende instituten, waarvan de afgelopen twee jaar is gebleken dat het voor geen meter werkt als het werkelijk ergens om gaat. Dat is treurig.
Toezichthouders zijn verstrengeld met degenen die ze zouden moeten terugfluiten, dat zien we zeker in de medische sector (FDA, EMA). Ze zijn er niet zelden financieel van afhankelijk. De overheid laat aan de zijlijn zien hoe ze onwelgevallige monden snoeren dus de legacy media kijken ook wel uit om al te kritisch uit de hoek te komen.
Grote private bedrijven en overheden hebben samengewerkt om wetenschappelijk niet verantwoorde producten op te dringen en de bevolking te knechten, dat staat vast. Laten we de verantwoordelijken eerst maar eens berechten, dan kijken we daarna wel of er sprake kan zijn van strafvermindering of -kwijtschelding.
Wat inhumaan beleid betreft kunnen we bijvoorbeeld denken aan degenen die in eenzaamheid zijn gestorven. Kinderen die een belangrijk stuk ontwikkeling hebben gemist. We hoeven eigenlijk alleen maar naar de communicatiestrategie rond de vaccins te kijken om te zien wat sowieso ‘fout’ is. Hieronder een willekeurige impressie van hoe het publiek is bewerkt. Bedenk dat het allemaal draait om verspreiding van het virus, ook toen nog niet vaststond of gevaccineerden wel of niet virus zouden kunnen verspreiden.
Mind game: Bedenk een bevolkingsgroep die door woke in bescherming wordt genomen, of een andere minderheid, dat maakt niet uit. Vervang daar het woord ‘gevaccineerden’ eens mee in alle uitingen. Eens of niet: zo ga je niet met mensen om. “Ja maar dit was een medische noodzaak”. Nee dat was het dus niet en men wist dat, blijkt uit WOB-documenten. Dit was suppressie onder het mom van een medische noodzaak.
Inmiddels zijn er zelfs studies die aantonen dat gevaccineerden méér anderen besmetten. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. Maar zoals ook uit WOB-documenten blijkt: voortschrijdend wetenschappelijk inzicht maakte hoe dan ook geen enkel verschil voor de collectieve prik-obsessie. Sterker nog: het gaf aan waar omheen moesten worden gewerkt.
Hoewel: gratie van de Koning
Dan is er, na veroordeling, altijd nog onze Koning. Die geeft vast wel gratie; hij is er zelf ook met beide voeten ingetrapt en is nog steeds erg blij dat zijn dochters(!) ook een prik hebben genomen. Hij zal ook zijn vrouw wel even checken.
Maxima zal zelf wel te rade gaan bij haar praatclub WEF, waar zij eerder benadrukte hoe belangrijk de International Vaccine Alliance is, dat we het niet van onze souvereiniteit moeten hebben maar van uniform, centralistisch beleid, en dat het Digital ID en de CBDC (centraal volgbaar kredtiet) bij dit alles een enorme stap voorwaarts is. Die vindt het dus wel goed. Maar wel even met papa Zorregueta bellen want zo’n generaal pardon, dat moet je breed specificeren anders val je er misschien net buiten.
Maar eigenlijk zet de Koning alleen maar zijn handtekening. De minister voor Rechtsbescherming (“Ik wil alle mensen in dit land het vertrouwen geven dat ze altijd kunnen rekenen op de democratische rechtsstaat“), die bepaald geen stempel heeft gedrukt op het juridisch gerotzooi van het kabinet, neemt het besluit op basis van adviezen van het O.M. en de rechter. Wel even Ferd bellen dus, die regelt dat wel. Dan is het cirkeltje weer rond want die rechters hoeven niet mee te werken aan hun eigen veroordeling. Of ze hun veroordeelde confrères een hak willen zetten is maar de vraag. Dat gratie-varkentje kan gauw gewassen zijn. Dus: Amnesty? Who knows!
Waar stopt de vergevingsgezindheid en begint de roep om rechtvaardigheid? Het is een grijs gebied. Laten we in elk geval waken voor wraakzucht.
(3 Dislikes zijn gegeven toen de post nog beschermd was met een paswoord)
Eisenstein heeft een mooi essay over dit onderwerpgeschreven.
https://charleseisenstein.substack.com/p/amnesty-yesand-here-is-the-price
Een paar mooie paragrafen. Maar ik ben het oneens met het slot. Als een moordenaar uitlegt waar het motief vandaan kwam, hoe hij de moord heeft gepland en uitgevoerd, dan is dat voor mij geen reden om hem amnestie te verlenen.
And then it all happens again because you never removed the wrongdoing.
Amnestie kan pas plaatsvinden na erkenning van dat je er naast zat en nadat je kunt vertellen wat je er aan gaat doen zodat het niet weer gebeurt.
Zo simpel, maar voor de meeste zo moeilijk , is het.
Ego is een bitch.
‘… om zo tot het optimale managen van de bevolking te komen.’
Nauwkeuriger zou zijn: ‘ … om zo tot het optimale managen van de maatschappij ten behoeve van de bevolking te komen.’
Klein maar mijns inziens een belangrijk verschil. 🙂
Ik snap je punt, zou zeker kunnen maar omdat het accent hier ligt op het manipuleren van de individuele burger met gekleurde informatie laat ik het toch maar staan. Dank voor de suggestie in elk geval.
Ah, in dat geval heb je het juist weer goed geformuleerd. 😆👍 Dank voor je toelichting.
Mooie column weer. Als kritisch denker van het eerste uur valt het me op hoeveel van de scherpe kantjes ik zelf alweer bijna vergeten was. Dat gaat dus best snel. Maar bij het zien van het filmpje kwam die lelijke, totalitaire onderdrukking van ongevaccineerden weer vol terug in mijn herinnering. Hetgeen mij weer vervulde met dezelfde afschuw, angst en haat die ik afgelopen jaren menigmaal gevoeld heb. Het gaat inmiddels een stuk beter. Maar is dat omdat mensen tot inkeer zijn gekomen? Of komt het door de mildheid van Omikron, die geen medische dystopie meer toelaat? Ik vermoed het laatste. Als ‘de cijfers’ weer waren opgelopen dit najaar, dan hadden we mogelijk toch weer gewoon een herhaling van zetten gezien. Daarom kan praten over amnestie nu nog niet aan de orde zijn. Bij een flinke griepgolf deze winter moet ik nog zien wat er gebeurt. Het grootste deel van de bevolking realiseert zich nog steeds niet dat er een aanslag gaande is op onze vrijheid. In bredere zin. De kwalijke gevolgen van het beleid van de afgelopen jaren zijn ook nog lang niet volledig zichtbaar, laat staan dat daar mensen voor ter verantwoording kunnen worden geroepen.
Truth and Reconciliation Commission? Zoals in Zuid-Afrika na de Apartheid. Lijkt me het minste en tevens afdoende voor meelopers die alleen maar akelig zijn geweest door hun ware kleuren te tonen.
Voor hen die verantwoordelijk zijn voor grootschalige dood door schuld lijkt me gerechtelijke vervolging met straffen die bij de ernst van de vergrijpen passen het enigst mogelijke om tot maatschappelijke closure te kunnen komen.
Ik persoonlijk probeer in eigen vriendenkring te vergeven – alhoewel, er is helemaal geen berouw! In mijn kennissenkring zijn mensen die goede inkomens verdienen bij Pfizer, Jansen en zo. Ze blijven lekker wonen/rijden en zouden, als de baas het zou vragen, opnieuw precies hetzelfde doen.
Haben Sie es nicht gewusst? Wie Mengele? Jammer dan. Laat de rechter maar spreken.
De rechter laten spreken? Sorry, maar ook het vertrouwen in de rechterlijke macht is weg, helemaal weg. Rechters beschermen slechts de zittende macht. Zeker bij de Raad van State dat onder Thom de Graaf (D66) helemaal is verpoliticeerd.
Weet u nog van de rechter die durfde uit te spreken dat de avondklok onrechtmatig was? Binnen 24 uur (!!!) was hij overruled door een uitspraak in hoger beroep.
@Theo Helaas heb je helemaal gelijk.
Vergeven kan slechts geschonken worden NA schuldbekentenis en de belofte om je leven te verbeteren. Wie bewust is van zijn/haar schuld, aanvaard ook de eventuele consequenties (bv aftreden, gevangenisstraf, boete,…). Zij die niet bereidt zijn evt. consequenties te aanvaarden, toont aan geen berouw te hebben, niets geleerd te hebben en niet van plan te zijn zijn/haar leven te verbeteren.
Goed artikel overigens.