The media makes the scandals, not the science

Er is weer een lezenswaardig interview met Ronald Meester verschenen, nu bij Nieuwrechts.nl. Oversterfte was het centrale thema. De vergelijking die hij in het interview maakt met de wekelijkse Boeing die uit de lucht valt was aansprekend. Het mag duidelijk zijn dat Meester zich breed informeert en zo diverse signalen oppikt. Als hoogleraar Waarschijnlijkheidsrekening aan de Universiteit van Amsterdam is hij gewend om die gesignaleerde feiten met data-analyses te duiden en te wegen. Juist voor iemand voor wie dat een vanzelfsprekendheid is, is het lastig te verteren als er zich gebeurtenissen voordoen waarvan de mogelijk verklarende data worden verdonkeremaand.

Verdonkeremaand…?

Die data waarover het gaat zijn gezondheidsdata van de bevolking. Ze beschrijven ons niet alleen, het zijn ook data die uit naam van de bevolking zijn verzameld en waarvoor de bevolking heeft betaald om eruit te kunnen opmaken hoe we er als bevolking voor staan met onze gezondheid. Typisch een taak om aan een overheid te delegeren. Met dit democratisch verworven mandaat heeft de overheid dus toestemming om te budgetteren en uit te voeren. Wetenschap moet daarbij een belangrijke onderbouwende steunpilaar zijn. Wetenschap wordt gevoed met data & discussie door verstandige en kundige mensen, die daarvoor ieder over dezelfde informatie moeten beschikken. Transparantie is dus de basis van wetenschap en dat is dan meteen een garantie voor openbaarheid. Grondige onafhankelijke evaluatie achteraf moet beleid optimaliseren.

Maar nu gebeurt er iets geks. De overheid legt ineens beslag op de data van de bevolking. Precies in een tijd dat er keihard is gewerkt en er stapels data zijn verzameld waarmee het beleid zou kunnen worden geoptimaliseerd. De wetenschap is plotseling niet meer transparant – althans de staatswetenschap, want die scheiding blijken we te moeten aanleggen. De staatswetenschap blijkt een gesloten ambtenarenbastion met de minister aan het hoofd. Evaluatie wordt gedwarsboomd, niet alleen door het achterhouden van data maar ook door het torpederen van een onderzoekscommissie en het manipuleren van MSM en social media die de noodzaak van die evaluaties eigenlijk juist zouden moeten benadrukken of zelfs eisen.

De staat claimt nu het alleenrecht op alle voor ons vergaarde informatie en behoudt zich het beslisrecht voor over het al dan niet vrijgeven daarvan, alsof ze een autonome entiteit zijn. Alsof je ineens merkt dat de landsgrenzen zijn gebarricadeerd: “Nee sorry, u blijft op eigen terrein, dat vinden we beter voor u.” Pardon?

Dit alleen al zou een nationaal schandaal moeten zijn. Waarom wordt het dat steeds niet? Omdat de overheid ons er via de media van weet te verzekeren dat ze ons op die manier beter kunnen beschermen. Daar is het grootste deel van de bang gemaakte bevolking heel gevoelig voor. De meeste mensen willen wel deugen maar daarvoor moeten ze zich wel terdege beschermd voelen. Anders zouden ze misschien voor zichzelf moeten opkomen, zichzelf moeten beschermen of verdedigen en dan deugen ze niet want dan doen ze het niet voor een ander. Dus het is geen schandaal en het wordt ook geen schandaal, die ‘bescherming’ van bovenaf.

Wat is dan wel een ‘schandaal’?

Het woord “schandaal (/schandalig)” komt vijf keer in het interview voor, in de zin van “als onderzoek uitwijst dat vaccinaties schadelijk kunnen zijn dan zou dat een enorm schandaal worden.” Hier wordt de rol van wetenschap aboutschat en die van de media zwaar underschat. Wetenschappelijk ingestelde denkers gaan er van uit dat we met een goed onderbouwd verhaal alles in één klap kunnen rechtzetten. Maar die goed onderbouwde verhalen zijn er allang – de beschikbare data zijn weliswaar incompleet maar wat ze suggereren wijst allemaal in dezelfde richting. Dat vaccinaties vele malen schadelijker en minder effectief zijn dan ons werd voorgehouden, staat al geruime tijd als een paal boven water. Dat nader onderzoek met de hoogste urgentie had moeten worden opgestart ook.

Zo wordt de stapel rode vlaggen alsmaar hoger en natuurlijk groeit de stapel vervolgvragen mee. Het is de wetenschap zelf die altijd wel weer een los eindje bevraagt “om helemaal zeker te zijn.” Dat zal altijd wel zo blijven, daar is het wetenschap voor. Maar voor antwoorden heb je data nodig en die verlossende data worden niet verstrekt, zoals je een kleuter ook niet met lucifers laat spelen. Beter van niet.

Het excuus wordt nu al door deze en gene naar voren gebracht: “Ze deden het om ons te beschermen, ze moesten toch iets doen!” dus dan moet de bevolking dankbaar zijn, al zou het resultaat zijn geweest dat er een slachting heeft plaatsgevonden. De intenties waren toch goed en ze wisten toch niet beter? Bovendien, zonder bescherming was het allemaal veel erger geweest, dat laten de overheidsmodellen duidelijk zien. Wie dat in twijfel trekt is een complotdenker.

Van complot naar schandaal

Of wetenschappelijk bewijs daadwerkelijk van een complottheorie een schandaal gaat maken is maar helemaal de vraag. De MSM maken een schandaal, niet de wetenschap. Er had allang een schandaal kunnen zijn; in het verleden zijn schandalen wel met minder bewijs gelanceerd.

Een wetenschappelijk bewezen schandaal dat door de grote media niet tot schandaal wordt uitgeroepen, blijft voor het overgrote deel van de bevolking een complottheorie, net als alle andere complottheorieën.

De situatie is vergelijkbaar met de beoogde parlementaire enquête: degenen die hebben meegebouwd aan het schandaal moeten dat nu zelf kritisch gaan beoordelen. Dat werkt natuurlijk niet als er fouten zouden zijn gemaakt met mogelijk consequenties die het voorstellingsvermogen teboven gaan, bijvoorbeeld als er vele mensenlevens mee gemoeid zijn. Dat zelfonderzoek blijkt nu ook al niet te werken. Zou dat misschien iets zeggen over de ernst van fouten?

Bij MSM is het niet anders: de te openbaren blunders hebben in de media uitzinnig veel bijval gehad en de gevolgen zijn daardoor verergerd. Fouten worden gemaakt, maar daar heb je in een democratie correctiemechanismen voor: de Tweede Kamer en de media om te beginnen. De MSM hebben de correctiemechanismen gesmoord. Elke valide inbreng werd geliquideerd. Ook daar zou iets aan moeten gebeuren, maar door wie, door het management van die media? Daar zitten de huidige verantwoordelijken en media-eigenaren natuurlijk niet op te wachten.

Stel je nu even voor dat de Staat uitgevers Mediahuis en DPG voor de bus gooit. Dat blijken eigenlijk belangrijke desinformatiebronnen te zijn geweest voor alle misverstanden en manipulatie van democratische processen waardoor de politiek in de verkeerde richting is gestuurd. Zouden de betrokken media dan met grote koppen komen van “Schandaal: MSM misleidt bevolking, politiek op verkeerde been, doden tot gevolg”? Dat wordt dus nooit een schandaal, daarvoor is draagvlak nodig onder precies die groep die zich door diezelfde media laat informeren.

Nederlandse nieuwstitels DPG

Nederlandse nieuwstitels Mediahuis

Zolang de media het juist doseren en downplayen, met het kennisdruppelen via ZonMW-geregisseerde studies waarin steeds een tipje van de sluier onderzocht mag worden, er nooit een totaalbeeld komt en de omstreden veiligheid van vaccinaties buiten beeld blijft, kan Maarten Keulemans elke keer roepen: “Zie je wel, dat wisten we allang, eigenlijk niks nieuws, niets aan de hand”.

Het is opmerkelijk dat die strategie nog steeds volgehouden kan worden. Dat zou dus ook nog wel eens héél lang zo kunnen blijven. In Nederland dan. Om ons heen beginnen wel dominostenen te vallen maar bij ons zit de rot kennelijk dieper.

Zonder MSM geen schandaal – maar, uiteindelijk, een nog veel groter schandaal. Want er spelen nog meer krachten, die in Amerika bijvoorbeeld. De Biden regering ligt onder vuur¹Lees meer op de substack by Robert Malone. De federale rechters schreven over de aanklacht tegen de censuur en manipulatie van informatie:

Als de beweringen van de aanklagers waar zijn, gaat het in deze zaak aantoonbaar om de meest grootschalige aanval op de vrijheid van meningsuiting in de geschiedenis van de Verenigde Staten. In hun pogingen om vermeende desinformatie de kop in te drukken, zou de federale overheid, en in het bijzonder de hier genoemde gedaagden, het recht op vrije meningsuiting van het Eerste Amendement schaamteloos hebben genegeerd. Hoewel de vermeende censuur in deze zaak bijna uitsluitend gericht is op conservatieve uitingen, overstijgen de kwesties die hier aan de orde worden gesteld de partijgrenzen. Het recht op vrije meningsuiting is geen lid van een politieke partij en heeft geen politieke ideologie. Het doel van de Free Speech Clause van het First Amendment is om een ongeremde marktplaats van ideeën te behouden waar de waarheid uiteindelijk zal zegevieren, in plaats van monopolisering van de markt toe te staan, of het nu door de overheid zelf is of door een particuliere licentiehouder.

Kunnen die ontwikkelingen in Nederland buiten beeld worden gehouden? Je leest er nu over in blogs en alternatieve kranten maar is er al iets op MSM over die zaak verschenen? De media verzaken totaal en doelbewust. Het is niet de eerste keer. Ter illustratie breng ik het nertsenschandaal in herinnering. ChatGPT vertelt hoe het zat.

Dat van die verantwoordelijkheid is aardig uit de duim gezogen. Het zijn uiteindelijk de media die alles maken of breken.

References

• 1
  Lees meer op de substack by Robert Malone