Het staatsbelang verhindert het zicht op de total collapse

We zouden het gek vinden als een oplichter, vanwege de privacy van zijn slachtoffers, een deel van zijn boekhouding niet wil overhandigen, maar er wel over opschept binnen zijn netwerk. Of zegt: ik wil het wel overhandigen maar je kunt er toch niks mee. Of er inderdaad zo’n rommeltje van heeft gemaakt dat er inderdaad weinig uit te halen valt. Het vervuilen, onbereikbaar of zoek maken van bewijsmateriaal, dat mag toch niet?

En hoe vertaalt zich dat naar datafraude: wat als je databases opbouwt en die later als bewijs zou willen inbrengen -of de wederpartij vraagt ernaar- maar de databases blijken niet deugdelijk te zijn samengevoegd of essentiële informatie is niet opgenomen. Basismateriaal wordt niet overhandigd, ook niet om te controleren of het werkelijk zo is dat de data ondeugdelijk zijn geworden of zelfs een heel verkeerde indruk zouden kunnen wekken.

De data van doodsoorzaken vormen samen met de vaccinatiestatussen de sleutel tot het kunnen vrijpleiten van beschuldigingen dat de vaccinaties mede-oorzaak zijn van de onverklaarde oversterfte. Maar de doodsoorzakendata zijn onbruikbaar en de vaccinatiedata zijn eigenlijk niet noodzakelijk, althans volgens degene die ze zou moeten vrijgeven.

De CBS-doodsoorzakendata: onzorgvuldig

(Dit kwam elders ook al aan bod, hier een korte recap.) Covid-19 is bij het CBS als primaire doodsoorzaak gecodeerd aan de hand van de doodsoorzaakformulieren. Het coronavlaggetje gaat omhoog als de besmetting slechts een complicerende factor was of een bijkomende factor, bijvoorbeeld bij algehele verzwakking of ouderdom, of wanneer er alleen sprake was van een positieve PCR-test, waarvan we weten dat die niet aangeeft of iemand ook ziek is van corona. Kortom: zodra ‘Covid-19’ ook maar ergens voorkomt op het formulier, is de overledene voor het CBS een coronadode.

Zo is er met griep nooit omgegaan: als griep een complicerende factor was bij COPD-, kanker-, diabetes-patiënten etc, dan werd griep niet als doodsoorzaak aangemerkt.

De WHO geeft als voorbeeld van een uitzondering: een motorongeluk bij iemand die onlangs positief was getest. Bij elke andere natuurlijke doodsoorzaak geldt voor zo iemand dat hij/zij wordt geregistreerd als coronadode.

Zoals ook uitgelegd op onverklaardeoversterfte.nl vormen de registraties hierdoor een vertekende weergave van de werkelijke doodsoorzaken. Er wordt veel academische energie gestoken in het uitpluizen van deze data. Maar als de data zelf al niet precies weergeven waaraan mensen zijn overleden, maakt dat een analyse van de invloed van bijvoorbeeld uitgestelde zorg nagenoeg onmogelijk. Elk sterfte-onderzoek staat op losse schroeven op het moment dat deze data worden gebruikt. Als deze a-specifieke microdata al iets toevoegen, zullen ze in ieder geval geen definitieve antwoorden opleveren. De met/door corona vraag zal blijven.

Je hebt dan alleen nog de datum van overlijden en de vaccinatiedata om mee te werken.

RIVM-Vaccinatiedata: eerst zien dan geloven

Ik begrijp die ambtenaar wel: als er iets niet is uitgesteld, zijn het wel de vaccinaties, dus hoe kunnen die er nou mee te maken hebben!

Die data moeten te zijner tijd misschien strafrechtelijk worden gevorderd. Het effect van zo’n vordering valt te betwijfelen. Er is al eerder informatie gerechtelijk gevorderd op straffe van een dagelijkse dwangsom maar die betaalt het ministerie dan gewoon. Probleem opgelost.

Wat gebeurt er intussen met die vaccinatiedata? Met een kleine ingreep in een database valt veel te plausibiliseren. In een sinister complotscenario kun je je voorstellen dat met een vrij eenvoudig script in een database de vaccinatiestatussen van gevaccineerde overledenen zijn omgeruild met die van in leven zijnde ongevaccineerden van dezelfde leeftijdsgroep, totdat de verhouding wat gunstiger is voor de overlevenskans van gevaccineerden. Niemand komt daar ooit achter. Er is geen accountantstoezicht. De data worden geanonimiseerd dus zijn op individueel niveau niet te verifiëren. Mocht er iets per individu opgevraagd worden, ook dan zullen familieleden bot vangen. (Mijn echtgenote wilde na het overlijden van haar moeder het medische dossier inzien. Dat is niet gelukt: privacy, medisch geheim. Artsen durven hun werk in principe niet te laten beoordelen. Later vond een rechter het ook niet nodig.)

Dus wie kan ooit die data valideren? Wie kijkt er mee, wie ziet er op toe dat die data integer blijven? Wordt elk bewerking gelogd? Zit de rekenkamer erbovenop, of een scherpe accountant?

Wie heeft hier zitten editen en vooral: waarom? Waarom mag wetenschappelijke twijfel over datakwaliteit niet bestaan? Of is het er juist pas later bijgezet en zo ja, zijn de Kamerleden geïnformeerd over die bedenkingen t.a.v. de datakwaliteit?

We weten het antwoord al. Onwelgevallige informatie is taboe. Externe kritische partijen zijn taboe. En toch is er reden genoeg om op de vaccins in te zoomen, al was het maar vanwege de wisselende kwaliteit van productiebatches.

Het lot van de slechte batches

Uit meerdere onderzoeken blijkt dat de kwaliteit van de injectievloeistof zeer wisselend was, iets wat juist met medicijnen onbestaanbaar zou moeten zijn. De huidige kwaliteitscontrole verzamelt gegevens over géén van de gedistribueerde flacons (Vaccine, 2021). De medische industrie, die zich beroept op de hoogste standaarden, heeft de kwaliteitscontrole van dit eindproduct duidelijk niet op orde. Dit wetende is er geen toezichthouder die op de rem trapt bij een nieuw product dat voor vaccins ongebruikelijke eisen stelt aan bijvoorbeeld temperatuurbeheersing. Die toezichthouders zijn immers overheidsinstituten en de overheden hebben de vaccinaties gepusht dus die moesten door. Ongelukken worden weggemompeld onder het motto van vaccinatiebereidheid. Zie het herhaaldelijk schoorvoetend aanvullen van de lijst van bijwerkingen door Lareb, als er al lang en breed met rode vlaggen was gewapperd.

Niet elk vaccin is een gifspuit

Zijn alle vaccins slecht? Dat hoeft helemaal niet. Een rode draad onder vaccincritici is het verhaal van de “bad batches”. Vaccins worden in grote batches geproduceerd, denk maar aan enorme vaten, die elk een eigen batchnummer hebben. Het streefvolume van elke batch is 309.000 “vials” (flesjes) van 6 injecties per vial, er zijn ook batches van ca. 500.000 vials.

Een aantal batches (in het Engels “lots” genoemd) is in de meldingsdatabases oververtegenwoordigd, wat duidt op grote kwaliteitsverschillen. Nadere analyses wijzen wel uit dat er batches zijn die 4x zoveel sterftemeldingen hebben veroorzaakt als batches van vergelijkbare grootte. Een Deense studie constateert dat de helft van de bijwerkingen is te herleiden tot 4% van de batches. Het zou dus de moeite zijn om eens te kijken of ook in Nederland zo’n verband is te ontdekken. Het kan immers ook zijn dat sommige batches bij voornamelijk jongeren terecht zijn gekomen en andere bij voornamelijk kwetsbaren, wat weer kan samenhangen met de periode van vaccineren. Zo kan de ene batch veel slechter lijken dan de andere terwijl het te herleiden is naar de doelgroep. Maar zonder batchnummers kan dat niet.

Het bestaan van ‘bad batches’ is zeker niet denkbeeldig. In gelekte EMA-documenten wordt gesproken over onzuiver mRNA, beschadigd mRNA, te weinig of teveel mRNA. RNA-instabiliteit is überhaupt een van de grootste hindernissen voor onderzoekers die op nucleïnezuur gebaseerde vaccins ontwikkelen. Specifieke regelgevingsrichtsnoeren voor op mRNA gebaseerde vaccins moeten nog worden ontwikkeld, valt te lezen in een artikel in the BMJ. Het ontbreekt dus aan officiële kwaliteitseisen voor mRNA-vaccins: die bestaan gewoon nog niet. Er is dus ook geen norm voor hoeveel ze onderling mogen verschillen. Desondanks hebben overheden distributie afgedwongen met bedragen die aan omkoping doen denken en voorwaarden die de poort openden naar onverantwoordelijke productie- en distributiemethoden met tekortschietende outputcontrole.

Reden genoeg om de batchnummers eens van naderbij te bekijken in samenhang met de individuele sterftecijfers. Vreemd genoeg waren die niet openbaar, wat leidde tot een WOO-verzoek. Het ministerie van VWS antwoordde daarop dat die informatie niet beschikbaar is, terwijl ze dat in andere landen wel voor elkaar hebben.

In eerdere WOB-documenten staat bovendien zwart op wit hoe rivm en Lareb hebben geregeld dat persoonsgegevens en bijwerkingen worden gekoppeld aan batchnummers van vaccins. Zie het verslag hierover op de Substack van Cees van den Bos, die samenvat waarover het rivm en Lareb onderling overeenstemming bereikten en wat daarbij heeft gespeeld. Kernpunten:

• Het RIVM is op grond van artikel 6b van de Wet Publieke Gezondheid verplicht om vaccinaties ordentelijk te administreren;
• Het RIVM heeft de registratie van bijwerkingen inclusief batchnummers, uitbesteed aan het Lareb;
• Bijwerkingen zijn vastgelegd, voorzien van batchnummer;
• Mogelijk is de administratie -zeker in het begin- niet correct geweest;

Conclusies

• Wanneer de bijwerkingen en vaccinatiegegevens gekoppeld aan batchnummer niet beschikbaar zijn, is de Wet Publieke Gezondheid overtreden;
• Wanneer de bijwerkingen en vaccinatiegegevens gekoppeld aan batchnummer wel beschikbaar zijn, is de Wet Openbare Overheid overtreden.

Misschien gaat staatsbelang boven de wet, volgens de zittende ministers.

En nu?

De overheid heeft zich in de hoek geverfd. Gegevens die de vaccins kunnen vrijpleiten van elke verdenking worden niet geopenbaard. Ook niet als daaruit zou blijken dat het enkele productiefouten, bewaarfouten of distributiefouten zijn geweest van een van origine wel degelijk bruikbaar injectiemiddel. Het zou nog als escape kunnen dienen voor eerdere missers, zoals de toelating op basis van zorgvuldig geproduceerde, bewaarde en getransporteerde samples – al zou je zeggen dat ook de productieketen aan de hoogste kwaliteitseisen zou moeten voldoen. Maar zelfs die escape wordt niet aangegrepen.

Als echter uit de data zou blijken dat deze vaccins nooit toegelaten hadden mogen worden, zijn er systeemfouten in het geding. Op het hoogste niveau is dan fout op fout gestapeld en het is de vraag waarom. De overheid heeft in dat geval gefaald in het beschermen van de burger en in het bewaken van de volksgezondheid. Is dat een institutionele kwestie? Is het terug te voeren tot bepaalde functionarissen? Incompetentie of corruptie? Komt het staatsbelang in het geding?

Als sommige banken al too big to fail zijn en gered moeten worden, waarna de verantwoordelijken gewoon hun weg kunnen vervolgen, dan is de staat zeker too big to fail. Maar dat mogen we niet weten, in het staatsbelang. Ook dat werkt net als bij banken: als die in gevaar zijn, mag ook niemand het weten anders is hun lot bezegeld.

En ze hebben een punt, zie de Thorbeckelezing van Omtzigt. De staatsinrichting is inderdaad in gevaar want niet meer levensvatbaar. De trias politica is een eliteklodder geworden. Het is niet de vraag of dit systeem in elkaar zijgt maar wanneer. We kijken naar de doodsstrijd van de hoogste machtssystemen. De collateral damage daarvan is ongekend.

Zo ziet een total collapse er dus uit.