De NRC was voor mij altijd een baken van kwaliteitsjournalistiek. Des te onthutsender is het als zo’n instituut woorden verdraait om het gelijk te halen. En helemaal als dat gebeurt in het katern “Wetenschap”. Er is van alles af te dingen op het betreffende artikel maar ik beperk het even tot de intro:
In het artikel wordt Maurice de Hond afgerekend op de stelling dat het coronavirus zich uitsluitend via aerosols verspreidt. Die stelling is nooit bewezen, andere besmettingsmogelijkheden zijn nooit uitgesloten en zo zijn er allerlei tegenwerpingen. NRC toont op deze manier aan dat het niet waar is wat Maurice beweert, dat hij zichzelf tegenspreekt – eigenlijk moet hij gewoon niet serieus genomen worden. Er zijn immers allemaal bewijzen dat het virus niet uitsluitend via aerosols wordt verspreid.
Hij wordt afgerekend op gebruik van het woord ‘uitsluitend‘.
Dat is geen foutje van de koppenmaker, zie bijvoorbeeld verderop in het artikel:
“Het advies van De Hond op zijn website om gewone mondkapjes te gebruiken […] is in strijd met zijn bewering dat de overdracht uitsluitend via aerosolen gaat. “
Bewust verkeerde citering van M. de Hond in NRC [cursivering door mij]
NRC plaatst bij het artikel een screenshot uit het gewraakte filmpje op smartexit.nu. Het is begrijpelijk dat ze het bewuste fragmentje niet als filmpje plaatsen, want dan hoor je namelijk wat er werkelijk wordt gezegd:
Moedwil of misverstand?
Wat is er toch aan de hand in de media? De nieuwsbronnen die ik altijd hoog had zitten ken ik gewoon niet terug. Heeft de taboecultuur in Nederland nu al zulke vormen aangenomen dat we gaan jokken om de olifant in de kamer maar te ontwijken?
Is die taboecultuur misschien ook de reden dat zo weinig vooraanstaande medisch wetenschappers stelling hebben durven te nemen? Als zelfs NRC al deze weg behandelt, houd ik mijn hart vast. Of we bereid zijn om kritisch naar elkaar te luisteren zal gigantische invloed hebben op onze samenleving. Het verdraaien van woorden en bewust verkeerd citeren valt niet onder ‘kritisch luisteren’. Het halsstarrig belijden van ingenomen stellingen en het maar blijven herhalen van mantra’s is de grootste ramp die ons kan overkomen.
Algemene verwarring: individuele zelfbescherming vs. het managen van uitbraakrisico
Wat de boel nog ingewikkelder maakt: de thema’s ‘individueel besmet worden’ en ‘het tegengaan van uitbraken’ lopen altijd erg door elkaar. Dat gebeurt ook in de TV-pleidooien van Maurice de Hond, die vaak in een paar minuten zijn punt moet zien te maken. Hij doet daarbij boude uitspraken als “In de buitenlucht kan er niks gebeuren.” Daarmee bedoelend: geen uitbraken, geen superspread events, geen plotselinge tweede golf – want daar gaat het allemaal om. NRC laat dat niet op zich zitten en countert met een angstgedreven kop:
Ja natuurlijk kan dat. Door mond-op-mond beademing bijvoorbeeld. De kop dekt daarbij het artikel niet echt want daar staat wel meer in, ook over besmettingen binnenshuis, het belang van ventilatie etc. Maar de tendens is duidelijk: NRC is geen baken van objectieve journalistiek meer, het is een krant met een agenda en clickbaitkoppen worden niet geschuwd.
Het is dat ik fervent tegenstander ben van complottheorieƫn en het wegwimpelen van nieuws uit de mainstream media. Ik krijg er wel steeds meer begrip voor.
