COVID-19-vaccin-gerelateerde sterfte op het zuidelijk halfrond. Verliest Rancourt de nuance?

Duidelijk causaal verband tussen sterfte en de uitrol van Covid-vaccins

Datgene waar Byram Bridle in mei 2021 al hevig over op de trom sloeg, is nu, drie jaar later, ook het uitgesproken standpunt van een nieuw artikel van Denis Rancourt et al (180 pagina’s), waarin de sterfte door alle oorzaken (ACM) in 17 landen op het zuidelijk halfrond en in de equatoriale regio wordt geanalyseerd. De auteurs vinden een “duidelijk oorzakelijk verband” tussen pieken in sterfte door alle oorzaken (‘ACM’, All-Cause Mortality) en de snelle uitrol van vaccins over vier continenten.

Ik heb het gelezen, wilde er een artikel aan besteden en zag toen dat Rebekah Barnett al een prima samenvatting had gemaakt. Dit is mijn bewerking daarvan, inclusief enkele toevoegingen van mijn kant.

“De COVID-19 vaccins redden geen levens en blijken dodelijke giftige stoffen te zijn.”

Het nog niet ge-peerreviewde artikel van Denis Rancourt et al. probeert het risico op dodelijke toxiciteit per injectie te kwantificeren, dat “buitengewoon groot lijkt te zijn bij de meeste ouderen”. De auteurs concluderen dat “overheden onmiddellijk een einde moeten maken aan het beleid om ouderen voorrang te geven voor injectie met COVID-19”. Dit op basis van publieke cijfers van 17 landen op het zuidelijk halfrond.

Sterfte door alle oorzaken: de ultieme vaccintoets

In zomer 2021 was het duidelijk dat de aanhoudende oversterfte niet klopte met de belofte van de vaccinaties. ACM (sterfte aan alle oorzaken) is de eindafrekening: als die veel te hoog uitvalt is er iets helemaal niet goed. Iemand als Christine Stabell Benn is als epidemiologe altijd erop gespitst geweest de ACM van gevaccineerden te vergelijken met die van niet-gevaccineerden. Het is ook reden geweest om effectieve vaccins terug te trekken: het hielp goed tegen een bepaalde ziekte maar geprikten gingen aan andere dingen vaker dood dan voorheen aan de ziekte. Ook de WHO stelt die mortaliteitseis op papier aan vaccins. Alleen nu even niet want het betreft een noodsituatie.

De data voor grondige analyses moeten van de overheid komen maar die leveren niet, ze kijken wel uit. Rancourt et al. moeten dus varen op ACM-mortaliteitspieken op populatieniveau in meerdere landen, uit publieke bronnen die per land sterk verschillen. Wat we op virusvaria ook hebben aangezwengeld, wat Herman Steigstra voortvarend heeft opgepakt.

Vaccine-dose fatality rate (vDFR)

De auteurs berekenden het sterftecijfer door vaccinatie en kwamen uit op ongeveer 0,05% (1 sterfgeval per 2.000 injecties). Dit getal neemt exponentieel toe met de leeftijd: de vDFR verdubbelt bij elke vijf jaar extra leeftijd, tot ongeveer 1% voor mensen van 80 jaar en ouder.

Australia

Je zou kunnen aanvoeren dat voor de Australische analyse de scherpe piek in ACM samenvalt met de eerste verspreiding van Covid over de bevolking (vooral in West-Australië, Queensland en Zuid-Australië) en dat deze sterfgevallen daarom Covid-doden zijn. Rebekah vindt overigens dat Rancourt dit tegenargument niet overtuigend heeft afgeserveerd in zijn eerdere artikelen over Australische ACM.

Wat niet in haar eigen samenvatting staat is dat Rancourt in de presentatie ook uitlegt dat het onmogelijk is dat overal ter wereld op exact hetzelfde moment een ziektegolf uitbreekt. Dat is voor hem een belangrijke basis voor de uitspraak dat het ‘dus geen virus kan zijn, dat krijgt dat niet voor elkaar’.

Maar het is duidelijk dat Australië en Nieuw-Zeeland pas veel later aan de beurt waren terwijl Rancourt zegt dat het overal tegelijk de kop op stak, hoe rijmt hij dat dan? Natuurlijk: voor eilanden gelden misschien andere wetten als het om overwaaien van virussen gaat – maar het kwam toch niet door een virus? Dat moet hij nog eens beter uitleggen.

Rancourt blijkt hier in elk geval geen sinistere complotdenker, anders had hij ook een andere optie benoemd. Een ‘Anonymous’ voorspelde in 2019 vrij exact wat er zou gebeuren. Voor een complotdenker zou dit voldoende bewijs zijn om van planmatigheid uit te gaan.
(dit bericht staat ook zo in de Wayback Machine op die datum, dus is niet achteraf gefabriceerd).

Een analyse van de sterftecijfers van Queensland door Dr. Andrew Madry laat zien dat de stijgende trend in ACM begon bij de uitrol van de primaire serie en negen maanden voor de verspreiding van Covid in de gemeenschap. Toch houdt Rancourt hier “de maatregelen” in belangrijke mate verantwoordelijk, terwijl die zeer strenge maatregelen in Nieuw-Zeeland en Australië dus niet dat effect hebben gehad.

Dat de vaccins ook in Australië desastreus uitpakten is zonneklaar. Zijn punten:

• De meeste Covid-doden in Queensland waren volledig gevaccineerd (en sommige geboost) toen de staatsgrenzen voor het eerst opengingen in december 2021/januari 2022;
• Oversterfte begon in 2021 toen de uitrol van het vaccin in volle gang was, maar veel staten geen Covid hadden;
• Ongekend hoge percentages meldingen van bijwerkingen toen het grootste deel van de bevolking was gevaccineerd en er geen Covid was. Ruim de helft van degenen die een ongewenst voorval meldden, meldden zich in het ziekenhuis, wat een idee geeft van de ernst van de bijwerkingen.
• Gegevens uit New South Wales laten zien dat degenen met meer doses vaccinatie met Covid in hogere mate overleden of zich in het ziekenhuis en op de IC presenteerden dan degenen met 0-2 doses. Het antwoord hierop is mogelijk: “hoe ouder, des te vaker geprikt”. Is dat zo? De gegevens zijn niet leeftijdsgestratificeerd en niemand van het Ministerie van Volksgezondheid is in staat of bereid geweest om de effectiviteit aan te tonen door de volledige naar leeftijd gestratificeerde gegevens te publiceren. Sterker nog, ze wringen zich in bochten om dit niet te doen, net als bij ons in Nederland.
• Een Bradford Hill analyse van het Australische ACM door analist Dr Wilson Sy, waarvan hij concludeerde: “Sterkte van de correlatie, consistentie, specificiteit, tijdelijkheid en dosis-respons relatie zijn de belangrijkste Bradford Hill criteria waaraan de gegevens voldoen. Dit suggereert dat de Australische pandemie inderdaad iatrogeen (door artsen veroorzaakt) is, waarbij de oversterfte grotendeels werd veroorzaakt door COVID-19 injecties.”

De rode draad:

“In 9 van de 17 landen is er geen waarneembare oversterfte totdat de vaccins zijn uitgerold […] In de andere 8 van de 17 landen wordt een nieuw regime van hogere mortaliteit gestart na 11 maart 2020 en voorafgaand aan elke toediening van het COVID-19 vaccin
In alle 17 landen wordt vaccinatie geassocieerd met een regime van hoge mortaliteit, en er is geen verband in de tijd tussen COVID-19 vaccinatie en proportionele vermindering van ACM.”

[Hiermee bedoelt hij dat de gemiddelde sterfte iets wordt opgehoogd, dus bijvoorbeeld ook die in de zomer, including the text of this article, also as a Dutch version. Hoe werkt dat, dat de mortaliteit omhoog gaat vóór het vaccineren, medo 2020…? Typisch een probleem dat zich voordoet als je alleen op ACM probeert te varen. Een onderliggende griepgolf zul je toch willen compenseren en voor je het weet ben je weer met een baseline bezig waar je de meer- en mindersterfte van afleidt om zo tot met/door corona te komen.]

Er staan veel grafieken in met temporele correlaties. Het zijn allemaal variaties op het onderstaande, voor alle 17 landen, met verschillende analysemethoden. Ik vind ze niet allemaal even overtuigend.

In sommige grafieken zie ik iets anders dan wat Rancourt eruit haalt. Voorbeeld: Peru, het land met de meeste Covid-doden per mln inwoners. Hij koppelt vaccinatie aan sterfte. Maar mensen stierven voordat er werd geprikt. Vooral de eerste twee sterftegolven vallen op in de blauwe lijn. Covid was dus wel degelijk ofwel ernstig of er werd bv. geen antibiotica meer gegeven bij long- en ademhalingspatiënten. Covid werd ook niet als zodanig gezien: “we wisten er niets van” dus werd er niet adequaat behandeld, dat kon niet eens. Maar vaccinatie (oranje) kwam pas daarna. Mij bekruipt het gevoel dat de “1-year moving average” een manier is om vaccinatie en sterfte over elkaar heen te krijgen. “Associated with” heet het dan.

Een andere grafiek is deze waarin er een correlatie wordt getoond tussen landen met meer prikken en hogere sterfte versus landen met minder prikken en lagere sterfte.

Zoals we eerder al hebben uitgezocht is dat een nietszeggende grafiek. Je zou deze sterftevergelijking ook moeten maken over 2020 of zelfs eerder. Hoe zag het sterfteklassement er destijds uit, verschilde dat tussen landen waar later weinig en veel zou worden gevaccineerd? Heeft dat vaccineren iets veranderd in die verhoudingen onderling? In Europa was er in elk geval geen gunstig effect waarneembaar.

Criteria voor causaliteit

Volgens de auteurs voldoet hun analyse ruimschoots aan de “robuuste criteria” die zijn opgesteld door de legendarische wetenschapper John Ioannidis:

“Experiment: Hetzelfde fenomeen wordt onafhankelijk van elkaar waargenomen in verschillende rechtsgebieden, voor verschillende leeftijdsgroepen en op verschillende tijdstippen, wat voldoende verificatie vormt in onafhankelijke grootschalige experimenten in de echte wereld.

“Temporality: De vele stapsgewijze stijgingen en abnormale pieken in ACM lopen synchroon met de uitrol van vaccins; ook in rechtsgebieden waar pas na ongeveer een jaar na de afgekondigde pandemie oversterfte optrad totdat de vaccinatie werd geïmplementeerd.

“Consistence: Het fenomeen is kwalitatief hetzelfde en van vergelijkbare grootte telkens wanneer het wordt waargenomen.”

Daarom “kan er weinig twijfel over bestaan dat de massale COVID-19 vaccinatiecampagnes de tijdelijk geassocieerde oversterfte veroorzaakten in de 17 landen van de huidige studie, en in andere landen die tot nu toe zijn onderzocht,” aldus Rancourt et al.

Bewijs voor causaal verband tussen vaccins en ACM-pieken

De auteurs verwijzen naar een overvloed aan bewijzen ter ondersteuning van een oorzakelijk verband tussen de uitrol van vaccins en ACM-pieken:

• Autopsies. Een systematische review van 325 autopsies naar aanleiding van sterfgevallen in verband met Covid-vaccinatie tot 18 mei 2023 toonde aan dat “in totaal 240 sterfgevallen (73,9%) onafhankelijk werden beoordeeld als rechtstreeks te wijten aan of significant bijgedragen door COVID-19-vaccinatie.”
• Studies van door vaccinatie veroorzaakte pathologieën
• Een vastgesteld oorzakelijk verband met door vaccinatie veroorzaakte pathologie, aan de hand van histopathologische en immunohistochemische kleuring van huidbiopsiestalen
• Secundaire analyse van ernstige bijwerkingen gerapporteerd in placebogecontroleerde, industrie fase III gerandomiseerde klinische onderzoeken
• Meer dan 1.250 peer reviewed publicaties over bijwerkingen van COVID-19 vaccin
• De bekende schadevergoedingsprogramma’s voor vaccins van staten over de hele wereld, waaronder sterfgevallen als gevolg van de COVID-19 vaccins

Hoewel het bovenstaande op zichzelf geen causaliteit bewijst, maar eerder plausibele mechanismen en omstandigheden aantoont, bieden de auteurs het volgende om het causale verband aan te tonen. Dit verband wordt gelegd in verschillende onderzoeken op populatieniveau:

• One overzichtsstudie van Mark Skidmore,die later werd ingetrokken onder zware druk op de redactie van het tijdschrift door partijen die niet blij waren met zijn conclusie: “Met deze onderzoeksgegevens kan het totale aantal dodelijke slachtoffers als gevolg van COVID-19 inenting oplopen tot 278.000 wanneer dodelijke slachtoffers die mogelijk zijn gevallen zonder inenting, worden verwijderd”. [Ik moet zeggen dat ik daar toen al niet zoveel in zag]
• Eerdere kwantitatieve evaluaties van de vaccinatiedosissterfte (vDFR) op basis van gegevens over sterfte door alle oorzaken (ACM) in verschillende landen (Rancourt, 2022; Rancourt et al., 2022a, 2022b, 2023) (Bekijk de papers van Rancourt hier)

“Deze bevindingen zijn overtuigend. De associaties zijn talrijk en systematisch en er zijn geen tegenvoorbeelden. We hebben in ons uitgebreide onderzoek naar ACM geen bewijs gevonden dat COVID-19 vaccins een gunstig effect hadden.”

Denis Rancourt et al.

Tegenargumenten aanpakken

De auteurs weerleggen verschillende tegenargumenten, waaronder dat de ACM-pieken worden veroorzaakt door

• seizoenseffecten
• hittegolven
• aardbevingen
• andere agressieve Covid-tegenmaatregelen
• onderliggende gezondheidstoestanden
• Covid-infecties.

[ik mis het klimaat nog in dit rijtje]

Er is dus wel een en ander op aan te merken maar ze maken wel een punt dat Covid zelf in ieder geval niet de drijvende kracht achter ACM kan zijn geweest:

“Wat betreft de theorie van het ontstaan van een of meer varianten van SARS-CoV-2, zou dit ontstaan gelijktijdige pieken en pieken van sterfte moeten veroorzaken in 17 landen verspreid over 4 continenten (Figuur 1, Figuur 2, Figuur 4, Figuur 11, Figuur 14, Figuur 18), wat statistisch gezien onmogelijk is als we de theorieën van spontane virale mutaties en contactverspreiding van virale luchtwegaandoeningen aanvaarden; en al de resulterende pieken van sterfte zouden het opmerkelijke toeval hebben dat ze zich precies voordeden op het moment dat vaccinatieboosters werden uitgerold.”

‘Vaccins hebben 20 miljoen levens gered’

Gelovigen in de modellering van Covid-vaccins zullen op dit punt hun handen in de lucht gooien en roepen: ‘maar Covid-vaccins hebben 20 miljoen levens gered! Natuurlijk, de ACM is gestegen, maar zonder de vaccins was het allemaal veel erger geweest'.

Rancourt et al. maken hier terecht niet veel woorden aan vuil. De modelberekening hebben er wel vaker een factor 40 (en meer) naast gezeten. De effecten van natuurlijke immuniteit werden over het hoofd gezien de vaccins werden verondersteld zeer effectief te zijn. Hierover zijn al veel artikelen geschreven, zoals dit van Brownstone, including the text of this article, also as a Dutch version.

Ze noemen wel het argument dat uit een studie in 108 landen bleek dat degenen met de hoogste vaccinatiegraad tegen Covid ook de hoogste sterftecijfers door Covid hadden, terwijl het omgekeerde gold voor landen met een lage vaccinatiegraad tegen Covid. [Dat hebben wij (dankzij Herman) eerder al beter weersproken].

Onjuiste gegevens onderschatten schadelijkheid

De auteurs suggereren dat de discrepantie tussen hun bevindingen en de officiële Covid-gegevens die worden gerapporteerd door overheden en gerelateerde toezichthoudende instanties komt doordat “het monitoren van bijwerkingen, de rapporten van klinische studies en de statistieken van overlijdensverklaringen de dodelijke toxiciteit van de injecties sterk onderschatten”.

Joel Smalley heeft uitgebreid verslag gedaan over de toestand in Australië en wat daar allemaal misgaat. Ik herken veel van wat er aan de andere kant van de planeet gebeurt:

• Er wordt met twee maten gemeten bij het toeschrijven van sterfgevallen aan Covid [daar geldt gewoon dezelfde WHO-richtlijn als die waar we hier al vaker over hebben geklaagd].
• Onderrapportage die in geen enkele officiële publicatie wordt meegenomen
• Geen goede follow-up van gemelde verwondingen en sterfgevallen
• Autopsie niet aangemoedigd voor sterfgevallen na vaccinatie
• Geen actieve bewakingstesten voor subklinische schade
• Medische censuur betekent dat medische professionals niet alleen onvoldoende zijn opgeleid maar ook sterk worden ontmoedigd om vaccinatieletsel goed te diagnosticeren en te melden

Er is ook bewijs van geknoei met overlijdenscodes waardoor Covid-sterfgevallen worden opgeblazen en vaccinsterfgevallen worden verborgen. Het verkeerd coderen van vaccinsterfgevallen in Minnesota leidde bijvoorbeeld tot beschuldigingen van ‘gegevensfraude’ aan het adres van het CDC.

Twee golven van verwondingen en doden

Vorige week zei cardioloog, internist en epidemioloog dr. Peter McCullough in een toespraak voor het Europees Parlement [vorige week al constateerden we al dat dat dus geen toespraak was voor het Europees Parlement, maar OK]:

“Er zijn twee schadegolven geweest in de wereld. De eerste was de SARS-CoV-2 infectie, die ten koste ging van de zwakken en ouderen. En de tweede golf zijn nu de COVID-19 vaccins.”

Bekijk de volledige toespraak van Dr. McCullough voor het Europees Parlement op 13 september 2023 (17 min)

Eén verklaring voor de twee golven is het fenomeen ‘spikeopathie’, zoals Jillis Kriek dat in december 2022 op deze site beschreef in ‘Wat Covid 19 en mRNA vaccins gemeen hebben‘. Later, in juni 2023, werd het uitgelegd in een peer-reviewed artikel in het tijdschrift Biomedicines, getiteld ‘Spikeopathy’: COVID-19 Spike Protein Is Pathogenic, from Both Virus and Vaccine mRNA. ‘Spikeopathie’ verwijst naar de toxische effecten van het spike-eiwit, of het nu afkomstig is van het SARS-CoV-2-virus of geproduceerd wordt door gencodes in mRNA- en adenovector-DNA-vaccins.

Daarbij brengen de mRNA-vaccins ook lipide nanodeeltjes (LNP’s) in het lichaam, die zelf ontstekingsbevorderend zijn en die het spike-producerende mRNA naar delen van het lichaam brengen waar het virale spike-eiwit normaal gesproken niet terechtkomt.

Dr. McCullough heeft eerder gesuggereerd dat het nemen van Covid ‘vaccinaties’ het risico op schade verhoogt door de blootstelling aan spikes te verhogen. Hij stelt voor om de blootstelling aan spikes te beperken door de injecties te vermijden en neusspoelingen te gebruiken als profylactisch middel.

Ik proef in het stuk van Rancourt een zware bias. Hij richt zich uitsluitend op vaccinatieschade en ziet overlijdens door Covid als vrij normale seizoenssterfte. Ik zit meer op één lijn met Dr. McCullough. Covid was geen lieverdje en heeft een golf van letsel en dood veroorzaakt – hoewel in mindere mate dan het vaccin en ook veel minder dan alle maatregelen die het uitroepen van de officiële paniekstatus tot gevolg had, waardoor Covid ook niet op een effectieve manier werd behandeld. Hoe de sterfte eruit had gezien zonder de opeenstapeling van beleidsfouten zal altijd wel punt van discussie blijven.

Hoe dan ook, Rancourt en McCullough trekken dezelfde conclusie – de enige gepaste reactie is om met prikken te stoppen.

Vraag voor lezers die graag willen meedoen:

Hoe verklaar je het bestaan van datasets/analyses die de bevindingen van Rancourt rechtstreeks lijken tegen te spreken, zoals deze analyse van ACM in meerdere landen waarin de auteur vindt dat de vaccins heilzaam zijn geweest?

Conclusion

Met bewondering voor het noeste werk ben ik toch bang dat Rancourt zich in zijn ontsteltenis heeft laten meeslepen. Dat is heel begrijpelijk omdat het hemeltergend is wat er heeft plaatsgevonden. Het systeem is van boven tot onder (maar vooral boven) gecorrumpeerd geraakt onder druk van wat er nu eenmaal speelt in een wereldwijde honderden-miljardenmarkt.

De realiteit is diverser, dynamischer en dus veel complexer dan hij het probeert voor te stellen. In dat simplificatieproces vervallen er wel eens valide kritische vragen. Dat is jammer, de wetenschappelijke toon slaat regelmatig door naar activisme dat geen tegenspraak duldt.

*Rancourt stoort zich niet meer aan enig peer review proces en publiceert rechtstreeks op zijn website. Hier zitten voor- en nadelen aan, maar in het huidige klimaat, waarin de integriteit van medische tijdschriften verdwijnt en activistische journalisten en academici met succes lobbyen voor het intrekken van onderzoek dat hen niet aanstaat, in plaats van de wetenschappelijke traditie van het debat in ere te houden, is het begrijpelijk dat sommige onderzoekers er gewoon mee ophouden.

Denis Rancourt ziet dus geen heil meer in het peer review proces. Zijn stuk zou er naar mijn idee danig van op kunnen knappen – met de juiste peers.